rusia

Agjencia shtetërore ruse e lajmeve “Sputnik” shkruan se kalifi që drejtoj Shtetin Islamik, Abu Bakr al-Baghdadi është plagosur gjatë sulmit të fundit ajror. Dy ditë më parë u njoftua se një konvoj i ISIS ku ndodhej edhe ai u godit dhe dyshohej se mes viktimave mund të ishte edhe Al-Baghdadi. Por sot burime në terren flasin se ai është plagosur dhe ndodhet në spital në Al-Qaim, në veriperëndim të Irakut, i cili ruhet nga trupat e ISIS.

97 të vrarët që përgjakën Ankaranë në "Marshimin e Paqes" ishin mbështetës të partisë prokurde të Demokracisë së Popujve. Içetin Çevik, fotoja e të cilit ka bërë xhiron e botës është një mësues që ishte zhvendosur në Ankara pasi vajza e tij kishte studimet në kryeqytetin turk.

Mediat ndërkombëatre raportojnë se një konvoj mjetesh dhe trupash i Shtetit Islamik është goditur nga forcat irakene në perëndim të Anbarit. Ka disa raportime të pakonfirmuara se konvoj ishte edhe kreu i ISIS-it, Abu Bakr al Baghdadi, për të cilin nuk jepet një version zyrtar nëse është gjallë apo ka vdekur. Sipas përfaqësuesve ushtarakë irakenë, konvoji i Abu Bakr al Baghdadit ishte drejtuar për në Karabla ku do të mbahej një takim i komndantëve të ISIS.

Nuk është propagandë ruse, por një fakt që po ndryshon realitetin politik në Lindjen e Mesme. Shumë irakenë, madje edhe kryeministri, Haider al-Abadi, po deklarojnë se fushata ajrore ruse është e mirëpritur. Mjafton që ajo të asgjësojë Shtetin Islamik, përgjegjës për luftën e tanishme dhe për zhvendosjen e miliona njerëzve në Siri dhe në Irak. NBCNEWS ka realizuar një reportazh nga Baghdadi, për të kuptuar se përse irakenët duan që Rusia të bombardojë vendin e tyre. Përgjigja ngado është ISIS?

Sulmi nga Kaspiku i flotës ruse drejt objektivave në Siri ka provuar hapur se monopoli anglo-amerikan në përdorimin e raktave të ngjashme nga pikëpamje funksionale me “Tomahawk” ka përfunduar. “The Daily Beast” shkruan se deri më sot, edhe vëzhguesit më të afërt të ushtrisë ruse, njihnin një version rakte, të quajtur SS-N-27, kurse versioni i fundit, quhet SS-N-30. Ndryshimi sipas analistëve ushtarakë që citon “The Daily Beast” është se ky i fundit mbulon një distancë prej 1000 miljesh, kurse versioni i parë shkonte deri në 150 km.

NATO-ja tha se është e gatshme të dërgojë trupa në Turqi për të mbrojtur këtë vend aleat pas shkeljes së hapësirës ajrore turke nga aeroplanët rusë që bombardonin në Siri. Ndërkohë, Britania e qortoi Moskën për shkallëzimin e luftës civile në Siri e cila ka lënë 250 mijë të vrarë. Zyrtarët e koalicionit të udhëhequr nga Shtetet e Bashkuara ende po analizojnë inkursionin rus në hapësirën ajrore të Turqisë pranë Sirisë veriore, ndërsa shefat e mbrojtjes të vendeve të Aleancës së Atlantikut Verior po takohen në Bruksel ku kriza në Siri dominon rendin e ditës.

Situata në Lindjen e Mesme shkon edhe më tej drejt ndërlikimit. Pas Sirisë, është Irakua që po mendon të kërkojë zyrtarisht ndihmën e Rusisë për goditjen e militantëve të Shtetit Islamik. Këta të fundit kontrollojnë një pjesë të territorit iraken në veri dhe në perëndim dhe para disa muajsh iu afruan edhe Bagdadit. “Ne mund të detyrohemi të kërkojmë nga Rusia të ndërhyjë nga ajri edhe në Irak.

Ndërhyrja ruse në Siri ka acaruar në kulm marrëdhëniet me Perëndimin, që po i përmbahet versionit se avionët rusë nuk po godasin militantët e Shtetit Islamik. Mirëpo ndërkohë që Kremlini ka autorizuar publikimin e videove që provojnë goditjen e ISIS, në dritë kanë dalë incidentet me Turqinë. NATO ka deklaruar se Rusia duhet të heqë dorë nga provokimet dhe se ajo që ndodhi në Turqi nuk ishte incident. Gjithsesi situata nuk është aq e thjeshtë.

Turqia kundërshton fushatën ajrore të Rusisë në Siri. Presidenti turk. Erdogan, ka deklaruar se mbështetja e Moskës dhe Iranit për Bashar al Assadin është shkaku u terrorit që po përhapet në këtë vend. “Rusia po bën një gabim të rëndë. Hapata e ndërmarra prej saj janë të papranueshme për Turqinë”, tha Erdogan në një konferencë për shtyp në aeroportin e Stambollit, pak përpara se të nisej në një vizitë për në Francë.

Historia është një çështje narrative perceptimi, korniza themelore e të cilës është historia e civilizimit njerëzor. Historianët janë produkt i civilizimeve përkatëse, e kësodore ngjarjet që ata rrëfejnë janë po aq pasqyrim i realiteteve të civilizimit të tyre sa edhe atyre njerëzve historinë e të cilëve ata tregojnë. Kjo ngre çështjen e objektivitetit historik. Kur kanë të bëjnë me civilizime të vdekura – si p.sh. ai Egjiptian ose Minoan – intepretimet e ndryshme të dhëna nga historianët zakonisht nuk shkaktojnë asgjë më shumë se sa thjesht diskutime akademike.