politika

Grafitët, sharjet në stadiume, sloganet ‘pakuptim’, komentet dhe reagimet në blogje janë simptomat e para të sëmundjes së një turme, që ka filluar t’i përshfaqë hapur. Por, ndërsa sociologët po përpiqen të merren me shkakun, politikanët vazhdojnë të merren me pasojat dhe sidomos anën sipërfaqësore të gjërave.

Fondacioni Westminster për Demokracinë dhe Instituti i Ndërmarrjeve Shqiptare publikuan një studim te financuar nga qeveria britanike, i cili përshkruan dhe analizon kostot e kandidatëve për deputetë të partive politike.

Ashtu siç pritej, Shqipëria u trajtua me preçedencë në Bundestagun gjerman për vetë problemet e mëdha që ka, sajë faturës që i ka prodhuar vendit klasa politike dhe në veçanti qeverisja e 7 viteve të fundit.  Teksa për Maqedoninë e Veriut u rekomandua hapja e pakushtëzuar e negociatave për Shqipërinë kërkohet plotësisimi i 9 kushteve, sic u theksua edhe ne rezoluten e CDU/CSU.

Era Merkel duket se ka marrë fund në Gjermani në kuptimin se zërat për ndryshim sa vijnë e shtohen. Në një opinion në revistën “Spiegel” bëhet thirrje pikërisht për këtë gjë duke nënvizuar sidomos nevojën që gjermanët të gjejnë një pasion të ri politik dhe të pranojnë staturën ndërkombëtare të Gjermanisë me të gjitha pasojat dhe të mirat që një gjë e tillë sjell.

Haberi se Mathew Palmer ka folur prapë është kryesor prej disa orësh tashmë. Zyrtari amerikan(ç’rëndësi ka detyra, mjafton që është amerikan) ka folur për korrupsionin, për zgjedhjet e 30 qershorit, duke bërë një rikonjicion mbi humorin e shoqërisë shqiptare.

Zoti Palmer foli, por çfarë tha? Nëse lexon mediat e opozitës, ai fshikulloi qeverinë; nëse lexon mediat e pushtetit ai ka thënë se SHBA nuk po mbështesin Ramën, ndaj kriza duhet zgjidhur mes shqiptarëve. Nëse lexon Palmerin, ai thotë në fakt një grumbull fjalish nga të cilat mund të nxjerrësh mesazhin që do.

Humbi Tsipras dhe fitoi Mitsotakis. Lajmi kryesor për Europën politike mbetet ende rotacioni në Greqi, ku disa mendojnë se vendi u rikthye te sistemi që mori goditje me fitoren e Syrizas.

Politika shqiptare ka hyrë në një rreth psikotik dhune verbale dhe lufte civile retorike që herët apo vonë do të çojë në veprime që do përligjin këto që artikulohen sot. Jo për dëshirë, por për të riekuilibruar një skenë të anuar dukshëm nga krahu i krimit ekonomik. Politika shqiptare po premton publikisht Burgun, ndëshkimin; ajo është detyruar të fusë në axhendë prioritare repertorin penal për të cilin mendonte se nuk do të vinte ndonjëherë dita.

Javën që shkoi në Sllovaki u zhvilluan zgjedhjet presidenciale. Ato i fitoi aktivistja liberale antikorrupsion Suzana Kaputova e cila u bë presidentja e parë femër në historinë e atij vendi. Slogan i fushatës së saj ishte: “Në këmbë kundër së keqes, ta luftojmë të keqen së bashku” dhe, kur fliste për të keqen, nuk kishte parasysh persona, por veprimet korruptive. Zemërimin ndaj gjendjes së krijuar në Sllovaki ajo e shprehte pa mllef, qetësisht, duke bërë thirrje për transparence, mirësjellje, humanizëm dhe drejtësi në politikë dhe në jetën publike.