rama

Theksimi i gazetës serbe “Danas” se ideja e ndarjes së Kosovës dhe shkëmbimit të territoreve ka 10 vjet që prezantohet nga pushteti në Beograd, hap një mundësi të re faktologjike për të mbështetur një mendim që qarkullon në Tiranë. Dhe ky mendim është se ngjarje që i paraprinë ardhjes së Edi Ramës në pushtet shpjegohen edhe me këto interesa gjeopolitike. 

Një prej tyre është padyshim 21 janari, që mund të konsiderohet si akti i parë ku Edi Rama është protagonist aktiv i një loje më të madhe sesa thjesht rotacioni i pushtetit në Shqipëri. 

Partia Socialiste është për listat e hapura, sepse këtë e kërkon populli.

Partia Socialiste ishte kundër listave të hapura sepse cenoheshin themelet e Republikës.

Çfarë do Partia Socialiste veç karriges, di gjë kush? Dhe ky eksperti i çështjeve zgjedhore dhe prokuruese, Gjiknuri, ka ndonjë mendim për veten që e sheh si aktor komedie në videot e një partie tjetër?

Siç mund të pritej opozita aksidentale parlamentare është çarë. Deputetë të saj kanë pranuar të votojnë reformën zgjedhore sipas marrëveshjes PS-PD-LSI. Nëse do të pyesë kush cilët janë këta deputetë, do të mendonim se kemi të bëjmë me ndonjë kuriozitet të dikujt që po zgjidh fjalëkryqet e Kadri Vokopolës në ndonjë lokal. 

Gjatë një interviste në  emisionin “Rubikon”, kryeministri i Shqipërisë, Edi Rama, të cilit i pëlqen të bëjë europianin e fundit në Ballkan, ka rrëfyer këtë gjoja historiçkëz: 

Më kujtohet një episod me një lider serb në një takim ndërkombëtar. Në derën rrotulluese të hotelit duke pritur për të dalë, dera rrotullohet dhe hy unë me Hashimin [Thaçin] dhe gjendem përballë. 
Nuk futej dot ai pa kaluar ne dhe Hashimi i zgjat dorën. Ky ishte lider progresist, me demek ose pa demek. Ai i jep dorën në atë moment.

Hashim Thaçi është i pafajshëm, lufta është e lavdishme.
Haradinaj është i pafajshëm, lufta ishte e lavdishme. 

Fatmir Limaj është i pafajshëm, lufta ishte e lavdishme.

Nuk ndodh kjo vetëm në Kosovë. Në Maqedoni, Ali Ahmeti deklaroi se ka rrëzuar Perandori. E kishte fjalën për Jugosllavinë. Z. Ahmeti nuk i ka shkuar ndonjë ftesë, edhe sepse në Maqedoni pati qitje sporadike në një kuptim metaforik.

Arben Shehu është kryetari i ri i Kontrollit të Lartë të Shtetit. Kandidatura formalisht ka ardhur nga Ilir Meta dhe kaq ka mjaftuar që besnikët e vijës së ashpër në PS të shohin këtu një dorëzim para presidentit.

Në fakt, për aq sa dihet, Shehu është një socialist, ose më saktë një i afërt shumë me PS-në. dhe për aq sa kuptohet mbi atë që dihet, kandidatura e tij përkon me lëshimin që PS-ja i bër Dvoranit. Pra kokë më kokë. Kjo zakonsisht quhet politikë. Në Shqipëri e quajnë kurs reformash. Por ka të tjerë që e quajnë dorëzim.

Sot përfaqësuesi i PD-së në punët zgjedhore, Oerd Bylykbashi ka dalë në media të sqarojë miletin se çfarë pune të shkëlqyer ka bërë për reformën, sesi partia e tij ia kapi kokën me derë shumicës dhe e detyroi që të pranonte disa kërkesa që sigurojnë zgjedhje të mira. Thotë ndër të tjera zotëria:

Sot media të ndryshme kanë interpretuar zhvillimet e fundit përmes optikës së një manovre të kryeministrit përmes së cilës ai ka nxjerrë bllof synimet e presidentit Ilir Meta për paqe me shumicën. Në themel qëndron reforma në drejtësi dhe opsionet e deformimit apo frenimit të saj dhe këtu Rama, sipas këtyre interepretimeve, i ka qëndruar angazhimit të vet për vazhdimin e saj. Kjo është politikë proamerikane. 

Shumëkush e ka ndjekur episodin e fundit të “Real Story”, titulluar: Një kryeministër i pandehur. 
Skenografia e këtij emisioni ishte një truk propagandistik për të rehabilituar kryeministrin Rama në formën djallëzore të ushtrimit prej tij të të drejtës së fjalës. 

Vendosja e diskutuesve ishte e përmbysur: kryeministri në sallën bosh të TOB, në rolin e një spektatori, pra të popullit, dhe në podium-skenë tre gazetarë. 

Me kë e ka ambasadorja amerikane Yuri Kim? Kujt i drejetohet mesazhi i saj për një marrëveshje kundër reformës në drejtësi? Ja një pyetje enigmë që të kujton konkurset e revistës “Horizonti”. Ambasadorja e do shumë popullin shqiptar, xhanëm këtë popull e duan të gjithë të huajt që kalojnë këtej. Por ajo nuk flet me gjuhën e popullit të cilin ndoshta imagjinon edhe se e përfaqëson.  Ajo flet me një gjuhë të koduar që e kuptojnë vetëm 3-4 veta, 50-100 të tjerë e interpretojnë sipas midesë së katërshes së parë dhe pastaj rrjedha e thashethemit shkon deri te fatorinoja i urbanit.