demokracia

Ish ministri i Financave i Shqipërisë, Arben Malaj, thotë se pa demokratizuar partinë nuk mund të ketë një qeverisje demokratike. Në një intervistë për Zërin e Amerikës, Zoti Malaj iu referua debatit të rindezur brenda Partisë Socialiste në prag të zgjedhjeve për kryesinë e saj, duke kritikuar qëndrimin që po mban shumica e deputetëve të Partisë Socialiste ndaj pretendimeve të Ben Blushit.

Ben Blushi ka folur dje në mbrëmje në “Top-Story” për situatën kritike ku ndodhet Partia Socialiste, demokracia e saj e brendshme, kuptimi i garës politike brenda saj si dhe raporti me zgjedhësit. Ai ka përsëritur akuzat e njohura të tij për Edi Ramën, që përcaktohet këtu si njeriu që ka kthyer në model qeverisjeje dhe dominimi aleancën me banditë dhe me transformimin e PS-së në një strehë për njerëz që po e shkatërrojnë hierarkinë e vlerave të trashëguara në të.

Qeveria mund të paguajë në faqet e prestigjozes "The Economist" për ta prezantuar Shqipërinë si një vend atraktiv dhe lider i reformave në Ballkan, por në dy raporte të fundit Shqipëria vazhdon të perceptohet si një vend me regjim hibrid dhe shkallë të lartë korrupsioni. Agjencia britanike e kërkimeve dhe analizave “The Economist Intelligence Unit” ka publikuar indeksin e demokracisë për vitin 2015, ku nga katër ndarjet e niveleve të demokracisë: Demokraci e plotë, Demokraci me defekte, Regjime hibrid dhe Autoritarizëm mbetet ne grupin e vendeve të cilësuara si me “regjime hibrid”.

Situata e brendshme politike në Izrael po shkon drejt tensionimit të vazdhueshëm. Nuk është vetëm çështa palestineze, apo problemi demografik, por adoptimi i tyre si probleme, zgjidhja e të cilave ka sjellë ngurtësimin e qeverisë në pozicione që shihen si jodemokratike. Në një shkrim në të mirënjohurën “Haartez”, nënvizohet se pas formulës së kryeministrit Beniamin Netanjahu: “Unë nuk do të pranojë dy shtete brenda Izraelit”, po kalohet në një situatë që autori Roger Alpher e quan “Luftë e Ftohtë Civile”.  Premisat janë të qarta.

SHBA është një komb i trilluar. Banorët e saj kanë ardhur nga të gjitha vendet e botës në SHBA. Të varfër dhe të pasur, të përndjekur dhe studentë, por edhe analfabetë. Çfarë ironie e fatit, që kandidati me origjinë gjermane për president Donald Trump, i cili kryeson në sondazhe, kërkon që të mbyllen kufijtë për myslimanë dhe amerikano-latinë.

Ish-presidenti i Republikës, Alfred Moisiu, i ka dhënë një intervistë gazetës “Dita”. Moisiu komenton zhvillimet politike, sjell diçka nga përvoja e tij dhe e cilëson qeverisjen aktuale në përgjithësi të mirë. Ish-presidenti vlerëson edhe ligjin për dekriminalizimin për të cilin ka bërë këtë koment: “Kam mendimin se ligji për dekriminalizimin që sapo u miratua, nëse partitë kanë vendosur për ta zbatuar ndershmërisht, do të ndihmojë së tepërmi për të përmirësuar përzgjedhjen e kandidaturave.

Kriza shpërfaq një ngjarje që shpie ose pritet të shpjerë në një situatë të paqëndrueshme dhe të rrezikshme, mirëpo ajo nuk e parasheh fundin e një shoqërie ose shteti, nuk është ogur për shpërbërje.

Natyrisht nëse dikush racional përkujdeset për ta menaxhuar.
Më terma më të lirshëm, krizë do të thotë "një kohë e testimit" ose një "ngjarje emergjente". Forma e latinizuar e ‘krisis’ greke d.m.th. "pikë kthese në një sëmundje" (e përdorur si e tillë nga Hipokrati dhe Galeni) që shkurt e shqip d.m.th. je me një këmbë në varr, por mundesh me u shërue plotësisht!

“Ku është Pranvera Afrikane”, pyet në një shkrim të vetin në “Deutsche Welle”, Birgit Morgenrath. Ku është pranvera që do sjellë erën e demokracisë në vendet e Afrikës pas valës që përfshiu vendet arabe e që Morgenrath e gjen të përcjellë mirë tek fjala Arabelioni. “Në Afrikën e Jugut nuk bëhet fjalë për ndryshimin e madh, por edhe këtu Arabelioni është i dukshëm. "Ne këtu flasim herë pas here për pranverën afrikanojugore“, thotë Na'eem Jeena.

Front National në Francë dhe Partia e Lirisë në Austri (FPÖ) janë vetëm dy shembuj të partive të djathta nacionale në BE, radhët e të cilave aktualisht janë duke u forcuar. E këto parti preferohen veçanërisht prej të rinjve.

Ata janë bërë pjesë e diskursit publik ndoshta për arsye kompleksiteti të politikës sonë ndaj të huajve apo raporteve të ndërvarësisë mes dy palëve. Ambasadorët e huaj në Shqipëri janë personazhe që tashmë e kanë kthyer në normë “futjen e hundëve” në punët e brendshme të demokracisë duke treguar në shumë raste anësi për njërën apo tjetrën palë.