PORTRET: Vdes Aleksandar Tijaniç dhe lë pas një video-amanet: “12 vitet e fundit, jo gazetari, por luftë për të ruajtur kokën”

Postuar në 02 Nëntor, 2013 12:40

Aleksandar Tijaniç, një nga gazetarët më të rëndësishëm dhe më të njohur në Ballkan, ish-drejtor i Radio Televizionit të Serbisë, vdiq këtë të hënë në moshën 64 vjeçare. Është shumë interesante videoja-amanet që ka lënë pas vetes, një intervistë për “NIN”-n e dhënë dy vjet më parë, me amanetin: “Publikojeni pasi të vdes”.

Ky amanet është publikuar pikërisht pas vdekjes së tij, këtë javë.

Në këtë video-intervistë, siç vëren agjensia INA ai kujtuar edhe Kosovën, Deçanin dhe ka konstatuar me vendosmëri: “Qëndrimi im është që Kosova duhet dhënë, Nuk kemi ne forcë fizike ta mbajmë. Ne jemi ish hegjemonistët e Ballkanit”.

Për sa I përket profesionit, ai ka thënë:

“Nuk do të dëshiroja që gazetaria serbe të më kujtojë. Dëshiroj të lë pas dy-tre libra me tekstet e mia dhe këto libra ti shfletojnë vetëm studentët e gazetarisë, kur të duan të shohin dhe të vlerësojnë duke lexuar ato tekste se çfarë i çmenduri ka qenë Tijaniçi. 12 vitet e fundit  të punës time kjo nuk ka qenë gazetari, por luftë për ta ruajtur kokën”- është shprehur Tijaniç.

 “Unë thellësisht e urrej profesionin të cilin e ushtroj. Gazetaria, kjo është shtresë e robërve. Nuk e di as vetë se çfarë kërkoj në gazetari plot katër dekada. Kur i mbledh – sublimoj të gjitha, janë nja dhjetë tekste që mund të shprehin atë që jam unë.  Janë vetëm nja dhjetë tekste nga dhjetë mijë që kam shkruar unë”.

 

k.c.

Comments

Submitted by kali (not verified) on

<p>&nbsp;E Muci, e shikon c&#39;<span style="font-size: 1.2em; line-height: 1.7em;">a behet...vur mend</span></p>

Submitted by Bard (not verified) on

<p>Nje rrefim kaq i sinqerte eshte i pazakonte nder gazetaret, pyes veten cili do te jete opinioni i Nanos ne lidhje me kete rrefim, ngaqe kam verejtur ne jo pak pasazhe te tij njefare overdoze vetekenaqesie ne lidhje me profesionin qe ushtron. Gazetarizmi eshte nje e keqe e domosdoshme ne jeten intelektuale te nje shoqerie, po te me lejohej nje krahasim ekstrem, ngjashem me prostitucionin e legalizuar qe lejohet per te shmangur qe kurvat te tregtojne trupin e tyre rrugeve te pakontrolluara(krahasimi mund te mos qendroje 100%, por vlen per te demonstruar distancen kozmike qe nje gazetari i duhet te pershkoje qe te mund te merret seriozisht per idete e tij). Me sa di une, shume pak gazetare arrijne te behen njerez te medhenj( nder ta, Hemingway, i cili nuk shfaqte ndonje krenari kush e di çfare per te kaluaren e tij ne kete profesion).</p>

Add new comment

Plain text

  • No HTML tags allowed.
  • Web page addresses and e-mail addresses turn into links automatically.
  • Lines and paragraphs break automatically.