skerdilajd zaimi

Kryeministri i Shqipërisë Edi Rama doli sot në një konferencë për shtyp përmes së cilës tundi një fletë lavdërimi të marrë nga Komisioni Europian. Kemi shkëlqyer tha, për punën që kemi bërë në procesin screening. Proces që është me natyrë analitike dhe lidhet me përshtatjen e legjislacionit. Me këtë kartë në dorë, z. Rama ka mbuluar një problem që i është krijuar me Greqinë dhe që ka prodhuar pasoja në refuzimin e çeljes së negociatave për grupkapitujt përkatës.

Duket se ne po hyjmë në një fazë të rrezikshme të komunikimit me një autizëm ndoshta reciprok që mund të çojë në konflikt. Nga njëra anë pushteti, nga njëra anë qytetarët. Kryeministri I vendit, Edi Rama, ka marrë së fundmi atributet e një padrinoje që vendos tarifa dhe qera në tokën e vet sipas midesë dhe interesit, duke vetësugjestionuar se kjo tokë është Shqipëria mbarë.

-Çfarë është 28 nëntori?

Festa e Pavarësisë. Më 28 nëntor Ismail Qemali shpalli pavarësinë në Vlorë.

-Kush ishte tjetër?

Disa besnikë të tij

Qarkullon në Tiranë prej kohësh një tip analisti që ka aftësinë për ta bërë të urryer profesionin e gazetarit, që e ndot këtë profesion me informacione të deformuara dhe me rolin e një zëdhënësi mes dy botëve: të politikës dhe medias. Por edhe me botën e ambasadave të huaja. Analistë të ndryshëm në Tiranë thirren në seli të ndryshme diplomatike, dëgjohen e këshillohen, u jepet kështu statusi i një ndërmjetësimi që ka në finale një rezultat: helmimin e opinionit publik.  

Takimi i Athinës nuk është pritur mirë në Tiranë dhe kjo është e dukshme. Që nga urdhërimi i Presidentit për të mos shkuar, te cinizmi bosh i mediave pranë qeverisë, e deri te improvizimi i kryeministrit me një reagim pa kuptim dhe joproporcional ndaj një deklarate në një televizion të ministrit të Mbrojtjes të Serbisë. E kuptueshme. Poshtërimi është atribut natyral i Shqipërisë politike, e mban atë gjallë. 

Mes viteve 1890-1978, në Shkollën Rezidenciale Indiane në Kamloops në provincën kanadeze të British Columbia, mijëra fëmijëve indigjenë u mësohej ‘të harronin’. Të ndarë nga familjet e tyre, këta fëmijë detyroheshin të harronin gjuhët e tyre, identitetet dhe kulturat. Përmes ndarjes dhe të harruarit, kolonët dhe mësuesit besonin se jo vetëm po ndihmonin këta fëmijë indigjenë, por edhe vetë kombin. Kanadaja do të përparonte, shpresonin kolonët, nëse fëmijët indigjenë – vendas – do të mund të bëheshin edhe më të ngjashëm me të bardhët.

Dikush që administron faqen e Facebook të universitetit të Gjirokastrës, shpërndante një video të Eqrem Çabejit, ku gjuhëtari flet për gjuhën shqipe, kalon thukët mbi evolucionin e shkrimit të saj nën idenë e konvergimit të dialekteve. Një rrugëtim ky i elaboruar shkencërisht sipas Çabejit që nuk e tradhëton idenë e kombësisë, përkundrazi e konfirmon atë. 

Një ndër gjuhët e lashta të kontinentit -, kujdeset të thotë Çabej, mesazh ky që e ndihmon pra ta kuptojmë ngjizjen e një kombi të ri, deri vonë, i thërmuar politikisht si rrallë kush.