kosova

Ideja e shkëmbimit të territoreve mes Serbisë dhe Kosovës, nën eufemizmin “kompromis historik” u skualifikua në planin e brendshëm, por ajo po ushqehet nga brenda Europës, nga qarqe apo njerëz që në fakt në Ballkan vetëm zgjidhje nuk kanë sjellë. 
Në një intervistë për agjencinë gjermane, Deutsche Welle, ish-përfaqsuesi i Lartë për Bosnjen, diplomati austriak, Wolfgang Petrisch thotë se për zgjidhjen e mosmarrëveshjes Serbi-Kosovë nevojitet një Dejton Europian. 

Filozofi, politologu, veprimtari, autori i disa shkrimeve me krater filozofik e politik, i njohur edhe për librin e tij ”Filozofia politike e çështje shqiptare”, i shkolluar në Prishtinë, Zagreb e SHBA, ligjërues në Universitet të Prishtinës, Mr. Ukshin Hoti, në vitet e ’70-ta të shekullit të kaluar i kishte bërë vend vetes edhe në, siç quhej asokohe, Sekretariatin Krahinor për Marrëdhënie me Botën e Jashtme. Për më tepër, nga të dhënat e dokumentacionit të këtij sekretariati, rezulton se Mr. Ukshin Hoti, së bashku me Prof. dr.

Serbia ka hequr dorë nga ideja për të dërguar në Gjykatën e Arbitrazhit Kosovën për çështjen e taksës 100% ndaj mallrave të veta. Klan Kosova citon gazetën Novosti sipas të cilës Beogradi zyrtar ka vendosur të aplikojë kundërmasa ndaj mallrave të Kosovës. 
Sipas kësaj gazete, UNMIK-u, i cili është nënshkrues i marrëveshjes së CEFTA-s në emër të Kosovës, është deklaruar si – jokompetente. 

Është provokim, natyrisht, që të përdor titullin e njërit prej filmave kult të shekullit XX, “Tangoja e fundit në Paris”, si hyrje për shpjegimin e mendimit, zakonisht primitiv, të Hashim Thaçit dhe dy a tre përkrahësve të tij që dalin në opinion publik ka dy javë për të shpjeguar se si ideja e presidentit të Serbisë për një vijë të re ndarëse mes shqiptarëve dhe serbëve në Ballkan nuk ka vdekur.

Kur Kosova kishte shpallur Pavarësinë më 17 shkurt të vitit 2008, kryesimin e radhës së BE-së e kishte Sllovenia. Këtij shteti të ri në atë kohë të BE-së, me një përvojë prej më pak se katër vjet si anëtare e BE-së, i ra mbi supe një detyrë jo e lehtë. U desh që Sllovenia të mundohej të ndërtojë një konsensus brenda BE-së për shtetësinë e Kosovës. Sa i përket qëndrimit individual nuk kishte dyshim: Sllovenët ishin shprehur në favor të pavarësisë madje duke thënë se Kosova po e përdorte të njëjtën të drejtë që në vitin1991 e kishin përdorur sllovenët.

Historiani francez Alexis Troude thotë se Franca duhet të tërheqë njohjen për Kosovën. Këtë njofton agjencia serbe e lajmeve B92, sipas të cilës Troude është nismëtar i një peticioni për këtë qëllim dhe që mandej synon ta trajtojë çështjen e Kosovës në parlamentin francez.

Diplomati i njohur gjerman Geert-Hinrich Ahrens negociatori kryesor për Kosovën në Konferencat e Jugosllavisë në vitet 90-të rrëfen për DW kujtimet personale për një kohë të trazuar.

Zoti Ahrens, ju ishit nga shtatori 1991 deri në mars 1996 negociatori kryesor për çështjen e Kosovës në Konferencat e Jugosllavisë së atëhershme, në kohën e luftës në Kosovë ju ishit në Shkup për problemet e refugjatëve - 20 vite kanë kaluar ndërkohë, çfarë ju bie ndër mend kur e kujtoni këtë kohë?

Edi Rama refuzon të thotë zyrtarisht se çfarë mendon për çështjen e Kosovës dhe idenë e korrigjimit të kufijve.

Kryeministri Haradinaj e ka përmendur si një nga personazhet që bashkë me Thaçin e Mogherinin kanë qenë pro ndarjes së Kosovës, madje se i kishin bërë presion në samitin e Berlinit. Kësaj ideje nuk i fshihet Hashim Thaçi që ka nxjerrë sërish zbuluar kryeministrin e Shqipërisë lidhur me këtë çështje.

Federica Mogherini do të vazhdojë të jetë ndërmjetësja kryesore në dialogun Serbi – Kosovë, ndonëse Bashkimi Europian mirëpret ndihmën e palëve të tjera.

Zëdhënësja e Mogherinit, Maja Koçijançiç, deklaroi për gazetën serbe “Vecernje Novosti” se “çdo angazhim që lehtëson dialogun, përfshirë një takim të ri, është i mirëpritur. Zonja Mogherini po kryen detyrën e saj”.

Samiti informal i Ballkanit Perëndimor, i mbajtur në Berlin dhe pse solli rezultate thelbësore, duket se ndryshoi axhendën e negociatave, duke e bërë të qartë se zgjidhja e mosmarrëveshjeve afatgjata është një parakusht për avancimin e perspektivës euro-atlantike të vendeve të Ballkanit, që do të duhet të ndeshen me një vonesë disamujore, pasi gjithçka do të diskutohet në tetor, nga qershori që ishte përcaktuar fillimisht.