greqia

Përtej forcës që ka muzika në afrimin e popujve, si dhe të muziko-diplomacisë e cila ilustron realisht lidhjet e vjetra e ato të reja midis kombeve, ky Eurovizion mund të quhet ‘Festivali i Shqiptarëve’. Arsyeja është pjesëmarrja e tre talenteve me origjinë Shqiptare, të cilët përfaqësuan respektivisht Shqipërinë, Italinë dhe Qipron. Të takuar në Lisbonë – jo shumë larg Brukselit – që të tre nuk nguruan të bashkojnë duart dhe të formojnë simbolin e flamurit e të kombit Shqiptar.

Një punim i 43 historianëve pretendon të japë në një përmasë më të plotë se deri më tani historinë e popullit shqiptar në shekullin që lamë pas. Në një intervistë për Tema Tv, historian Beqir Meta, një prej autorëve, thotë se ka të dhëna të reja dokumentare që pasurojnë historinë. Vëllimi i parë shkon deri në vitin 1920 dhe nuk merret vetëm me historinë e Shqipërisë, por përfshin edhe shqiptarët që banojnë jashtë territorit të shtetit të parë të shqiptarëve, pra Shqipërisë.

Fakte interesante sjell anketa e këtij viti publikuar nga Issue Publik lidhur me qëndrimin e opinionit publik grek ndaj çështjeve të politikës së jashtme në një kohë të tensioneve të mëdha gjeopolitike dhe trazirave në rajonin e Mesdheut Lindor, Lindjen e Mesme dhe Ballkanin. 

Në përgjigjet e qytetarëve ekziston një shqetësim i qartë për një episod të mundshëm  ose për një konflikt të armatosur me Turqinë, ndërkohë që duket zhgënjimi që shprehet për NATO-n dhe vendet që janë aleatët  tradicionalë të Greqisë. 

Me iniciativë të Prefekturës së Epirit ka përfunduar studimi i fizibilitetit për hekurudhën që lidh portin e Igumenicës me Janinën dhe Gjirokastrën. Studimi është kryer si pjesë e programit strategjik të bashkëpunimt Greqi - Shqipëri 2007 – 2013.

Qëllimi ishte konfigurimi i bilancit  kosto - përfitim, në mënyrë që të bëhet krahasimi  me projektet e tjera alternative që lidhin në rrugë hekurudhore Shqipërinë dhe Greqinë. Shpenzimet e studimit të kryer nga nga firma NAMA Consulting Engineers dhe Planners SA arritën në 65.276,10 €uro (përfshirë TVSH-në).

Tensionet në Egje mes Turqisë dhe Greqisë, janë një front i padeklaruar lufte, që nuk ka mbetur vetëm në nivel deklaratash. Athina flet zyrtarisht për një konflikt të hapur ushtarak, që kulmoi me rrëzimin e një avioni Mirage dhe humbjen e jetës së një piloti grek gjatë fluturimeve për monitorimin e hapësirës ajrore.

"Jemi në një luftë të pashpallur në Egje, por pozicionimi i forcave tona bëhet në mënyrë të tillë që të mos kemi humbje të  pilotëve tanë"- tha zëvendësministri i Mbrojtjes, Fotis Kuvelis.

Banorët e dy ishujve përballë Shqipërisë, në pikën më veriperëndimore të territorit grek, i kërkuan shefit të Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrise Greke, Alkiviadis Stefani, ngritjen e një poste ushtarake në ishullin Othonoi dhe një observatori në ishullin Erikousa.

Sekretarini Përtgjithshëm i NATO-s, Jens Stoltenberg ndodhet sot në një vizitë zyrtare në Turqi ku siç shprehet ai do të synohet riafirmimi i marrëdhënieve dhe roli strategjik i Ankarasë. Në një konferencë për shtyp në Bruksel, pak përpara nisjes, Stoltenberg ka vlerësuar Turqinë si partner strategjik. Ai ka lënë pas çdo kritikë që është bërë për sjelljen e presidentit Erdogan, për vendimet e tij dhe ndryshimin e strukturës së pushtetit në Turqi. Lidhur me konfliktet në Egje, Stoltenberg ka deklaruar se ato nuk janë çështje e NATO-s. 

Nuk do të ketë luftë me Turqinë. Nuk ka ndonjë arsye objektive për këtë.

Tani që presidenti shqiptar, Ilir Meta lëshoi autorizimin për nisjen e negociatave për kufirin detar me Greqinë, nënshkrimi i marrveshjes duket të jetë një formalitet. Ka një vetëpërmbajtje si në Athinë ashtu edhe në Tiranë për finalizimin e një pakti, nga i cili duket se dalin të kënaqura të dyja palët.

Pas një bllokimi disa javor dhe dy refuzimeve te njepasnjeshme, Presidenti Meta i dha autorizimin Ministrit te Jashtem, Bushati qe të leshojë plotfuqinë për grupin negociator për ndarjen e kufirit detar me Greqinë duke kërkuar që të respektohet kushtetuta. Nuk është se rezistenca e Metës krijoi ndonjë iluzion se ai nuk do të hapte dritën jeshile për nisjen e negociatave, thjesht Presidenti u mundua t’i japë rëndësi vetes duke na u shpalosur si garant i Kushtetutës, përderisa ia lejonte procedura.