Opinion

Një herë e një kohë Lulzim Basha dinte të paktën të bënte për të qeshur. Videoja emblematike që kundërshtarët e tij politikë i nxorën në një kulm fushate, në të cilën shfaqej sozia duke gërhitur në zyrë, ngjiti në publik më shumë se arritjet apo mosarritjet e Bashës si kryetar bashkie. Tani duket sikur edhe atë aftësi për të mos u marrë seriozisht e ka humbur.

Është gjerësisht i pranuar fakti se asnjë lider amerikan nuk ka bërë më shumë për komedianët e kombit sesa Donald Trump. Si biznesmen, ai ia ka dalë të ngrejë nga zero kompani të suksesshme. Por si president, ka nxitur një bum të vërtetë në industrinë e satirës. Ajo që njihet më pak – madje shpesh injorohet plotësisht – është mënyra me të cilën komedianët dhe komedia i kanë shërbyer Trumpit.

Që nga shkatërrimi i skulpturës së diktatorit Enver Hoxha, si rrallëherë më parë gjatë historikut të protestave në vend, qytetarë të pakënaqur, veç godinës së Kryeministrisë, sulmuan dhe dëmtuan edhe veprat e artit të ekspozuara në mjediset jashtë saj. Kështu ndodhi me skulpturën e ndriçuar të artistit Philippe Parreno, titulluar “Marquee” (“Tenda”) dhe skulpturën “Triple Giant Mushroom”, (“Kërpudha gjigante trepjesëshe”) e Carsten Höller. Bashkë me “Rilindjen”, dy skulpturat shënjuan periudhën e Edi Ramës si Kryeministër i vendit.

Që gazetat print janë të destinuara të zhduken mund të jetë e vërtetë, por edhe mund të mos jetë. Është fakt që, sipas sondazheve të fundit të “New York Times”, kjo gazetë ka rreth 1 milion të abonuar në versionin e saj në letër. Është gjithashtu e vërtetë që në versionin online, të abonuarit arrijnë shifrën 3.3 milionë, një sukses ky që është i mundur, sipas analistëve, për faktin se pas online-it qëndron marka prestigjioze e gazetës së printuar. Të gjitha gazetat e tjera amerikane vetëm online, si p.sh. BuzzFeed, ia dalin edhe falë klikimeve të reklamave.

Protesta e opozitës në Tiranë të shtunën që lamë pas, pruri midis të tjerash, një polemikë ndërpartiake mediatike, me ngjyra të forta moraliste dhe kripto-hipokrizie. Fjala është për recetën e pretenduar deontologjike se ‘si dhe cilët janë shqiptarët e vërtetë’.

Dy protestues me petka të vjetëruara e të pluhurosura, hypur në një motor papaç kinez, ai mbrapa me një kazëm të ndryshkur në dorë, po kthehen duke sharë e mallkuar me zë të lartë. Nuk merret vesh nëse e kanë me Lulzimin qe s’ka bythë, apo me Ramën qe shkon e ben antimiting në Vlorë siç bëjnë mubarakët e Lindjes së Mesme kur ndjejnë terrenin tu rrëshqasë nën këmbë. Gjithsesi protestuesit janë të zhgënjyer me sa duket, ngaqe qeveria nuk ra as sot.

Përse presidenti Meta e pa të arsyeshme ta godasë kryeministrin Rama pikërisht me rastin e emërimit ministrit të Jashtëm? Për këtë ka disa arsye. Ndryshimi i ministrave me më shumë ndikim brenda Partisë Socialiste me ata me më pak ndikim brenda partisë është tregues i arrogancës së Edi Ramës për ta përqendruar pushtetin personal brenda partisë që e drejton. Këtë lëvizje politike të kryeministrit, presidenti Meta do ta ketë parë si një moment ku Rama ka krijuar mjaftueshëm armiq (të heshtur) brenda Partisë Socialiste.

I dashur Palokë!

Autorët e Marrëveshjes së Prespës kanë qasje bashkëkohore ndaj shtetësisë. Me të kuptuarin e tillë të shtetësisë shoqëria e Maqedonisë më shpejtë do të transformohet nga shoqëri multietnike në shoqëri civile dhe në mënyrë me të sigurt do të lëviz drejt UE.

Presidenti francez, Emmanuel Macron thotë se i vjen keq për provokimet e vazhdueshme të populistëve në Itali. Ai ka heshtur shumë kohë, por tani ai ka thirrur përkohësisht ambasadorin nga Palazzo Farnese, përfaqësia franceze e tij në Romë. Deklarata e Pallatit Elysée për aksionin dënues diplomatik, që nuk duhet të ndodhte midis vendeve anëtare të BE-së, u morr shumë për keq. Zërat thonë se marrëdhëniet midis qeverive të Parisit dhe Romës janë aq të këqija sa kurrë më parë pas Luftës së Dytë Botërore.