Billboard

Bashkia e Tiranës, thuajse ditë për ditë njofton për aksionin e lirimit të hapësirave publike. Për heqjen e karrigeve apo tavolinave nga rrugët e qytetit, duke theksuar madje marrjen e masave ndëshkuese. “Në ditën e pestë të aksionit për lirimin e hapësirave në Njësinë nr. 5, Bashkia e Tiranës po bën rehabilitimin e tyre. Pas lirimit të hapësirave ka nisur projekti për rikualifikimin e këtij blloku urban, për të shënuar fillimin e punimeve në këtë zonë dhe për rehabilitimin e ambienteve. Këto masa do të jenë tejet të ashpra.

Vera e sivjetme ishte e mbushur me “lajme” politike nga mazhoranca. Ndonëse fituan bindshëm më 21 qershor, dy partitë aleate, PS dhe LSI, e ngopën opinionin me thashetheme të orientuara nga më të ndryshmet; marrëdhënie të ftohta, as të ftohta, as të ngrohta, ftesa të munguara në Jal, arsye të humbjes në bastione, nevoja për t’u parë në sy etj.. Kanë folur liderët njëherë, të shfaqur ekraneve me përzhitjen nga dielli i pushimeve, pastaj folën edhe ata që vijnë pas.

Duket sikur e ka marrë seriozisht kryetari i ri i Bashkisë, Erjon Veliaj, me Njësinë nr. 5, e pikërisht me zonën që në hartë mund ta gjesh si: Rruga “Medar Shtylla”, por që në zhargonin e përditshëm të njerëzve ajo njihet edhe me emrin “Komuna e Parisit” ose akoma më thjesht “Xhungla”.

Një vepër arti e ka humbur kuptimin përderisa dergjet shtrirë në tokë pa kurrfarë kujdesi. Por kur kjo vepër mban mbi vete dhe një emër të madh, problemi shumëfishohet. A mundet që shtatorja e Nënë Terezës, e kësaj gruaje të madhe për të cilën Vatikani po bën të gjitha përpjekjet për shenjtërimin e saj, të dergjet në këtë farë feje, ashtu siç shihet dhe në fotot përcjellëse.

Para më shumë se një viti, kur në media qarkulloi lajmi se shërbimet gjermane kishin survejuar në Shqipëri, kryeministri shqiptar tha se “ne nuk kemi çfarë të fshehim nga miqtë”. Është një nga ato deklarata që hidhen kuturu, si për të thënë se “tani jemi të brendshëm me të mëdhenjtë”. Mirëpo diskutimi është më i gjerë dhe me shumë implikime, kur vjen puna te fakti se përgjimet e sotme, po rezultojnë në krijime të qendrave të të dhënave që administrohen në një dorë. Kjo dorë është SHBA.

Nëpërmjet një komenti në Facebook deputeti socialist Erjon Braçe ka reaguar mbi gafën e shënimit të gabuar të afatit 10 vjeçar në pasaportat e fëmijëve, afat që duhej të ishte 5 vjet. Braçe nuk e quan një gabim teknik, por një shkelje ligji që sipas tij u kushton shqiptarëve 11.6 milionë euro. Braçe thotë se kjo çështje, e cila po trajtohet si gabim teknik, ka ndodhur në harkun kohor Prill 2009-Korrik 2010, kur Ministrinë e Brendshme e drejtonte Lulzim Basha.

Rasti më i fundit i raportuar, ai i konçesionit të përmbarimit të gjobave, i shtohet listës së gjatë të çudirave që ka prodhuar kjo qeveri.

Në përfundim të librit të tij “Shqipëria Moderne – Tranzicioni nga Diktatura nw Demokraci”, Fred C. Abrahams shkruan për Edi Ramën se gjakon për të mbajtur çdo gjë nën kontrollin e tij të drejtpërdrejtë.

Imigracioni nga Ballkani Perëndimor mbetet çështje dite për Gjermaninë. Agjencia shtetërore e lajmeve, “Deutsche Welle”, e cila u drejtohet sidomos audiencave jashtë Gjermanisë, shkruan përditë për këtë çështje, duke mbajtur një fokus të veçantë edhe për shqiptarët. Problemi po shihet në funksion të qëllimit sesi të ulet numri i azilkërkuesve, si të dekurajohet lëvizja e njerëzve drejt Gjermanisë, me shpresën se kjo do t’i hapë rrugën imigracionit të organizuar për punësim.

Të gjithë e shohim dhe e prekim kohën që po jetojmë, qeverinë që zgjedh gushtin për të bërë pushime në grup, kryeministrin që lahet dhe fotografohet në det, ministrat që dalin në suplemente duke u kremosur nga gratë në plazh, vohën e djersës dhe radhët e gjata  për të marrë një pasaportë në zyrat e shtetit shqiptar, infermieren që pret t’i fusësh 5-mijëshen në xhep për çdo barrë lindjeje apo vaksinë që nuk gjendet në raft, gjyqtarët që ndryshojnë vendimin nga darka në mëngjes, policin që del vend e pa vend për të të ndëshkuar me gjobë apo siç e thonë tani  me termin "penalitet", kryetarin e