Arkiv-Opinion

Çastin e madhështisë time të shndrisë, e kam parë,

Edhe Lakeun eternal pallton të ma mbajë, e të nënqeshë, e kam parë,

Edhe shkurt, kisha frikë.

-          T. S. Eliot, “Kënga e dashurisë e J. Alfred Prufrock.”

Prej shumë vitesh tashmë insistoj mbi dallimin midis demokracisë mbrojtëse, e cila mbron lirinë e qytetarëve, gjë që është e domosdoshme, dhe demokracisë shpërndarëse, që duhet t’u shpërndajë qytetarëve të mirat e demokracisë, që në fakt funksionon gjithmonë e më keq. Nuk më ka ndodhur akoma që të më përmendin apo të më kundërshtojnë mbi këtë dallim. Dhe megjithatë pa demokracinë mbrojtëse ne rikthehemi në të nënshtruar dhe jo më qytetarë. Qytetari është pothuajse zhdukur që prej fundit të botës greko-romake, me ndonjë përjashtim.

Në fillim të vitit të ardhshëm, Shoqata Amerikane e Dialekteve do të shpallë “fjalën e vitit”: ngjarje me rëndësi jo aq për anglishten e Botës së Re, sesa për të kuptuar më mirë natyrën e viruseve (memeve) që kanë infektuar mendjet e amerikanëve gjatë 2011-ës.

Mes fjalëve kandidate për këtë titull të shquar, është edhe occupy, e cila e ka marrë shkëlqimin falë protestave të bujshme në New York City (Wall Street) dhe në qytete të tjera të mëdha anembanë Amerikës dhe botës.

Ndoshta do t’ju interesonte të dini se ç’mendoj unë për “Kurbanin” e Edi Ramës. Asgjë interesante. Nuk e kam lexuar, dhe vështirë se do ta lexoj. Po të jetë për të ardhmen, ajo lexohet më qartë tek e shkuara. Dhe meqë nuk më bëhet të shkruaj për hallet e përditshme, po i rikthehem një drame që nuk bezdis me sa duket askënd: asaj të filmit.

Ndërroi jetë një ndër penat më të ndritura të publicistike botërore, një mik i jashtzakonshëm i Kosovës dhe i të gjithë shqiptarëve , i cili deri në momentet e fundit të jetës, pati kohë të merret me kombin të cilin një herë e quajti “më të përvuajturin dhe më të dhunuarin nga të gjithë popujt e Europës”

Ia mban kujt të bëjë ndonjë arsyetim kritik lidhur me atë që quhet Rruga e Kombit? Mund të flisni edhe kundër vetë kombit, por jo kundër Rrugës së Kombit. Bëjeni, po të doni, por aty për aty do të shpalleni armik, tradhtar, renegat etj.

Ndër propozimet e hedhura për të ulur borxhin e jashtëm është hedhur nga deputetët Harasani dhe Blushi ideja e miratimit të një ligji për të vendosur një tavan në shumën që parlamenti i lejon qeverisë të marrë hua në tregun e parasë. Kjo pritet të vërë nën kontroll dhe interesat që paguhen për të marrë këtë borxh.

Shqiptarët, pothuajse e kanë harruar segmentin Rrëshen-Kalimash, 60 kilometra autostradë mes maleve që kushtoi 1 miliard euro dhe që u pagua pothuajse tërësisht me borxhe. Ajo rrugë u konsiderua me të drejtë si një sipërmarrje historike. Askush nuk mund të besonte në vitin 2006 në një sipërmarrje të tillë. Megjithatë ajo u bë. Qeveria thithi gjithçka kishte para në vend, mori kredi me interesa marramendëse në tregun ndërkombëtar dhe kushtëzoi gjithçka që të kryente një përurim të pjesshëm të veprës dy ditë para zgjedhjeve të vitit 2009.

Evropianët duhet të mendojnë më mirë rreth politikave të tyre të dështuara ekonomike. Po qe se nuk e bëjnë këtë gjë, atëherë demokracia do të vazhdojë ta humbë përkrahjen – dhe shpërbërja e euros do të mbetet shqetësimi i tyre më i vogël

Partizanët e votimit elektronik nuk janë të paktë në Shqipëri, por kundërshtarët e tij duket se janë shumë më të shumtë. Për rrjedhojë, gjasat janë që, edhe për ca kohë, ne shqiptarët do të vazhdojmë të votojmë si kahera, duke vënë një shenjkë në fletën e votimit përbri partisë apo kandidatit të preferuar dhe duke e futur fletën në kutinë e votimit. Pasi ta kemi bërë këtë adet, do t’i vijë radha përsëri famëmadhit numërim të votave. Por problemi është se, sipas OSBE/ODIHR-it dhe, për më tepër, sipas syve tanë, numërimi ka qenë i keq ose shumë i keq në shumë qendra numërimi.