Arkiv-Op-Ed

Kufijtë shqiptarë në Morinë e në Han të Hotit, ku policë e doganierë të bërë rreth pinë duhan e ndonjë tjetër ta bën me dorë “Hajde shqipe!”, në rregull është. Në rrugëtimin shqiptar, për qytetin shqiptar, kalon vetëm kufij shqiptarë. Përpara tyre, gjithmonë asfalt, shkëmbinj e male. Malet dhe plakat e tyre që dikur të ngarkuara me barrë spiunonin shqiptarët e ikur nga të dyja anët e kufirit, për t’i mbërthyer në hekurat e burgjeve në Shqipëri e në Kosovë.

Për të diskutuar rreth debatit të fushatës elektorale për rëndësinë e ‘rikthimit’ të FMN-së në Shqipëri duhet pikësëpari të interpretojmë rolin e Fondit Monetar Ndërkombëtar në tërësi, si dhe arritjet apo impaktin e tij në Shqipëri, opinionet gjatë krizës për ekonominë shqiptare dhe së fundmi mbi debatin e qeverisë Berisha me këtë organizëm gjatë dhjetorit të vitit 2012. Kjo do të na ndihmonte për të kuptuar se çfarë mund ta presë ekonominë shqiptare në muajt e ardhshëm në rast se qeveria e re nënshkruan një marrëveshje me FMN.

Konkurrimi për kryetarin e ardhshëm të PD po vendoset në fokusin e demokratëve, duke e pushtuar tinëzisht krejt interesin e tyre. E gjitha kjo është përgatitur me kujdes nga z.Berisha dhe zotëruesit realë të PD. Demokratët e thjeshtë, që akoma ruajnë të paprekur mendimin se qeverisja e vendit nuk është gjë tjetër veçse një zgjatim i mënyrës se si qeveris partinë, e ndjekin procesin me një trishtim edhe më të madh se humbjen e 23 qershorit. Në 23 qershor ata nuk humbën asgjë. Në 23 qershor humbën pronarët, zotëruesit e PD dhe jo demokratët e thjeshtë.

Fushata e dy kandidatëve për postin e kryetarit të Partisë Demokratike, i gjeti Lulzim Bashën dhe Sokol Olldashin në një situatë surreale. Partia e tyre është ende në pushtet (në fakt, në detyrë), qeveria vijon punën formalisht pa ndryshime, Berisha firmos ngritje pagash dhe vendime rutinë, kurse ministrat e tij vazhdojnë të shpallin tenderë, të cilët lëvizin nga vendi miliona euro. Ndërkohë ata duhet të sulmojnë një qeveri, e cila ende nuk ekziston. Njihet kryeministri, por jo kabineti apo programi i saj.

Në një shkrim të shkruar nga Gjergj Meta, i cili nga titulli “dom” që gjejmë në internet më duket si njeri i fesë, përmendet edhe emri im, duke më cilësuar si një nga “shkërbejtë” e Rilindjes (term që autori i shkrimit thotë se e ka marrë prej “mikes” së tij Ledi Shamku-Shkreli) dhe si një nga përkrahësit e qëndrimeve “konservative”, “të mbrujtura në laboratorët e regjimit komunist”. Nuk e kuptoj pse ky njeri i fesë nuk merret me punët e fesë, po hidhet edhe në punë që janë larg obligimeve të tij.

Konkurimi për kryetarin e ardhshëm të PD po vendoset në fokusin e demokratëve, duke e pushtuar tinëzisht krejt interesin e tyre. E gjitha kjo është përgatitur me kujdes nga z.Berisha dhe zotëruesit realë të PD. Demokratët e thjeshtë, që akoma ruajnë të paprekur mendimin se qeverisja e vendit nuk është gjë tjetër veçse një zgjatim i mënyrës se si qeveris partinë, e ndjekin procesin me një trishtim edhe më të madh se humbjen e 23 qershorit. Në 23 qershor ata nuk humbën asgjë. Në 23 qershor humbën pronarët, zotëruesit e PD dhe jo demokratët e thjeshtë.

Këtë shkrim megjithatë po e nis nga fundi: Aty ku përfundoi procesi zgjedhor, me të cilin përfundoi një epokë dhe filloi një tjetër, në pikën e ndarjes në të cilën që të dy oligarkët shqiptarë (Edi Rama dhe Sali Berisha) impresionuan publikun me fjalime prej burrështetasish.

Ditën që gazetari Blonde kish mbetur pa asnjë grosh dhe miq, e i vendosur tja hiqte vetes, ftesa mberriti. Kontesha i propozonte martesë, e cila shoqërohej me një muaj mjalti në zonat ku « mtonjësit e mëdhenj» duke përdorur fshatarët kishin zënë pronat e gjeneralit plak tashmë i vdekur. Blondeja u nis për të parë edhe njëherë vëndet e bukura dhe të sistemuara. Po cfarë të shihte.. Në vënd të tyre një mizëri e pafundme kasollesh që rrethonin kështjellën dhe gjithcka. Mtonjësit që ndanë plackën e gjeneralit nuk ishin më dhe fshatari kishte fituar…

Fitorja që korri koalicioni i majtë në zgjedhjet e 23 qershorit 2013 është vlerësuar me të drejtë nga opinioni publik si një fitore spektakolare, jo për gjë tjetër, por se fitorja në këtë masë nuk ka qenë e parashikuar. Ndodhi e kundërta e zgjedhjeve legjislative që u zhvilluan më 22 mars 1992, kur fitorja që korri Partia Demokratike në ato zgjedhje ishte gjithashtu spektakolare.

Egjipti apo Misiri, siç i thonin dikur, ne shqiptarëve nuk mund të na zgjojë veçse kujtime të mira. Atje lindën e vepruen shoqnina të shumta patriotike përgjatë gjithë ‘800 dhe fillimeve të ‘900 e me to janë të lidhun emnat e patriotëve të kulluem si Thimi Mitko, Thoma Krei, Ilo Avramushi, Spiro Risto Dine, Ismajl Haki beu, Milo Duçi, Thoma Avrami, Thanas Tashko e padyshim edhe poetët Andon Zako Çajupi, Filip Shiroka e shumë atdhetarë të tjerë.