Arkiv-Op-Ed

Për diskursin me zagarë, moralin politik e politikanët e pamoralshëm. Për degradimin moral, njerëzor e qeverisës.

Një mikut tim assesi s’po i mbushej mendja se bisedat e postuara në Youtube, të zyrtarëve të lartë të shtetit dhe të PDK’së, ishin autentike. Thjesht, ai nuk po mund të pajtohej me faktin se ata po flitnin me njëri-tjetrin në atë mënyrë, me atë gjuhë, me atë diskurs.

M’u ka mbushur mendja se sa herë kemi festa të rëndësishme, shpërfaqemi krejtësisht si shtet, si shoqëri e si individë. Shpërfaqemi aq shumë, dhe e qesim sheshazi pagdhendshmërinë tonë në mënyrë aq spontane, sa që po besoj që po të kemi njerëz kreativë, nga festimet tona do të dilte një film a serial i mirë për skenën ndërkombëtare, i tipit të “Boratit” të Sasha Baron Cohen. Pa shtuar e pa hequr asgjë. Madje edhe simpatik.

Ka për të qenë një përvjetor i paharrueshëm. Në fakt është i tillë qysh tani. Një komb i ngjyer në të kuq si kurrë më parë po tenton të festojë duke harruar krizën, ndasitë e hatashme, problemet e vjetra dhe të reja, andrallat me fqinjët dhe sfidat therëse të së ardhmes. Nga Mitrovica në kufijtë më jugorë të Shqipërisë, përfshirë Maqedoninë lindore, diasporën dhe mijërat e emigrantëve – të gjithë po përjetojnë një ekstazë të vërtetë patriotike.

Debati publik që po bëhet për kompanine CEZ përsëri nxjerr në pah një gabim sistematik të politikës Shqiptare në tërësi,e të mënyrës se si debatohen problemet në vecanti.Diskutimi i ditëve të fundit, i ngjan një teatri ku Qeveria dhe CEZ po konfliktohen,ndërkohë që këta dy aktorë,janë praktikisht e njejta gjë.

Thënia “sa më shumë njoh njerëzit aq më shumë dua kafshët” ndoshta duket cinike në një këndvështrim etik e shoqëror. Por në pendën e një mjeku si unë, që jetën ia ka kushtuar pikërisht shëndetit të gjësë së gjallë kuptimi është krejt tjetër. Madje shumë më humanist sesa kuptimi i parë i asaj shprehje. Ne mbrojmë e shërojmë frymorët me qëllimin e parë që të mbrojmë njerëzit.

Në këto vite dështimesh në rrugëtimin drejt integrimit të vendit në Bashkimin Europian kemi
dëgjuar të dalë nga gojë e Kryeminstrit vetëm një justifikim. Dhe çuditërisht, ky i yni është i vetmi
kryeminstër në botë të cilit ia ka marrë kapistallin e qeverisjes nga duart opozita, duke e bërë kështu
të pamundur ëndrrën e shqiptarëve për integrim. Opozita nuk voton tre ligjet, thotë ai, ndaj ne nuk
vemi dot në Europë të dashur bashkëatdhetarë.
Habia në popull është e madhe. Në atë popullin e vogël, atë që diktatori quante dikur vegjëli, të

“Shka fshihet veç fshihet”. Kjo aforizëm ngrihet mbi biseminë e fjalës, shprehet i dituri shqiptar i ditëve tona, i heshturi si Sokrat, Petro Zheji, në librin e sapodalë të tij, “Libri i aforizmave”. Kjo aforizëm mund të ketë lidhje me gjuhësinë dhe filozofinë, por në mënyrën më adekuate ajo mund të konsiderohet një aforizëm për karakterizimin e shtypit shqiptar në të shumtën e kohës së 100 vjetëve të bashkëjetesës me shtetin shqiptar. Natyrisht në misionin natyral të shtypit, të vërtetat e një shoqërie dhe kombi në përditshmërinë e pasqyruar përmes tij, kanë raportin e përbashkësimit.

Çdo shtatë vjet vendet e BE-së grinden me Komisionin e BE-së dhe me Parlamentin Evropian për ndarjen dhe nivelin e shumave të parave.

Ndryshe nga planet e vendeve anëtare që përpilohen shpesh vetëm për një buxhet njevjetor, buxheti shumëvjeçar është futur në vitet 1980-të nga ish-presidenti i komisionit të BE-së, Jacques Delors për të pasur sigurimin e planeve të programeve të ndihmave të BE-së, të cilat shpesh përpilohen për shumë vjet.

ashma asht dhanë lajmi se veziri i qeverisë që merret me kulturën ka sjellë në Shqipni për 28 nandor përkrenaren e Skënderbeut. Më bani përshtypje pse vetëm përkrenaren e jo edhe shpatën! Apo pse nuk duen me fye të ftuemin e nderit: Erdoganin, por ma vonë erdhi lajmi i dytë se do të sillnin edhe shpatën!

Ndoshta shpata e Gjergj Kastriotit, e cila i pat sjellë lirinë arbnorëve, ketë vit do të ndillte keq, sidomos tue pasë parasysh se sot nji vjetë kemi edhe zgjedhjet!

Vramë mëndjen gjatë të organizonim diçka të veçantë për t’i bërë nder këtij 100-vjetori. Festat me daulle e qeleshe, me desh e qingja të therrur, po i bën Saliu, ndaj duhet të gjenim diçka tjetër. Dhe ashtu sikundër dy muaj të shkuar me ekspozitën e hartave që organizuam në Bruksel, e ndamë mëndjen të bëjmë një tjetër ekspozitë.