Shpipëri Hesapi

Dy ditë më parë BBC-ja raportonte se Mbretëria e Bashkuar do të paraqitet para UNESCO-s për të kërkuar statusin e sitit të Trashëgimisë Botërore me zonën e Snowdonias në Wells. Media në fjalë listonte cilësitë e kësaj zone, rëndësinë e saj përballë kandidaturave si Bolonjas në Itali, Nisës në Francë dhe Ribeira Sacras në Spanjë. Listimi i njërës prej këtyre zonave i rendit ato krahas monumenteve si Piramidat e Egjiptit, apo taj Mahal. Ky lajm u parapri nga dy të tjerë që kanë të bëjnë me monumentet.

Disa foto që vijnë nga bregu i Jugut të Shqipërisë provojnë atë që po ndodh në këtë zonë. Betonizimi që shitet për zhvillim. Hotele në buzë të rërës së plazhit, ndërtime masive për të cilat po të rrëmosh pak të dalin si pronarë të njëjtë emra që i has kudo në Tiranë. 

Betonizimi është në njërin aspekt edhe ngurtësim parash, hipotekë dhe në të vërtetë këtu po hipotekohet nga një kastë e caktuar një ndër zonat më të mira të vendit. Po e marrin për veten e tyre ta kemi të qartë, nuk kanë plan zhvillimi. Siç ndodh në Tiranë, siç ndodh në Lalëz e kështu me radhë. 

Fotoja përbri është postuar në Facebook nga një shoqatë që trajton historikun e Sarandës dhe shoqërohet me këtë teskt:

Sarande 1851, pejsash nga Edward Lear.

Ne plan te pare eshte Kalaja e Sarandes me 24 kulla e cila ekzistonte deri ne vitet 20 -te te shekullit te kaluar

Kryeministri Edi Rama shpërndan në faqen e vet në Facebook një mesazh promocional titulluar: Eja në shtëpi! Videoja i drejtohet emigrantëve që pritet të vijnë të pushojnë në Shqipëri gjatë verës dhe në të shfaqen personazhe të ndryshëm që bëjnë thirrjen: eja në shtëpi, nën muzikën popullore dhe pamjet e kuruara nga gjeografia e vendit.

Sot ka qenë në Tiranë një zyrtar amerikan me emrin Philip T. Reeker i cili mban detyrën e Ndihmës Sekretarit të Shtetit në Detyrë për Çështjet Evropiane dhe Euroaziatike.

Një njoftim për këtë vizitë ka dhënë ambasada amerikane në Shqipëri në të cilin thuhet:

Në verën e vitit 2020, qeveria me në krye kryeministrin Rama, ministrin e Brendshëm të asaj kohe, Sandër Lleshi dhe ministren e Financave, Anila Denaj, nisën një aksion kundër zënies së hapësirave publike në plazhe. Polici që hiqte shezlongë dhe çadra, gjova dhe intervista, përbetime se ligji do zbatohet dhe se plazhet janë të popullit, gjëmuan ato ditë të nxehta duke shtuar drithmën shpresëmirë se shteti po bëhej.

Ngjarja e djeshme në Velipojë ku mbetën katër viktima dhe pati të plagosur nuk ka ndonjë të re. Aty e re është emri i personave që siç raportohet kanë patur një konflikt për vendosjen e shezlongëve në hotelet në pronësi. 

Nuk ka ditë të vitit që në media të ndryshme, sidomos në ato me vëllim serioz postimesh, të mos ketë një lajm me Yuri Kim. Yuri ka zëvendësuar Donaldin, Donaldi - Aleksandrin, Aleksandri kush e mban mend se kë. Dhe vazhdon kështu kjo sagë lajmesh me tituj që evoluojnë ndër vite nga qëndrimet dashamirëse të ambasadorëve amerikanë për Shqipërinë, deklarata dashurie madje, te kërcënimet e hapura ndaj maskarenjve që po i marrin frymën këtij populli të mrekullueshëm që ka gjetur çobanin e vet edhe shekullin e post-telegrafit.

Media të ndryshme raportojnë sot se prokurorët gjermanë kanë arrestuar një qytetar rus që punonte në një universitet gjerman i cili akuzohet se punonte për shërbimet ruse të inteligjencës.

A ka patur negociata për marrëveshjen detare mes Shqipërisë dhe Greqisë pas vitit 2013? Ne e dimë që po, kryeministri Rama ka thënë se po ka patur. Por për ministren e Jashtme Olta Xhaçka puna qëndron ndryshe. 

“Marrëveshja për delimitimin e hapësirës detare Shqipëri-Greqi ra në mars 2010 kur Gjykata Kushtetuese mori vendim për ta bërë të pavlefshme dhe nga ai moment nuk ka pasur më as negociata e bisedime, por ka pasur vullnet politik, kur erdhi ministri i Jashtëm grek një vit më parë për ta çuar çështjen në Hagë”