edi rama

Edi e di shumë mirë se çfarë duhet të bëjë. Një lider i vërtetë nuk dallon vetëm për nga jehona e politikave të tij, por edhe nga vullneti për të bërë kalime në regjistra dhe mos humbur durimin. Këtu, ta pranojmë, z. Rama ia kalon të gjithë bagëtive politike të PS-së. 

Sot kryeministri Edi Rama ka folur në një mbledhje jotipike të Akademisë së Shkencave në sallën e seancave plenare. Një teatër i zakonshëm tani i këtij njeriu, dekor i të cili u bënë edhe ca akademikë.

Në fjalën e tij, z. Rama nuk ka kursyer lavdet. Kjo sepse reforma që nisi vetë në vitin 2019, po sipas tij quhet e suksesshme dhe Akademia tani ka me çfarë të mburret. E megjithatë në fjalën e tij z. Rama nuk kaloi dot përtej emrave të Budës, Rizës dhe Çabejit, mandej mburri edhe Skënder Gjinushin për të shtuar edhe se:

Në vendimin e Gjykatës së Strasburgut për ankesën e disa familjeve të komunitetit rom dhe egjiptian që konfirmon segregimin në një shkollë fillore në Korçë, është edhe ky pasazh nga argumenti i qeverisë shqiptare përkundrejt pretendimeve të paditësve dhe kërkesave të Komisionerit kundër Diskriminimit:

CKryeministri i Tiranës, Edi Rama, ka kapur në frena dore gjatë një interviste për “Euronews” kur është pyetur për marrëdhëniet e tij me presidentin turk, Erdogan. Lidhur me mbylljen e shkollave të “Gulen”, z. Rama ka përsëritur: ligji, ligji, ligji. 

Presidenti Erdogan nuk ka dhënë dhe nuk jep asnjë urdhër se e para nuk e jep dot nga një vend jashtë Shqipërisë. Është kërkesë jo urdhër. Ne kemi vepruar sipas ligjeve tona

shtoi ai. 

Shkruan në profilin e tij në Facebook, ish-diplomati dhe publicisti Shaban Murati: 

Mesa mund të kuptojmë është fjala për çështjen e mbylljes së shkollave të Gulenit në Shqipëri që na qenkan aktualisht çështje të interesit gjeopolitik të këtij vendi. Z. Murati kritikon lidhjet okulte të politikës dhe medias në Shqipëri dhe ka një farë të drejte në këtë kuadër. Por si mund të flasësh në emër të interesit jetik të shtetit shqiptar, kur skualifikon çdo pikëpamje ndryshe? 

Në një replikë dje në Kuvendin e Shqipërisë, kryeministri Edi Rama ka deklaruar ndër të tjera se financimi rus i Partisë Demokratike, është një fakt i njohur botërisht. Dhe se për të kanë patur dijeni një grup i ngushtë njerësish.

Akuza me natyrë pohuese është një sekuencë e ngopjes së publikut me një fabul që është e rreme edhe nëse fakti është i vërtetë. Sepse një financim rus i PD-së nuk heq apo shton asgjë në cilësinë e vërtetë të partive shqiptare. Që nuk është asnjëra demokratike.

O Dule, ku je me Dule?!

Me këtë thirrje "shoqnie" nis një video e kryeministrit në një paraqitje marketingu të të ashtuquajturit Park i Shtëpisë së Pavarësisë në Vlorë. 

Dule ndoshta është djali i Hektor Dules për të cilin z. Rama thotë se bashkë me Kristaq Ramën bënë monumentin e pavarësisë. 

Ndezim edhe emrat e firmëtarëve nëpër oborrin e shtëpisë muze; një punë e bërë me dashuri të veçantë dhe përulësisht mirënjohës ndaj etërve themelues të shtetit shqiptar

Kryeministri i vendit doli sot në një konferencë për mediat pas mbledhjes së qeverisë, në të cilën siç njoftoi ai u morën vendime për indeksime pagash.

Më pas z. Rama u pyet. Për largimin e Arben Ahmetajt, për inceneratorët, për shpërblimin e një grupi folklorik që i ngriti atij këngë pse hapi një rrugë, mandej për aminstinë fiskale, mandej…Ça rëndësie ka!

Z. Rama nuk i pëlqen asnjë pyetje; disa i quan përralla, të tjera spekullime, të tjera si ato për amnistinë si njëanshmëri antishqiptare e gazetarëve e kështu me radhë.

Tani, të gjithë, apo një pjesë jo e vogël, e mbajmë mend atë njeriun që punon si kryeministër kur para disa vitesh, para disa muajsh, para një viti, more kurdoherë përpara të tanishmes, që njëherë e mohonte emigrimin masiv, e njëherë e intepretonte atë si shprehje të lirisë. Sepse sipas tij shqiptarët po kërkojnë kudo më të mirën për veten. Puna është se ikja ka një shpjegim objektiv, por edhe subjektiv.

Edi Rama ka dhënë një intervistë. Të qind e disatën me gjasë. Në media nga më të ndryshmet. Në një radio britanike kësaj radhe. Dhe aty ai kënaq kureshtinë e audiencave të huaja që e shohin si një lloj king kongu, apo Tarzani që befas shkel në qytetërim. 

Marrëdhënia ime me babain. Ai ishte komunist, por edhe liberal. E dëgjoja, por e kundërshtoja. Isha basketbollist, kam qenë me azëm. Më tej demokracia, piktura, emigrimi dhe pushteti.