bota arabe

Keqinformimi është një shtyllë e qeverisjes në shumicën e regjimeve arabe. Kushdo që përpiqet të ndjekë ngjarjet e tanishme në botën arabe mund të ngatërrohet duke besuar se familjet mbretërore dhe liderët politikë nuk sëmuren kurrë. Sëmundjet mes zyrtarëve trajtohet si një sekret shetëtror, me gjasë për të shmangur një imazh dobësie që mund të nxisë përpjekje për grushte shteti. Edhe pa këtë shqetësimi, një imazh i fortë dhe i respektuar personal vlerësohet shumë mes liderëve arabë dhe ata përpiqen shumë ta ruajnë atë. 

Vendimi i presidentit amerikan, Donald Trump për të zhvendosur  ambasadën e ShBA në Jeruzalem, duke njohur këtë të fundit si kryeqytet të Izraelit, ka prodhuar reagimet e para praktike. 
Mohamed Al-Ghoul, zv. Kryetar i Komitetit për të Drejtat e Njeriut në parlamentin egjiptian, bëri thirrje që vendet arabe të bëjnë të njëjtën gjë. Pra të zhvendosin ambasadat e tyre në Palestinë po në Jeruzalem. Ai ka kërkuar që të gjitha vendet arabe të njohin me ligj shtetin palestinez dhe të hapin selitë në qytein e shenjtë. 

Statusi i një vendi nuk përcaktohet, siç duan të na bëjnë disa historianë të besojmë, vetëm nga historia e tij, as vetëm nga gjeografia, apo vullneti politik. Roli i vendeve modelohet nga ndërveprimi i gjeografisë, historisë, politikës dhe burimeve të veta së bashku. Është përmes kombinimit të këtyre forcave që roli i Egjiptit lindi dhe u zhvillua në jetën e arabëve gjatë shekullit të 20-të, pas mbarimit të Luftës I Botërore dhe kolapsit të Perandorisë Otomane. 

Beniamin Netanyahu, kryeministër i Izraelit, thotë shpesh se rreziku dhe kërcënimi më i madh për vendin e tij është Irani. Aq sa jo rrallë Netanyahu ka bërë presion dhe lobim edhe në Washington për të orientuar politikën e Jashtme amerikane drejt qëllimeve të TelAvivit zyrtar. Por ish-shefi i shërbimit sekret izraelit, Tamir Pardo, larguar nga detyra në qershor të këtij viti, thotë se kërcënimi më i madh në fakt është potenciali i një lufte civile në Izrael.

Akademia Franceze i ka caktuar shkrimtarit libanez, Amin Maalouf numrin 29, që më parë e mbante antropologu i famshëm, Claude Lévi-Strauss, që siç nënvizon “Avvenire”, “më shumë se kushdo tjetër e udhëhoqi Europën drejt njohjes dhe kuptimit të kulturave të tjera”. Maalouf kosniderohet si zëdhënës i një mentaliteti kozmopolit që nuk e mohon konceptin e identitetit, por të cilin e ripërpunon në mënyrë dinamike. “Identiteti konstituhet përmes akumulimit, jo diskriminimit”, thotë shkrimtari që ndodhet në Itali me rastin e festivalit venecian “Kryqzimi i Qytetërimeve”.

Shekulli i 21-të po karakterizohet nga tragjedi që po godasin botën arabe. Forca të tilla si ato tribale, etnike, rajonale, fetare e të tjera, po luftojën me njëra-tjetrën për pushtet, ndërkohë që shtete arabe duket se po shpërbëhen apo edhe shkatërrohen. Ndarja historike mes sunitëve dhe shiitëve është më e thellë se kurrë dhe xhihadistët po fitojnë terren në hapësirën arabe. Prezenca e tyre shtron pyetjen për implikimin që do të kenë në shtete arabe të epokës moderne.