shqiptaret

Ambasadorimi Mbretërisë së Hollandës në Bashkimin Europian, Robert de Groot i ka nisur sot një letër Komisionerit për Migracionin në BE, Dimitris Avramopoulos përmes së cilës kërkon nga Komisioni Europian të zgjidhë çështjen e shqiptarëve. 

Letra është provë e statusit prej kërmilli që ka sot Europa dhe statusit të krimbit që ka Shqipëria. 

Qeveria shqiptare ka vendosur në mbledhjen e sotme lehtësimin e procedurave të punësimit në territorin e Shqipërisë të shtetasve malazenë dhe maqedonas që janë të kombësisë shqiptare. Me propozim të ministrit të Financave dhe Ekonomisë qeveria ka sanksionuar:

Diskutimi dhe alarmi për emigracionin në Itali ngjan të jetë jo dhe aq i bazuar nisur nga të dhënat e fundit të Institutit të Statistikave të vendit fqinj. 

Kështu komuniteti i parë i të huajve janë rumunët me rreth 1.2 milionë emigrantë, ndërkohë që në vend të dytë vijnë marokenët, shqiptarët me shumë më pak dhe në fund kinezët. 

Presidenti i Serbisë Aleksander Vuçiç ka dhënë së fundmi disa shpjegime të vetat mbi atë që po ndodh mes Serbisë dhe Kosovës. Gjatë një takimi partiak në Beograd, Vuçiç  paralajmëroi se do të ketë kërkesa të forta ndaj Serbisë që të njohë Kosovën “pa asgjë në këmbim për Serbinë”.

Presidenti serb nuk u ka ikur elementëve të fushatës elektorale, kur ka shtuar se nuk është çudi që nëse Serbia refuzon, të vihet në lëizje ideja e një gjykate special për serbët “që do t’ju akuzojë për të gjitha krimet seksuale në Ballkan”.

Kryeministri i Shqipërisë shkoi më në fund në Parlament. Pasi u sigurua nga ministri i Brendshëm, burri i shtetit dixhital, Edi Rama, siguroi shfaqjen personale. Ai mbajti një fjalë rreth 25 minuta të gjatë. Akuzoi përfaqësuesit e PD-së dhe LSI-së se nuk kanë ide, se janë sharës profesionistë, se me ikjen e tyre u kanë dhënë mundësi njerëzve të shohin se kanë alternativë tjetër dhe foli edhe për fitoren 100% në zgjedhjet lokale. Duatrokitje…

Para se të bëjmë fjalë për disa nga rrugët dhe mënyrën e përhapjes së literaturës islame tek ne gjatë periudhës osmane, na duhet të konstatojmë se, me depërtimin e osmanlinjve në trojet shqiptare dhe me vendosjen e ad­ministrimit të tyre (shek. XIV-XV), u fituan tipare të reja në të gjitha aspektet e jetës.

Ikja nga Shqipëria është një tipologji e shoqërisë shqiptare që prej viteve të Skëndërbeut, për të cilin Papa Françesku mbajti një audiencë në sallën Klementinë të Vatikanit.  

Fjalimin e tij, kreu i Kishës Katolike e nisi me një mesazh domethenës për udhëheqjen politike dhe jo vetëm. Shqetësimi i tij ka të bëjë me mungesën e perspektivës që ofron Shqipëria, përgjegjësi direkte e "elitës" që drejton dhe qeveris.

Mbaj mend aty diku nga fillimi i viteve nëntëdhjetë, kur Samaras hapi kufirin me Shqipërinë (duke ftuar minoritarët të bënin Krishtlindjet në atdhe) qindra mijëra njerëz erdhën  papritmas në Psorokosta. Një valë migratore që i gjeti të gjithë të papërgatitur në të dyja anët. U takuan dy kultura, thuajse identike të ndara nga një ndërprerje e komunikimit që po i afrohej një gjysmë shekulli.

Viteve të ‘90-ta, në lokalet e Tiranës bisedonim se çfarë është profesioni stereotip i kombeve të ndryshëm. Për shumë gjëra, shumica pajtoheshin se gjermani ishte mekanik, se italiani ishte një këngëtar apo poet, se japonezi ishte një inxhinier, se greku ishte tregtar, se serbi ishte një bujk, se bullgari ishte një punëtor, se kinezi ishte një ndërtimtar, se amerikani ishte një kauboj, se anglezi ishte një administrator, se suedezi ishte një organizator, se turku ishte një luftëtar etj. Por, pyetja më e rëndë që shtrohej ishte: çfarë ishte shqiptari?

Analiza që i është bërë votës në referendumin e Maqedonisë ka nxjerrë shqiptarët si mbështetës fanatikë të paktit për emrin. Politika në Maqedoni e ka lidhur këtë qëndrim me ndikimin që ka te faktori shqiptar BE dhe Shtetet e Bashkuara, të cilët u investuan që marrëveshja mos të dështonte.