10 personazhet e vitit në Shqipëri sipas Mustafa Nanos

Nuk është një institucion mediatik apo ndonjë institucion tjetër që ka tagrin e vlerësimit të bëmave të njerëzve, është thjesht një gazetar, tepër aktiv dhe sensibël në jetën dhe politikën shqiptare, që, ndoshta edhe i takon të vërë gishtin në atë që iu pëlqen dhe e duan të gjithë. Dhe këtë ai e ka bërë. Ky është Mustafa Nano, i cili, për natyrën e tij disi rebele, “i pa autorizuar”, ka marrë pjesë në lojën ciklike të fundit të vitit, duke hartuar një listë. “Po përfshij në këtë listë bashkatdhetarë që kanë bërë bujë, që kanë diktuar zhvillime, që kanë dhënë kontribute në Shqipëri apo për Shqipërinë, e më në fund të tjerë që, edhe pse i kanë ndërprerë lidhjet me ne të këtushmit, kanë bërë të flitet për këtë vend”, thotë ai në hyrje të kësaj liste.

Po cila është lista?

1. Protestuesit kundër armëve kimike – Ata ishin organizatorët e protestës më të bukur që është bërë ndonjëherë në historinë e Shqipërisë (veç Lëvizja e Dhjetorit 1990 ia merr). Bukuria e protestës lidhet së pari me objektivin që u arrit, dhe së dyti me mënyrën se si u organizua.
2. Elhaida Dani – Gara muzikore e fituar prej saj nuk ishte asgjë më tepër se sa një shoë televiziv (në kanalin Italian ‘Rai Due’), por impakti i kësaj fitoreje, për shkak të interesit që RAI ngjall ende në Shqipëri e për shkak të qindra mijra shqiptarëve që jetojnë në Itali, ishte i jashtëzakonshëm. Ajo ia doli, pa e kërkuar sigurisht, që të shndërrohej në një farë mënyre dhe në një protagoniste të garës elektorale.
3. Eda Derhemi – Është një shqiptare që jeton përtej Atlantikut, por që merr pjesë në jetën publike shqiptare nëpërmjet shkrimeve të saj, ku dallohet një qasje e optikë e ndryshme lidhur me problemet shqiptare dhe ato të botës. Ajo vetë bie në sy për trurin e hapur dhe për stilin elegant të të shkruarit.
4. Ardian Vehbiu – Nuk jeton në Shqipëri, por është një nga intelektualët më të pranishëm në debatin që zhvillohet këtej nga anët tona mbi çështje nga më të ndryshmet. Idetë e veta ai i shpreh e i publikon në blogun e tij ‘Peizazhe të Fjalës’ dhe në të përditshmet e Tiranës. Dhe në librat e tij, sigurisht.
5. Ilir Meta – I befasoi të gjithë me faktin që i mbijetoi skandalit të videopërgjimit. Jo vetëm kaq, por në zgjedhjet e fundit parlamentare korri një sukses të papërfytyrueshëm, tek-tuk dhe të pashpjegueshëm. Ish një nga arkitektët e regjimit ‘Berisha’ në periudhën 2009-2013, por ish po ky që dha garanci për rrëzimin e këtij regjimi (kur u bë tok me socialistët në një koalicion parazgjedhor).
6. Futbollistët shqiptarë të Zvicrës – Me rastin e ndeshjeve Shqipëri-Zvicër, tifozët shqiptarë u dhanë munxët atyre (Xhaka, Berhami, Xhemaili, Shaqiri, Mehmeti), por ata bënë që të flitet shumë për Shqipërinë. Të njëjtën gjë kanë bërë teksa luajnë për klubet e tyre.
7. Shpend Ahmeti – U zgjodh kandidat i Vetvendosjes për kreun e bashkisë së Prishtinës dhe, kundër çdo parashikimi, ia doli të mposhte kandidatin e LDK-së, e tok me të, dhe një establishment të tërë politik boll të kritikuar.
8. Adnan Januzaj – Futbollist i ri i talentuar (18 vjeç), që luan me skuadrën e madhe ‘Manchester United’. I ka mbërritur kërkesa e lutja nga të gjitha anët për të luajtur për ngjyrat kuq e zi, dhe ndërdyshja e tij (nëse e ka një ndërdyshje) ka bërë që më shumë të flitet për kombësinë e tij shqiptare se sa për shtetësinë e tij belge.
9. Francesco Becchetti – Një sipërmarrës italian, që ka bërë bujë me ngritjen e një televizioni të ri ‘Agon Channel’. Televizioni është në fakt në hapat e para, por financuesi i tij gjeti një mënyrë origjinale për të provokuar një diskutim mbi të. Ka rekrutuar gazetarë e moderatorë të mirë programesh, të cilëve u ka dhënë rroga pa asnjë logjikë tregu e që në ndonjë rast janë stratosferike. Për Becchetti-n nuk dihet ndonjë gjë. Nëse futesh në google, mund të gjesh veç një foto të vogël të tij.
10. Gazeta Dita – Ky ishte viti i kësaj gazete, që u ngrit nga hiçi dhe në harkun e një kohe të shkurtër ka dominuar tregun e shtypit në versionin print (tok me Panoramën). Dita ka ndjellë lexues e interes, me sa duket, me qasjen e vet provokative, me titujt e mëdhenj në stil tabloidësh, me zhbirilimin investigativ që u bën dukurive të politikës shqiptare, dhe me tonet e forta, radikale e partizane. Ka si linjë të përhershme kritikën ndaj berishizmit.

Zh.