Opinion

Shqetësimi se formimi gjuhësor i brezit të ri nuk është në nivelin e duhur është i drejtë dhe përpjekja për ta zgjidhur e lavdërueshme. Po futja e mësimit të gjuhës amtare në universitete nuk është zgjidhja.

Mësimi i gjuhës amtare është objekt dhe detyrë ekskluzive e arsimit parauniversitar. Janë këshilltarë të këqij ata që kërkojnë ta spostojnë problemin në arsimin universitar. Është provuar edhe nga të tjerë, po nuk kanë pasur sukses dhe kjo është e kuptueshme, nuk mundet arsimi universitar të bëjë atë që është detyrë e arsimit parauniversitar.

Banorët e tanishëm të kësaj toke janë të ndarë në dy kategori të mëdha. Nuk ndahen në komunistë dhe borgjezë, lodra të fuqive të huaja dhe patriotw, të krahut të djathtë dhe të krahut të majtë, monarkistë dhe demokratë. Ata ndahen në ata që duan të rrinë dhe ata që duan të largohen.

Nuk them asgjë të veçantë kur them se po përjetojmë një situatë shumë kritike në vendin tonë, madje është situata më kritike pas revoltave të vitit 1997.

Piotr Wozniak, presidenti i firmës shtetërore të gazit, PGNiG është njeri me vizione. "Strategjia e PGNiG është të shpërndajë gazin natyror, që është një përzierje e importeve nga shelfi norvegjez, LNG, dhe prodhimi vendas", thotë ai në një intervistë me Deutsche Wellen.

Ajo që filloi "aksidentalisht" në një restorant në Moskë sot ka evoluar në një marrëdhënie strategjike. Bëhet fjalë për bashkëpunimin e Greqisë - Izraelit - Qipros. Kjo tregon se çfarë është i aftë të bëjë vendi ynë kur ka vazhdimësi në politikën e jashtme, pa marrë parasysh se cila qeveri është në pushtet.

Ballkani është sinonim i ndarjes dhe konflikteve. Të gjitha kombet e reja të rajonit kanë patur mbështetjen e fuqive të mëdha pas rënies së Perandorisë Otomane dhe asaj Austro-Hungareze. Përfundimi: Nuk arritën të formonin elitat e tyre, të cilat do të duhej të kishin edhe legjitimitetin që kërkohej.

Analizën në lidhje me rezultatet e zgjedhjeve lokale të 3 marsit në Tuz do ta ndaj në dy pika. E para do të jetë në lidhje me efektin e formulës D'Hondt në procesin e konvertimit të votave në mandate dhe e dyta në lidhje me lëvizjen e votave nëpër vendbanimet e komunës së Tuzit në raport me zgjedhjet e parafundit lokale të 26 nëntorit (dhe 23 dhjetorit) të vitit 2017.

Një votim fillimisht me letër të bardhë. Pastaj edhe një tjetër… Tetëdhjetë e tre për qind kanë votuar “pa shenjë” në një votim të përsëritur. Ata që kanë dorëzuar fletën e bardhë janë shtuar nga votimi i pare tek i dyti. Kaq mjafton që pushteti të mos ketë më qetësinë të përballet me qytetarët e tij. Shkrimtari portugez, Jose Saramango, përmes rrëfimit në romanin “Le të ulërijmë”, ka thurur metaforën e revoltës moderne, të një kundërshtimi të pushtetit pa fjalë – pikërisht në shekullin kur fjalshmëria ka marrë dhenë dhe është zemra e sotme e atyre që duan të kenë pushtetin.

Derisa lexoj për betejën e vazhdueshme të Mbretërisë së Bashkuar me Brexit-in, asociacioni im i parë gjithmonë është i ndërlidhur me Stalinin. Në fundvitet 1920, gjeorgjiani u pyet nga një gazetar se cili devijim ishte më i keq – i djathti (i Buharinit me shoqëri), apo i majti (Trocki me bashkëpunëtorë)?

Përgjigja e tij ishte: “Të dyja janë më të këqija!”.