Opinion

Këto kohët e fundit po flitet shumë për një çështje të konsideruar tepër të rëndësishme. Bëhet fjalë për “Reformën në Drejtësi”. Sipas politikanëve dhe mediave, dhe pse jo edhe ndërkombëtarëve, realizimi i kësaj reforme do të bëjë të mundur që bëmat e tmerrshme që janë bërë në këta 25 vjet post komunizëm, të mos ndodhin më.

Takimet e Viktoria Nuland dhe ajo që u tha në to dhe pas tyre treguan së paku dy gjëra shumë të rëndësishme: SHBA është një mbrojtëse e përkorë dhe e paepshme e parimeve më të mira të politikës dhe beteja e opozitës nuk është e pathemeltë.

Politika, të paktën që prej dy shekujsh, në vendet demokratike shihet si aktiviteti në të cilin pranohet ekzistenca e interesit, mendimit, grupit apo opinionit të ndryshëm. Duke qenë kështu, politika përpiqet të gjejë një mënyrë t’i pajtojë apo të bjerë dakord me këta interesa apo qëndrime duke ndjekur kushtetutën dhe ligje të tjera.

Vizita 4-orëshe në Tiranë e ndihmës-sekretares së shtetit amerikan, Viktoria Njulënd, prodhoi dy lajme: 1-Ambasadori Lu u tërhoq nga varianti i reformës në drejtësi, në të cilin vëzhguesit ndërkombëtarë do të ishin bosat e spastrimit të gjyqtarëve e prokurorëve shqiptarë të korruptuar; 2-LSI doli nga ekuacioni i 94 votave në Kuvend.

Me ose pa planifikim, Talha Uğurluel, i sojit të rrëfimtarëve të turbo-historisë, mori famë si historian në botën virtuale shqiptare, e natyrisht si turk, falë një videoje të xhiruar pranë varrit të Skënderbeut, veprimet e të cilit interpretohen me njësitë matëse të një historiografie të sakralizuar, që, duke pretenduar përcaktimin e të Mirës dhe e të Keqes, e ndan të shkuarën në funksion të raportit Ne/Ata, jo thjesht me personazhe, por me heronj e tradhtarë.

Pas shumë e shumë ecejakesh në zyrën e Berishës, ambasadori Lu e ka ndarë mendjen se nuk mund ta sigurojë dot miratimin e Berishës për një reformë në drejtësi që do t’i vinte vëzhguesit ndërkombëtarë në rolin e arbitrit. Pavarsisht se ç’thonë apo ç’shkrujanë çdo ditë Rama, Basha, Xhafa, Bylykbashi e të tjerë, beteja e vërtetë në 21 korrik, ditën kur do të votohet në Kuvend për reformën në drejtësi, do të jetë ajo në distancë mes ambasadorit Lu e Berishës.

Dëmi është bërë tashmë. Europa dhe Bashkimi Europian përdoren lirisht si sinonime dhe e zëvendësojnë njëra-tjetrën në ligjërimin publik. Sa për kujtesë: Europa dhe Bashkimi Europian janë dy gjëra të ndryshme. E di që është i thjeshtë dhe evident deri në banalitet ky pohim, por nganjëherë edhe disa gjëra të thjeshta duhen thënë. Sidomos për t’ua freskuar kujtesën atyre që e kanë bërë lëmsh komunikimin publik, duke na thënë “do të hyjmë në Europë”, “Europa nuk na pranon kështu siç jemi”, “po shkojmë drejt Europës” e të tjera broçkulla retorike si këto.

Nga ekstrapolimi i të dhënave të një sondazhi që zhvillova ditët e fundit, rezulton se rreth 650 mijë banorë të Shqipërisë me të drejtë vote janë të vendosur të mos marrin pjesë në zgjedhje të parakohshme, nëse ato zhvillohen sot. Ndërsa rreth 150 mijë të tjerë janë të pavendosur nëse do të marrin pjesë në votim.

Reth 600 mijë votues janë të vendosur për të votuar për PS-në; rreth 530 mijë votues janë të vendosur për të votuar për PD-në; rreth 200 mijë votues janë të vendosur për të votuar për LSI-në; dhe rreth 70 mijë janë të vendosur për të votuar partitë e tjera të vogla.

Kush e ka ndjekur periudhën e nxehtë të debateve, ka marrë një ndjesi se referendumi mbi anëtarësinë e Britanisë së Madhe në Bashkimin Evropian nuk do të kishte një fund të mirë. Çfarë nuk u tha dhe shkrua për Evropën… si edhe u besua nga aq shumë të tjerë e megjithatë, ende jam shumë i shokuar. Vota e britanikëve për daljen nga Bashkimi Evropian ka shkaktuar gjithkund në Evropë keqardhje, pasiguri dhe zhgënjim. Kjo është një shkëputje e fortë, një shkëputje historike! Megjithatë: Neve nuk na lejohet të biem as në një shtangie nga shoku dhe as në një aksionizëm të rrëmbyeshëm.

“Gjuha e urrejtjes” është një dukuri publike në Shqipëri e në Ballkan. Ajo sundon shtypin, median, multimedian, botimet, madje edhe një pjesë të letërsisë dhe arteve. “Hate speech” ka një fuqi të palimit “in media res” për arsye historike- kulturore dhe politike-civile. Kushtetuta e Shqipërisë, megjithëse nuk e ka të mirëpërcaktuar termin “hate speech”, përfshin brenda principeve të saj themelore nevojën për të respektuar të drejtat e njeriut dhe liritë e tij, bashkëjetesën fetare dhe respektin për minoritetet.