Billboard

Dekreti i sotshëm i Presidentit të Republikës, Ilir Meta, për dhënien e nënshtetësisë për Kryepeshkopin e Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë mund të lexohet qoftë si nisje një etape të re në raportet greko- shqiptare, ashtu edhe si mbyllje e një etape të vjetër. Ky dekret nuk është thjesht një çështje e brendshme e Shqipërisë.

Vështirë të gjendet ndonjë precedent me aktin e sotshëm të presidentit të Shqipërisë, Ilir Meta. Me anë të një letre drejtuar kryetarit të një shteti të huaj, ai kërkon falje për një votë të ambasadores së Shqipërisë në OKB, një organizatë kolektive në të cilën vendi ynë aderon prej dekadash.

Dy ditët e fundit, dikush ka shtyrë ujërat për të riktyer në vëmendje çështjen “Tahiri”. Pak të dhëna të reja nga sms e bashkëshortes së ish-ministrit të Brendshëm, një skup i shfryrë dhe I mbingarkuar me fjalë nga Top-Channel, dhe Tahiri është sërish në qendër të lajmit politik.

Kush ka ndjekur zhvillimet për çështjen e mandatit të Prokuorit të Përgjithshëm, nuk mund të mos vërë re një neglizhencë të dyanshme, e cila nuk mund t’i faturohet paaftësisë apo mungesës së ekspertizës.

Lënia pas dore e një çështjeje të tillë është në fakt një akt programimi krize në mënyrë të qëllimshme.  Jo vetëm sepse paketa e ndryshimeve kushtetuese që kanë hyrë në fuqi është  e detajuar si asnjëherë më parë në aspektin procedurial, por sepse vetë reforma në drejtësi si prioritet e ka organin e akuzës një ndër lëndët kryesore.

Qeveria e Edi Ramës u përball për herë të parë me sfidat ekonomike të përmbytjeve në vitin 2015. Në ndryshim nga qëndrimet e vitit 2011, kur PS-ja ishte në opozitë, Rilindja e pushtetit nisi të fliste për tërbimin e motit, apo një cikël që ndodhte një herë në 75 vjet. Qeveria deklaroi se i shleu një për një dëmet e të dëmtuarve dhe për këtë thirri me hir e me pahir edhe bizneset që të kontribuonin.

Kanë kaluar 105 vjet dita e asaj që historiografia shqiptare e njesh si Shpallja e Pavarësisë. Një datë e shënuar, me gjasë akti më i rëndësishëm politik i elitës shqiptare qysh nga koha e përballjes fillestare me osmanët, që bashkë me vendimet e Kongresit të Manastirit më 1908, përcaktuan paradigmën e shtetit dhe kombit shqiptar drejt Perëndimit.

Shumëkush mund ta kujtojë atë spotin elektoral të kryeministrit Edi Rama në zgjedhjet parlamentare të vitit 2017. Në rolin e një punonjësi policie që ndalonte dikë me makinë në shkelje të rregullave dhe që nuk pranonte asnjë kompromis. Madje duke i dhënë leksion qytetarit se me gjobat bëhen spitale, kopshte, shkolla etj..

Mesazhi ishte përzgjedhur i thjeshtë dhe i qartë: shteti ndërtohet duke ndëshkuar çdo shkelje dhe duke vlerësuar te ndëshkimet monetare një kontribut për të bërë disa punë.

Situata në Shqipëri ka mbërritur në një pikë ku besimi te politika thuajse ka rënë, ndonëse kryeministri thotë se politika është i vetmi mjet për të ndryshuar rendin e mirëqënies materiale dhe asaj demokratike. Paradoksalisht jemi në kushtet kur varka e qeverisjes së tij po fut ujë nga të gjitha anët dhe përpjekja për t'i “shpëtuar fytyrën” Rilindjes po e diskretiton dhe më shumë prestigjin e familjes socialiste, që në çdo rast i njeh vetes dy medalje; atë të antiberishizmit gjatë tranzicionit dhe ambicjen e kryetarit të mëvonshëm Edi Rama për të bërë shtet.

I ashtuquajturi dezertim i katër komandove shqiptare pas një stërvitjeje në Uells, ka kapur në befasi Ministrinë e Mbrojtjes, që thjesht sa ka depozituar një kallëzim penal. Pjesën publike, atë të raportit sqarues me opinionin, po e bën deri diku, ish-shefi i Shtabit të Ushtrisë, Jeronim Bazo. Për të lënë mënjanë akuzat politike ndaj tij dhe ish-ministres Kodheli për radarët e mbulimit detar, dosje që është në prokurori, po sjellim një pasazh nga një intervistë e Bazos, dhënë dje për News24.

Kryetari i opozitës parlamentare, z.Lulëzim Basha, ka artikuluar këto dy ditë akuzën më të rëndë politike që është bërë ndoshta në dy dekada. Sipas tij inkriminimi i ekonomisë dhe qeverisjes ka arritur deri në atë pikë saqë edhe projektbuxheti është në funksion të pastrimit të parave të drogës. Duke marrë të mirëqenë të dhënat se sasia e parave të drogës që hamendësohet që xhiron në një vit në Shqipëri, është më e madhe se vetë paraja e buxhetit vjetor, atëherë është e qartë se akuza  është edhe më e rëndë.