Kulturë

Sot ministrja e Kulturës, Mirela Kumbaro, prezantoi projektligjin e ri për “Trashëgiminë kulturore”(http://www.gazeta-shqip.com/lajme/2016/03/24/kumbaro-monumentet-e-kultur...). Thelbi është vendosja e modelit Partneritet Publik Privat në këtë fushë, ku siç tha ministrja është e pamundur, “sado fonde që të jepen” që të menaxhohen monumentet.

Tri vite pasi qeveria “Berisha” hodhi idenë e dhënies me qira të monumenteve të kulturës, duke hasur një kundërshtim të fortë të shoqërisë civile dhe specialistëve të fushës, Ministria e Kulturës e qeverisë “Rama” i është rikthyer kwsaj ideje.

Video është postuar në Facebook nga "Tirana dje dhe sot”.

Tre vite përpara se të shuhej, bashkë me projektin e tij europian, i cili u formatua mbi parime të tjera shekuj më vonë, Piu II shkruan një letër për Mehmetin II – kontroverse po aq sa projekti në fjalë –, të bërë sot objekt interesimi akademik, ndryshe nga kamaret elitare shqiptare të etura për të shpikur europianizëm, që veprimin e papës e likuidojnë si “provokim” ose e përjashtojnë tërësisht, nëpërmjet selektivizmit karakterizues të studimeve historike nga mesi i shekullit të kaluar e këtej, për arsyen e thjeshtë se aty përmenden deri edhe etiopasit e arabët, por jo arbërit, dhe se mes

 Sprovë për të shpjeguar me fakte, jo vetëm arkeologjike, përputhjen mes Mitit të Hyjnisë së Natyrës të gdhendur në figurinat e Artemisit tek vendbanimet e helenëve (grekëve të lashtë), të Diana Candavensis tek romakët ose Kultin e Zanës së Çermenikës tek shqiptarët, që festohet ende më 14 mars, me Ditën e Verës,.. si edhe autoktoninë tonë në këto troje…

Vdekja është në qendër të jetës. Kështu shkruhet ndër të tjera në një reportazh të publikuar në “National Geographic” i cili trajton në zakon të çuditshëm, në mos unik që haset në Rantepao, në malësitë e ishullit indonezian të Sulavesit. Të vdekurit këtu nuk trajtohen si kudo në botë: për  ditë të tëra, javë, muaj e deri edhe vite, ata mbahen në shtëpitë e familjes, brenda në qefinë, pranë tyre qëndrojnë njerëz dhe me ta bisedohet. Vdekja është vetëm një hap në një proces të gjatë krijimi. Ka funerale që zgjasin me javë, njësoj me mendimin se vdekja nuk i shkëput të gjitha lidhjet.

Shpati është një zonë etnografike me interes në shumë aspekte. Në mesjetë është për t’u theksuar se Shpati kishte një rëndësi në organizimin kishtar. Nga kronikat e kohës, në shekujt XIII-XIV rezulton peshkopata e Ispatisë. Gjithashtu, në gojëdhënat e shpatarakëve përmenden kisha e katedrale, si katedralja e madhe e Galigatit. Zona e Shpatit kishte rëndësi për princat arbërorë, si një vend strategjik e rezidencial për ta. Ndonëse të banuar me pak familje, këto fshatra ishin vende të duhura për të ndërtuar kisha e për t’i afreskuar ato.

Intervistë me shkrimtaren nobeliste Toni Morrison