Arkiv-Opinion

Zgjedhjet kanë mbaruar, rezultati nuk është certifikuar ende, dhe në rrethana të tilla mund dhe duhet të pyesim: Çfarë fuqish ka qeveria që ka humbur zgjedhjet? Një pyetje apo çështje si kjo është bërë pjesë e debatit publik, e debatit politik mes palëve. Diskutueshmëria e fuqive të qeverisë midis zgjedhjeve dhe përfundimit të mandatit të Parlamentit po bëhet e dukshme jo thjesht prej debatit në fjalë, por dhe prej dy momenteve të tjera.
Kohë shumë e gjatë midis zgjedhjeve dhe thirrjes së Parlamentit

Ditën që gazetari Blonde kish mbetur pa asnjë grosh dhe miq, e i vendosur tja hiqte vetes, ftesa mberriti. Kontesha i propozonte martesë, e cila shoqërohej me një muaj mjalti në zonat ku « mtonjësit e mëdhenj» duke përdorur fshatarët kishin zënë pronat e gjeneralit plak tashmë i vdekur. Blondeja u nis për të parë edhe njëherë vëndet e bukura dhe të sistemuara. Po cfarë të shihte.. Në vënd të tyre një mizëri e pafundme kasollesh që rrethonin kështjellën dhe gjithcka. Mtonjësit që ndanë plackën e gjeneralit nuk ishin më dhe fshatari kishte fituar…

Kurti po bën një gabim për një arsye të thjeshtë. Politika, qysh nga momenti që ka lindur në këtë botë, ka qenë real-politikë. Me fjalë të tjera, politikanëve u duhet të bëjnë një kombinim të kauzës që kanë me nevojën e tyre n’daçi për të mbijetuar, n’daçi për të qenë imponues në mbrojtje të kësaj kauze, e prandaj u duhet të marrin në konsideratë të gjithë faktorët, që e kanë në dorë këtë mbijetesë, apo këtë forcë për t’u imponuar.

Në një emision politik të njohur të mbrëmjes, një showman i famshëm i yni, i improvizuar kohët e fundit edhe si analist politik popullor, u nxeh keq një natë pas humbjes dramatike të PD-së, për të cilën kishte bërë tifo herë hapur dhe shumë herë të tjera fshehur. Ai pak a shumë u nervozua kur dikush nga kampi tjetër politik guxoi e tha se kishte ardhur momenti që PD-ja të bënte një analizë të thellë të gjërave që kishte bërë, të atyre që kishte lënë pa bërë, të atyre që kishte pasur ndërmend të bënte.

Zhvillimet bashkëkohore në kritikën e ideologjisë, arrijnë t’i përthyejnë politikisht konceptet psikanalitike, në mes tyre edhe perversitetin dhe histerinë, të cilat në vend që të na shtangin me konotacionin “e zakonshëm”, mund të na shërbejnë për të kuptuar zgjedhjet e fundit parlamentare.

Meditim etik pёr Juristin dhe politikanin Ilir RUSMALI Kur ndodhin ndryshime tё tilla, si ky rotacion politik qё e kemi nё mes tё kёsaj vere tё freskёt, ndryshe nga tё tjerat, tё bashkёshoqёrojnё risi por edhe dhe parapavajtje, nё ngёrthimin e tё dy kahjeve, qё rrojnё natyrshёm, pёr tё arrirё mё epёr, se sa kemi qёnё.Kёshtu kanё besuar votuesit shqiptarё qё pёrqafuan Rilindjen.Ne na duket se edhe qyetetarё, intelektualё, studiues shoqёrorё dhe politkё kanё bёrё reflektim tё rrezatimit tё ri, gjithnjё sipas mendimit tё tyre, pёr ndryshimin qё ndodhi.Por kёto ditё krahas termave, arsyetimeve,

Në fakt, më 23 qershor, zgjedhësit shqiptarë ia hodhën poshtë dhe ia refuzuan të gjitha premtimet elektorale dhe i thanë që nuk kemi nevojë të na rrisësh rrogat dhe pensionet, nuk duam që të prekësh më paratë publike të këtij vendi për të mirën tonë, siç thua ti. Jo duam që ti të largohesh, që modeli yt qeverisës të ndërrohet me një tjetër. Për këtë votuan masivisht shqiptarët nga të katër cepat e Shqipërisë.

Askush nuk mund t’ja heqë Sali Berishës atributet e liderit të Partisë Demokratike. As ata që sot qajnë për të, duke nisur nga militantë të thjeshtë, deri tek ministrat, as ata që dje e gjuanin me gurë e sot janë brenda një kostumi firmato për shkak “ të kthesës” që bënë,  as ata që i kanë ndarë “lakrat” prej vitesh me Berishën, e as ata që po i ndajnë lakrat tani që Berisha është vetëm kryeministër kujdestar e kryetar i dorëhequr.