Billboard

Ka disa ditë që në media të ndryshme po flitet për zgjedhjet e ardhshme. Dhe po flitet për to duke i mëshuar dy drejtimeve eventuale që ato mund të prodhojnë: I pari se Lulzim Basha dhe Monika Kryemadhi janë ndryshimi, i dyti se Edi Rama merr manxatin e tretë. 

Skenari i rotacionit ka humbur kështu vlerësimin për arsyen se premtimi i opozitës tradicionale është aq ireal në raport me akter e saj, saqë çdo shpesë që procesi elektoral të prodhojë ndryshim është zeruar.

Është e “çuditshme” ngjashmëria mes atyre që mbrojnë dhe promovojnë cilësitë e Lulzim Bashës me ata që bënin të njëjtën gjë dikur me Edi Ramën. Puna e këtyre është e njëjta: si ta mbrojmë kryetarin sa herë dështon? 

Mediat raportojnë një rast “të çuditshëm” të një gazetareje të WFLA tv në SHBA, filial i NBC-së. një shikues kishte parë raportimin e gazetares Victoria Price dhe i ka shkruar se pamja e jashtme e fytit të saj sugjeronte nevojën e një kontrolli.

Më kujton veten. Unë u diagnostikova me kancer. Kujdesu për veten

shkruan komentuesi.

Edi Rama ose duhet rrëzuar, ose duhet duruar

Me këtë fjali e hap opinionin e tij gazetari Andi Bushati. Është nga ato fjali që të japin përshtypjen se janë gjetjet e duhura për të thënë një të ëvrtetë të madhe. Mirëpo nuk është kështu. 

Sepse në stanin ku jetojmë, ka vetëm një rrugë: Edi Rama duhet mundur. Madje ai e ka shpallur deri diku objektiv që ta mundin në zgjedhje, kaq e madhe është arroganca që prodhon impotenca e një opozite. 

Sot në disa media është qarkulluar i përkthyer shqip një shkrim i publikuar në gazetën serbe “Danas” mbi diskutimin e gjatë diplomatik për shkëmbimin e teriritoreve mes Serbisë dhe Kosovës. Një nga vlerësimet e këtij shkrimi është edhe fakti se ideja në fjalë është serbe dhe se ajo i është prezantuar publikut serb si zgjidhje e problemit të Kosovës në 10 vitet e fundit. 

Ngjarja e fundit me protagoniste nënë e bijë ka provokuar një seri raportimesh kontradiktore dhe ngritjen e akuzave publike për sekte fetare dhe rolin e tyre. Në lojë hyjnë klerikë, gazetarë e gjithfarë prekovidarësh që prononcohen për arsyet e vdekjes që shpallet vetëvrajse, për të supozuarat rite makabre të së ëmës, lyerjen e trupit etj.. Një ndërtim imagjinar dhe spekullativ i një ngjarjeje që duhet të jetë private. Ajo i takon autoriteteve ta zbardhin por autoritete që duhet të kenë minimumin e njerëzillëkut për të mos lëshuar në media lloj-lloj deklarimesh anonime.

Shqipëria mund të jetë ndoshta i vetmi vend që përkujton si ditë lirie, momentin e një eksodi. Eksodet nuk para kanë data të shënuara pasi janë procese që shtrihen në kohë. 

Mirëpo 2 korriku shënon për Shqipërinë një çast historik të ç’prangosjes nga burgu psikologjik dhe fizik i një diktature të gjatë. Një arratisje publike nga një vend që e ka pjesë të kujtesës dhe konstitucionit të vet ikjen e njerëzve. 

Në një kuptim 2 korriku është vazhdim i një tradite, e  një itinerari të ngulitur, por  në një kuptim tjetër ai është edhe akt rebelimi, sikurse një metaforë. 

Vizita e Edi Ramës në Kosovë ka prodhuar vetëm një zhvillim: vizitën e kryeministrit të saj në Shqipëri më 3 korrik. Në këtë kontekst duhet thënë se Rama ka arritur të negociojë me Isa Mustafën në takimin e tij të dytë me të pas atij të vitit 2016 që të mos bëjë lëvizje ndaj Hashim Thaçit në këtë moment. 

Shqipëria e vërtetë punon, Shqipëria e vërtetë prodhon

Kjo është një frazë që kryeministri Edi Rama me ministrat e vet e përdorin si një formë antiteze ndaj Shqipërisë që tregon media.

Një fshatar, një fermer, një zanatçi, një student e sapodiplomuar jashtë, këta dhe të tjerë janë lënda e parë e kësaj fabule, e kësaj përralle të mbrame që mbron Shqipërinë e rilindur.

Pushteti, çdo pushtet do të gjejë përherë diçka për t’u mbrojtur. Për të deklaruar: ja se çfarë bëmë ne që askush para nesh nuk e bëri.

Opozita ka shpërndarë sot haberin se ka kërkuar që 100 ditë para zgjedhjeve parlamentare të krijohet një e ashtuquajtur Qeveri Kujdestare e Zgjedhjeve. Propozimi konkret është si më poshtë: