politika

Grafitët, sharjet në stadiume, sloganet ‘pakuptim’, komentet dhe reagimet në blogje janë simptomat e para të sëmundjes së një turme, që ka filluar t’i përshfaqë hapur. Por, ndërsa sociologët po përpiqen të merren me shkakun, politikanët vazhdojnë të merren me pasojat dhe sidomos anën sipërfaqësore të gjërave.

Javën që shkoi në Sllovaki u zhvilluan zgjedhjet presidenciale. Ato i fitoi aktivistja liberale antikorrupsion Suzana Kaputova e cila u bë presidentja e parë femër në historinë e atij vendi. Slogan i fushatës së saj ishte: “Në këmbë kundër së keqes, ta luftojmë të keqen së bashku” dhe, kur fliste për të keqen, nuk kishte parasysh persona, por veprimet korruptive. Zemërimin ndaj gjendjes së krijuar në Sllovaki ajo e shprehte pa mllef, qetësisht, duke bërë thirrje për transparence, mirësjellje, humanizëm dhe drejtësi në politikë dhe në jetën publike.

Damian Gjiknuri e kaloi fazën e vështirë të heqjes nga detyra e ministrit. Ata që e njohin zotërinë në fjalë e përshkruajnë si njeri praktik që e di pse është në politikë, se çfarë duhet të bëjë dhe se për çfarë i shërben shefit.

Historiku i tij i ministër i Infrastrukturës dhe Energjetikës është udhërrëfyesi më u mirë për këtë. Zotëria e nis udhën mirë, me çështjen CEZ dhe 400 milionë dollarët e saj. E mbani mend si mbrohej juristi u shquar Gjiknuri kur u hapën dosjen në atë kohë?

“Ky është vendim i qeverisë dhe Parlamentit”, thoshte.

Jam shumë i lumtur që sot, Tirana e vërtetë, ata që jetojnë në Tiranë, që e duan Tiranën, që duan familjen e tyre më shumë se sa partinë, që duan që ky vend të ecë përpara më shumë se sa ata që duan ta shkatërrojnë, janë sot me shumicë

Kështu është shprehur sot kryebashkiaku i Tiranës, Erjon Veliaj që organizoi Ditën e Verës më 17 mars, tri ditë më vonë nga data e vërtetë.

Shqipëria aktualisht nuk është demokraci parlamentare. Ka një sallë ku mblidhen të ashtuquajturit deputetë të një shumice të vetësugjestionuar me idenë se janë aty për të bërë shtet, me barrën e rëndë për të përfaqësuar edhe qeverinë, edhe opozitën.

Bilanci është i thjeshtë, në fund të muajit llogarisin rrogat, dietat dhe padiskutim titullin honorifik që i shoqëron edhe kur janë vetëm ata dhe gurgullima e ujit në tualitetin e kuvendit.

Në kohën e komunizmit, kish një numër arkitektësh dhe urbanistësh që njerëzit e zakonshëm i njihnin, ata ishin personalitete. Sot po të pyesësh një qytetar të thjeshtë, nuk njohin emrin e asnjë arkitekti. Arkitektet fshihen pas anonimatit, pas ca emrave të koduar të studiove, kështu e ndjejnë veten rehat. Nuk kanë asnjë përgjegjësi, nuk duan asnjë lavdi, duan veç paranë.

Presidenti francez, Emmanuel Macron thotë se i vjen keq për provokimet e vazhdueshme të populistëve në Itali. Ai ka heshtur shumë kohë, por tani ai ka thirrur përkohësisht ambasadorin nga Palazzo Farnese, përfaqësia franceze e tij në Romë. Deklarata e Pallatit Elysée për aksionin dënues diplomatik, që nuk duhet të ndodhte midis vendeve anëtare të BE-së, u morr shumë për keq. Zërat thonë se marrëdhëniet midis qeverive të Parisit dhe Romës janë aq të këqija sa kurrë më parë pas Luftës së Dytë Botërore.

Një nga problemet më të mëdha të kohës sonë është fakti se shumë pak njerëz të respektuar duan të përfshihen në politikë apo në jetën publike në përgjithësi. 
Politika është bërë një sport ekstrem i përshtatshëm vetëm për njerëz me stomak dhe nerva të forta. Në erën e medias sociale, ajo që ne zakonisht e quajmë se është detyrë me presion të madh është shndërruar në Koloseum. Ne po dëshmojmë vrasjen e karaktereve në internet, qoftë sepse dikush i ka urdhëruar ato, qoftë sepse spektatorët duan të shohin “gjak”në arenë. 

Seanca e sotme parlamentare ka përcjellë për mbarë shqiptarët fasadën e asaj lufte sms-së, nervash, intrigash që zhvillohet përditë mes kryeministrit Edi Rama dhe rivalit të tij në opozitë, Sali Berisha. Akuza, sulme, insinuata, kërcënime për zbardhje informacionesh, këto e të tjera janë lëndë e parë e një debate që vijon pa ndërprerë për 28 vjet. Sot Edi Rama kaloi cakun duke iu drejtuar një kundërshtari politik me hallin e vet personal: ti gruas sime i ha mutin . 

Kryeministri ka deklaruar sot gatishmërinë për të zgjidhur një sërë kërkesash të studentëve protestues. Sidomos sa i përket tarifave. E megjithatë përfaqësues të këtyre të fundit vijojnë të këmbëngulin të paktën në dy pika: arsim falas dhe dyfishim i buxhetit për arsimin.

Le të zëmë për një moment se me këtë kërkesë do të bihet dakord nga të gjithë na parim. Për cilën arsye këto kërkesa të cilat kërkojnë diskutim të gjerë dhe specializuar vihen në mënyrë ultimative? Këtë duhet ta thonë vetë studentët që nesër thuhet se do të jenë më shumë në Tiranë për të protestuar.