Qeveria

Pak ditë më parë në media qarkulloi një deklaratë e kryeministrit grek, Alexis Tsipras që kërcënonte Shqipërinë me veto në procesin e anëtarësimit në BE, nëse qeveria shqiptare vazhdon me problemet me pronat e zonës së Himarës. Në fakt Tsipras ka luajtur të njëjtën lojë që kanë bërë edhe kryeministra të tjerë dhe kjo ka vlerë tani që në Greqi pritet të nisë fushata elektorale.

Që takimet e zotit Rama me të ashtuquajturit qytetarë janë demostrime elektorale me kontributin vullnetar të admistratës kjo nuk përbën ndonjë zbulim, po ashtu dhe fakti që këtë teatër e mirëkupton një pjesë e mirë e shoqërisë pa lënë mënjanë mediat që në disa raste vihen në dispozicion të këtij pompoziteti.

Padia e kompanisë Gener 2 në pronësi të biznesmenit Bashkim Ulaj për konçesionin e rrugës Thumanë Kashar, bart në vetvete dyshime se kemi të bëjmë me një koordinim me qeverinë.

Kjo të paktën për tri arsye:

Sot Presidenti i Republikës Ilir Meta ka deklaruar publikisht se kriza e tanishme politike është shumë e thellë dhe se vendi rrezkohet të bjerë nën sundimin e një junte me natyrë ushtarake. Po kështu kreu i shtetit ka deklaruar se në gjykimin e tij Parlamenti i Shqipërisë ka vetëm 85 deputetë të ligjshëm, ndërkohë që ka folur për më shumë se 1 milionë shqiptarë të cilët jaë të pastër dhe mund të thirren për të votuar ligje.

Qeveria e majtë e Spanjës kanjoftuar se do të zhvendosë eshtrat e ish-Diktatorit Francisco Franco nga mauzoleumi shtetëor në periferi të Madridit. Është një vendim që është shtyrë disa herë, por kësaj radhe Madridi zyrtar ka dhënë si datë konkrete 10 qershorin 2019.

Franco do të zhvarroset dhe do të hiqet nga vendprehja në Luginën e të Rënëve për t’u rivarrosur pranë varrit të së shoqes, Carmen Polo në varrin familjar në Mingorrubio El Pardo që ndodhet në një varrezë shtetërore.

Si ta komentojmë protestën e sotme? 

Së pari duhet të shquajmë rrezikun e dëmtimit të saj së pari nga paqartësia e drejtuesve. Por ky është rrezik minimal pasi në fund të fudnit opozita ja doli që të sigurojë pjesëmarrje masive dhe të dëshmojë qëndresë.

Së dyti duhet ta ruajmë protestën – për hir të mirë leximit jo si të tillë në vetvete – nga përpjekja për ta paraqitur si pa vlerë dhe aspektet banale të saj.

Qeveria shqiptare ka vendosur të mos bëjë asnjë koment për raportin e Departamentit Amerikan të Shtetit që e përkufizonte Shqipërinë thuajse njësoj si në vitin 2013 dhe qeverinë si të korruptuar në të gjitha nivelet e saj. Është një heshtje “anglezi” që nuk i shkon qeverisë së cicmiceve me çdo portal.

Fragmenti i mëposhtëm është i famshëm në mjedisin letrar dhe politik të Shqipërisë. Por sado që ka kaluar shumë kohë që nga vitet ’20 të shekullit të kaluar, kur edhe fjala e Fan Nolit u bë publike, aktualiteti i saj është therës për vërtetësinë që përcjell. Dhe ndodh kjo për faktin e thjeshtë se Shqipëria, apo elita politike e saj nuk ndryshon. Është po ajo; hileqare, e paaftë, gënjeshtare, meskine dhe përherë në anakronizëm me kohën. Alibinë e ka kurdisur mire: ky popull nuk bëhet.

Shqipëria për meritë të klasës politike që e drejton vijon të trajtohet si ekzotike si për rrëmujën e organizuar që ka në çdo drejtim ashtu edhe për krizat që prodhon.

Misioni i Parlamentit Europian që erdhi në Tiranë nuk kishte për detyrë të jepte konsiderata për situatën e brendshme politike dhe as të jepte zgjidhje, por të analizonte përmbushjen e reformave në prag të vendimit të qershorit.

Ndërkombëtarët dalin jo vetëm kundër mjeteve të përdorura nga opozita (djegia e mandateve dhe dhuna), por edhe kundër kauzës së tyre ..

Kjo fjali është titull kryesor në disa media dhe konkulzion i këtyre redaksive pas konferencës që dhanë në Tiranë eurodeputetët e Parlamentit Europian.

Nuk është ndonjë fragment i cituar nga moria e deklaratave që bënë eurodeputetët, të cilin thjesht këto media e kanë referuar, por një rezyme shumë-redaksionale mbi “shuplakën”  që mori opozita nga ndërkombëtarët.