Opinion

Nga deklarata e mbrëmshme e Ramës për 94 votat pro reformës në drejtësi sipas versionit euroamerikan, kuptohet që ai ka marrë garanci nga 64 deputetët e PS-së se do ta votojnë atë. Nga deklarata e Metës në emisionin “Opinion” për  votat e LSI-së që janë në Uashington, kuptohet që 20 deputetët e saj do të votojnë pro reformës në drejtësi sipas versionit euroamerikan. Për të arritur në shifrën 94 vota, duhen edhe 5 votat e PDIU-së, 1 votë e PBDNJ-së, 2 vota të demokristianëve, dhe 2 vota nga opozita.

Kryeministri është në rolin e tij kur mbron reformën e tij me shantazhe të tipit “pas dështimit vjen qameti”. Si gazetarë jemi në rolin tonë t’i shfryjmë hiperbolat. Jo, toka s’do të pushojë të rrotullohet pas 21 korrikut. Jo, BE-ja nuk e ka në axhenda, as të hapë e as mos të hapë negociatat me Shqipërinë pas 21 korrikut. Sepse ekziston një kriter i katërt që kushtëzon hapjen e negociatave (përveç atyre të demokracisë funksionale, ekonomisë së tregut dhe “acquis communautaire”). Ai është kriteri i kapacitetit të BE-se për ta thelluar zgjerimin.

Qysh nga janari i këtij viti, 55-sa e 88-ta (sipas kësaj rradhe kronologjike), ishin numrat që i dëgjonim përditë. Bëhat fjalë për rekomandimet 55 dhe 88 të Komisionit të Venecias rreth reformës në drejtësinë shqiptare. Por qysh kur Meta kërkoi që, fill pas votimit të një reforme të dakordësuar në takimin e pritshëm Lu-Vlahutin-Rama-Basha-Meta,  të krijohet një qeveri teknike, numri 71 është bërë numri më i përhapur në faqet e gazetave shqiptare (në internet e në letër).

(Kontradikta, në mes konsensusit që kërkon Uashingtoni dhe Brukseli dhe burgosjes së mundëshme të atyre që u duhet ta japin atë, i ka rrënjët pikërisht tek vettingu dhe dy mënyrat e shpjegimit të inicialeve VIP)

Çfarë ndodh në Turqi është e rëndësishme. Ajo bën pjesë në G20-ën, në një pjesë të ndjeshme të botës dhe është në kufi me Irakun, Iranin dhe Sirinë. Turqia është një aset për aleatët e saj në NATO kur bëhet fjalë për të luajtur rol kyç në rajon. Mund të përbëjë përgjegjësi për ata, kur problemet e saj, si tensionet me popullatën kurde i kapërcejnë  kufijtë  e saj gjeografikë. Kështu ajo mund të kthehet në një lak në qafën e botës kur i duhet të vendosë, siç bëri ditën e premte, për të dëmtuar veten.

Një popull që është mësuar me të keqen qysh kur vdiq Skënderbeu (për të mos u shtyrë më mbrapa në histori), e ka pothuaj zero probabilitetin e realizimit të një gjëje shumë të mirë. Për 70% të shqiptarëve që anketova para ca kohe, roli kyç i ndërkombëtarëve në spastrimin e drejtësisë nga gjykatësit dhe prokurorët e korruptuar ishte versioni më i mirë i reformës në drejtësi. Për 18% të tjerë, versioni më i mirë ishte ai spastrimit të drejtësisë përmes një shoshe sovrane shqiptare, ndërsa 12% të tjerë jepnin përgjigje të tipit “ku di gjo un lale”.

Dje Ambasadori Donald Lu deklaroi në shqip: “Z. Basha tha se opozita kishte vendosur mbi tavolinë një propozim të vlefshëm. I thashë Z. Basha se propozimi i tij ishte i papranueshëm nga Shtetet e Bashkuara dhe se tregon që ka thyer zotimin e tij të ditës së dielë ndaj ambasadores Nuland”.

Ambasadori amerikan Donald Lu ka kompromentuar rëndë pozitat e tij dhe selisë diplomatike të Shteteve të Bashkuara në Tiranë me ndërhyrjen flagrante në hetimet e Prokurorisë për Bankers Petrolium dhe çështjen e shpërthimeve në puset e Patos Marinzës.

Përpjekjet e shumicës dhe komunitetit ndërkombëtar për një reformë në drejtësi, po prodhojnë një koalicion të ri në Shqipëri. Reforma në drejtësi ka ndarë në dy kampe politikën shqiptare. Pas deklaratës së sotme zyrtare të LSI, ajo ka një qëndrim të ndryshëm nga Partia Socialiste në pushtet dhe diplomatët perëndimorë rreth reformës, duke ju bashkuar qëndrimit të Partisë Demokratike.

Në ditët e fundit, si brenda Shqipërisë, edhe jashtë saj, po përmenden zgjedhjet e parakohshme, si një rrugëzgjidhje për ngërçin politik që mund të shkaktojë një votim i reformës në drejtësi vetëm nga PS-ja. E cila nuk ka 94 deputetë në Kuvend.

Por ndryshimet kushtetuese të 2008-ës, të cilat u iniciuan nga Rama dhe u miratuan edhe nga Berisha, e kanë vështirësuar shumë provokimin e zgjedhjeve të parakohshme nga partia kryesore në pushtet, kur ajo nuk e ka mbështetjen e aleatëve të saj për to.