Billboard

Revista gjermane “Spiegel” i ka lënë hapësirë një profili të kreut të partisë më të madhe opozitare greke, Kyriakos Mitsotakis, të cilin e quan favorit potencial për të qenë lideri i ardhshëm i Greqisë. 

Shumë vëzhgues besojnë se Mitsotakis është serioz në qëllimet e tij, por ata ngrenë dyshime nëse ai do të bëjë diçka më shumë se Tsipras në planin e reformave

thuhet në shkrim.

Dikush duhet t’i gjejë mënyrën kryeministrit të Shqipërisë e ta këshillojë. Të afërmit, analistët që i vijnë vërdallë, deputetët, ish-kryeministrat, apo edhe ambasadorët që jetojnë në Tiranë. Ta kujtojnë zotërinë se është kryeministër dhe se kur je i tillë ca gjëra duhet t’i bësh në vetë të parë. Duhet t’i marrësh përsipër. Një kryeministër, sidomos si ky z. Rama që e ka marrë votën me pashë nga shqiptarët që të bëjë shtet, duhet të mos i tutet askujt që kërcënon stabilitetin dhe ligjin.

Politika është kthyer në një fatkeësi argëtuese në këtë vend. Përfaqësues të pushtetit, aksidente të tranzicionit që shfaqen në paradën e statistëve të vetëshpallur dalin përditë për të thënë gjëra pa kuptim dhe që është e qartë se nuk iu përmbahen dot. Një ndër figurat më komike, kurioze madje për nga lehtësia e shfaqjes dhe manipulimit të vetes me ide madhështore, është ministri i Brendshëm, Sandër Lleshaj. Sot ministri ka bërë një paralajmërim që duket serioz.

Gjatë periudhës së fundit të qeverisjes së Fatos Nanos doli në skenë “problemi i partive të vogla”. Ky “problem” në fakt ishte krijuar nga vetë Fatos Nano, i cili ndonëse fitoi zgjedhjet në vitin 1997, për demagogji vendosi se duhet tq qeveriste me një koalicion. Kështu që koalicioni i së majtës shpejt u shndërrua në një lloj kënete poshtë së cilës gëlonte rivaliteti administrativ dhe elektoral, ku partitë e vogla fitonin terren apo projektonin fuqizimin e tyre përmes përfitimit të mundësive për punësim në administratë.

Do të ishte diçka kurioze nëse ndonjë psikiatër do të diagnostikonte sjelljen publike të Erion Veliajt dhe peshën që zë kjo sjellje në jetën e tij të përditshme. Sepse është të paktën neurotike invencioni i përditshëm i një roli për veten, sidomos kur e shkëput atë nga detyra që ke përsipër. Zotit Veliaj nuk i del detyra e kryetarit të Bashkisë, të ciln me shumë gjasë do ta luajë edhe për një mandat. Ai do diçka më shumë, diçka sipër punëve të tjera. Dhe këtë diçka nuk e thotë dot me gojë, por e nënkupton.

Episodi më kinematografik i protestës së opozitës ishte padyshim rrëzimi i Sait Dollapit, Sekretarit Organizativ të Partisë Demokratike në tentativë për t’i ikur me vrap mësymjes nga “sampistët” e Lleshit.

Në fakt e gjithë skena ishte tipike e një protestuesi që nuk ka rrugë tjetër veçse t’ia mbathë përpara se të bjerë në duart e “xhelatëve”. Duhet pranuar se ky moment ka anën e vet komike, ku burrëria nuk pi shumë ujë dhe ku këmbët i lëviz frika.

Në datën 21 maj të vitit 2011, Ismail Kadare i niste një letër Lulzim Bashës, që asokohe ishte në një përballje elektorale të diskutueshme teknikisht me Edi Ramën në Bashkinë e Tiranës. Ishte koha kur kishte nisur rivlerësimi i fletëve të kontestuara që do të rikthenin rezultatin nga 10 vota më shumë për Ramën në fitore për Bashën. Ishte koha gjithashtu kur Shqipëria kishte vetëm 4 muaj nga 21 janari ku mbetën 4 të vrarë.

Në letrën e vet Kadare ndër të tjera thoshte:

Në vend se të diskutohet perspektiva e opozitës në këtë përballje ku është futur dhe me këtë rast e vendit mbarë, një pjesë e madhe e diskutimit medatik përqendrohet te aktet e dhunës që shoqërojnë protestën e saj.  Meraku i madh se po hidhen ca shishe molotov, se po nxihet me pak tym dera e kryeministrisë, apo se u dëgjuan ca kapsolla, vijnë si një vajtim fisnikësh dhe të përkorësh në një shoqëri që ditë përditë ka si lajm kryesor vrasjen, drogën, dhunën, akuzën, përbaltjen, vjedhjen, në televizor, jashtë tij, në kryeqytet dhe në periferi, në emigracion, në Europë e në botë.

Në datën 10 janar të këtij viti Presidenti i Republikës i refuzoi Kryeministrit të Shqipërisë propozimin për emërimin në detyrën e Ministrit për Evropën dhe Punët e Jashtme të z. Gent Cakaj. Në njoftimin zyrtar për këtë çështje, presidenti i Republikës ndër të tjera shprehej se:

Federica Mogherini përcolli në Tiranë mendimin se Shqipërisë duhet t’i happen negociatat. Përfaqësuesja e Lartë e Bashkimit Europian për Politikën e Jashtme cilësoi se ajo shprehte në këtë rast mendimin e saj personal.