Erion veliaj
Veliaj spostohet për arsye të paqarta
Kryeministri Edi Rama ka bërë të ditur sot gjatë prezantimit të masave organizative dhe financiare për lehtësimin e pasojave të tërmetit, se procesi në fjalë do të mbikëqyret nga ministrja e Shëndetësisë, Ogerta Manastirliu.
Kërcënon se do "qërohen nga Tirana" fallsifikatorët e biletave, por nuk foli për Ardit Gjoklajn dhe Mirvete Dukën
Policia e Shtetit, ka arrestuar sot me kërkesë të Prokurorisë disa shtetas që ishin përfshirë në fallsifikim të biletave të shërbimit të transportit publik. Është një krim ekonomik që mund të pritet për vetë mënyrën sesi është ndërtuar skema e faturimit dhe këtu nuk ka ndonjë gjë të jashtëzakonshme. I jashtëzakonshëm, ose më mirë fare i pavend është reagimi i kryebashkiakut Erion Veliaj, i cili nuk dihet se çfarë e shtyn në qëndrime si ky.
“Kush provohet fajtor qërohet nga Tirana”-, shkruan Veliaj në tuiter.
Përmende një herë fjalën LIGJ zoti Kryebashkiak!
Thotë sot kryetari i Bashkisë së Tiranës, z. Veliaj:
Tiranë, kush e fiton çmimin e përditshëm "Veliaj"?
I kemi parë të gjithë pamjet e policisë bashkiake që u sullen shitësve ambulantë në rrugët e Tranës. Është një galeri përballjesh epike mes don kishotëve të Bashkisë që lufton për përparimin dhe të regjuri nga vapa e shiu, shitës të majdanozit, qumështit, hithrave, misrave, apo edhe ujit. Është luftë kundër informalitetit, anti-estetikes dhe ndoshta, shpresojmë, për të mirën e shëndetit publik. Besoni cilën të doni nga propaganda e kryebashkiakut Veliaj.
Shpjegimi i 30 qershorit/Lali, ose një votë mbi koefiçentin e pështirosjes
Lali, thonë se je shumë i mërzitur. Se je bërë verem si i thonë andej nga Jugu, helm. Thonë se ke marrë vetëm nja 100 mijë vota dhe se të tjerat t’i rregulloi Denari I KQZ-së. Thonë…se zyrtarisht ti ke marrë shumë vota. Ke thyer edhe rekordin madje. Por ti me firmat në procesverbale ia ke marrë dorën tani.
I pavlefshëm për një pakicë të heshtur prej 10 740 qytetarësh
Top-Channel publikon sot një shifër për votat e palvlefshme në Tiranë. Fjala është për zonën ku kandidonte ylli në ngjitje i Partisë Socialiste, Erion Veliaj. Nga rreth 171 mijë vota që u hodhën më 30 qershor, në 11 njësitë e Tiranës janë verifikuar 10 740 vota ta pavlefshme. Një shifër e cila nuk mund të konsiderohet për shkak të gabimeve, por si shprehje e vullnetit të zgjedhësve që janë detyruar të votojnë për një punë, apo për një problem tjetër të lidhur me pushtetin.
Gestapoja elektorale e Erion Veliajt. Rrëfim i një punonjëseje të Bashkisë Tiranë
Jam punonjëse në Bashkinë e Tiranës dhe dua të tregoj me përpikmëri se çfarë ndodh në këtë ‘’fushatë’’ që do dhe disa orë për të mbaruar me kërkesën e fundit dhe me spektakolaren (të padëgjuar prej 30 vitesh) që duhet të votojmë në rresht si dele në 30 Qershor!
Ky është fatkeqësi edhe me standardet e një socialisti të thjeshtë
Një situatë si kjo e tanishmja është ideale për ata politikanë që duan të bëjnë karrierë, të evidentohen ndryshe apo edhe të parlajmërojnë ndryshimin. Por lexoni se çfarë thotë z. Veliaj, kryebashkiak i Tiranës dhe kandidat për të drejtuar Partinë Socialiste:
Kur ata sulmojnë Fatmirin, s’e kanë me Fatmirin; kur sulmojnë Edi Ramën, s’e kanë me Edi Ramën; kur sulmojnë Blerinën, s’e kanë me Blerinën; kur sulmojnë kryetarin e Bashkisë, s’e kanë me kryetarin e Bashkisë. E kanë me produktin e punëve tona!
Protestat nuk kanë cenuar pronën. Atë e cenon korrupsioni i kullave dhe betonit
Do të ishte diçka kurioze nëse ndonjë psikiatër do të diagnostikonte sjelljen publike të Erion Veliajt dhe peshën që zë kjo sjellje në jetën e tij të përditshme. Sepse është të paktën neurotike invencioni i përditshëm i një roli për veten, sidomos kur e shkëput atë nga detyra që ke përsipër. Zotit Veliaj nuk i del detyra e kryetarit të Bashkisë, të ciln me shumë gjasë do ta luajë edhe për një mandat. Ai do diçka më shumë, diçka sipër punëve të tjera. Dhe këtë diçka nuk e thotë dot me gojë, por e nënkupton.
Tipike e këtyre të dyve/Hiqen natën shkronjat e ballinës në Teatrin Kombëtar...
Aktori Neritan Liçaj ka denoncuar në rrjetin social Facebook veprimin – tashmë të pritshë dhe tipik – të dikujt nga pushteti, e që është heqja e shkronave dalluese të Teatrit Kombëtar.