rama

Në pjesën e dytë të intervistës që kryeministri Edi Rama dha për televizonin Deutsche Welle, gazetari Tim Sebastian është përqëndruar tek raportet e tij me partenrin krysor në qeveri, Ilir Metën, duke i kujtuar atij se në vitin 2011 e ka cilësuar atë si shembullin e gjithçkaje të kalbur që ndodh në Shqipëri. Por Rama ka pohuar se ka patur parasysh sistemin dhe jo njeriun.

Është bërë traditë që paria politike të jetë në pararojë të urimeve për Basha politikë me mesazhin e Kurban Bajramit. Edhe këtë vit presidenti, kryeministri dhe kreu i opozitës uruan që pa gdhirë besimtarët muslimanë për festën e Kurban Bajramit.
Edi Rama u mjaftua me një kartolinë, ndërsa kryetari i opozitës përcolli një mesazh sa fetar aq edhe politik, duke bërë thirrje për ndërmarjen e akteve që i shërbejnë të mirës shoqërore në kushtet e një ekonomie të tronditur dhe në rrënim.

Një ditë pasi në “Opinion” u lajmërua se do shfaqet nesër një video e një personi, të konsideruar kyç për çështjen e CEZ dhe që parashikohet të vërë në qendër Ilir Metën, mediat kanë zbardhur emrin e tij. Elvis Mataj, ish-drejtor Ekzekutiv i DIA-s, kompanisë së drejtuar nga Kastriot Ismailaj. Mataj është një njeri, dikur i afërt me Ilir Metën dhe ky fakt përcillet me idenë se lidhja Ismailaj-Meta është ekskluzive dhe përcaktuese në kontratën e kësaj kompanie me CEZ.

Partia Socialiste ka bërë gati draftin e saj me ndryshimet kushtetuese për çështjen e dekriminalizimit.

Vetëm në Shqipëri ekonomia trajtohet me romuze dhe kur ky është parim pune i kryeministrit, imagjinoni rezultatin që mund të ketë. Pika më e favorshme që kryeministri Rama u ka prezantuar investitorëve italianë për të ardhur dhe derdhur kapitalin e tyre në Shqipëri  është ngjashmëria mes popujve. “Çdo italian që investon në Shqipëri, faktikisht investon në një pjesë të panjohur Italie dhe çdo ditë që punon me shqiptarët, provon se ne jemi faktikisht, dy popuj të ndryshëm, por krejtësisht një lloj tipologjie njeriu dhe shoqërie.

Kryeministri Rama nuk e fsheh afeksionin e tij ndaj Italisë dhe italianëve sa herë që i jepet mundësia. Pas vizitës në Pulja ku komentoi se italianët dhe shqiptarët janë të ngjashëm në shumë gjëra, kryeministri shqiptar nuk e sheh të parealizueshëm edhe një farë bashkimi politik me Italinë fqinje në kuptimin simbolik, duke ofruar gatishmërinë për të emëruar në funksione shtetërore diplomatë italianë të karrierës siç është ambasadori i Italisë në vendin tonë, Massimo Gajani.

Si në rastin e operacionit për energjinë elektrike, qeveria ka vendosur të ndjekë të njëjtën praktikë edhe në aksionin e shpallur të luftës kundër informalitetit në ekonomi: Ta nisë ndëshkimin nga “vetja”.

Kryeministri Edi Rama ka nxjerrë një urdhër të vlefshëm për nëpunësit shtetërorë, ku çdo nëpunës që nuk merr kuponin tatimor për çdo blerje që bën do penalizohet deri në largim nga puna.

Vihet re një përpjekje e dëshpëruar e disa personazheve publike që i quajnë edhe analistë, për të ndarë Edi Ramën si njeri dhe politikan me integritet, nga llumi i përgjithshëm i politikës dhe shoqërisë; nga kriminalizimi dhe korrupsioni. Ky “lakrorizim” moral është dëshpërimisht shpresa e fundit se Edi Rama mund të jetë shpresë për këtë vend, për t’u parë ndryshe. Në rastin më të keq fajin e kanë ata poshtë, kurse në më të mirin, është Berisha me të tijtë që vazhdon zhurmën.

Prishja e Kishës së Shën Athanasit në Dhërmi do të jetë objekt i diskutimit në Parlament. Partia Bashkimi për të Drejtat e Njeriut ka depozituar në kryesinë e Kuvendit kërkesën për interpelancë me kryeministrin Edi Rama në lidhje me prishjen e saj, për bazën ligjore që është ndjekur. Kisha u shemb më 26 gusht, natën, pa publikuar ndonjë vendim. U përdor INUK, forca policie, paraprirë nga deklaratat e këshilltarit të Kryeministrit Artan Shkreli që doli në mbrojtje të së vërtetës dhe historisë. Është kundërproduktive që kërkesa vjen nga Dule, teksa shoqatat etj., janë strukur.

Edi Rama nuk impresionon më njeri. Shqiptarët po e braktisin shfaqjen e tij të lodhshme, me përsëritje të mëdha, me fjalë pompoze por pa gjë nga pas: një i vetëkënaqur që vetëpropozohet si i keqkuptuar. Ecejakja e tij e fundit në Gjermani, duke u sjellë si qytetar privat i një vendi që ka kapur fundi, bie në sy si akt arrogance dhe vetëizolimi nga realiteti, të cilin ky kryeministër me sa duket ka frikë ta shohë në sy.