enver hoxha

Në një intervistë televizive, ekonomisti Dritan Shano, ka bërë këtë vërejtje që synon të kumbojë fort për veshët e më të paditurit.

SHBA ka shpallur non-grata për minim të demokracisë, Sali Berishën. Kjo është aq e rëndë sa per ta kuptuar, kujtojmë që SHBA-të nuk kanë shpallur non-grata, as Enver Hoxhën. Interesi i Shqipërisë është një marrëdhënie e mirë me SHBA-në dhe Britaninë e Madhe.

Sot jemi 14 shtator. Koha ka marrë për fresk. Nuk del dot lehtë pa një këmishë me mëngë të gjata.

Punimi më poshtë ka për autor Igor Vukadinoviç nga Akademia Serbe e Shkencave. Ai mbulon një periudhë historike në raportet mes Shqipërisë së Enver Hoxhës dhe Jugosllavisë së Josip Broz Titos. Autori mbron tezën se zgjerimi i të drejtave të Kosovës dhe për shqiptarët e Kosovës u përpunua si një ide anti-serbe nga klani Tito-Kardel-Bakariç, pas nxjerrjes nga skena të politikanit serb Aleksandër Rankoviç.

Para disa ditësh Edi Ramën e krahasuan me Enver Hoxhën. Kuptohet se krahasimi në kësi rastesh ka nga pas një marifet kalemxhiu sepse në një vend si ky yni krahasimi politik me Hoxhën dihet se ngre pikë. Marifeti qëndron te fakti se krahasimi formalisht prezantohet si kritikë nga ata që i thonë vetes se duhet të shfaqen me imazh demokrati.

 Në Arkivën e Shtetit gjenden një seri dokumentesh që hedhin dritë mbi një episod kurioz që ka të bëjë me marrëdhëniet brenda komunitetit mysliman të Shqipërisë në vitin 1950. Fjala është për një përpjekje për ringritjen dhe shkëputjen e sektit halveti nga Komuniteti Mysliman i Shqipërisë dhe kalimin nën varësinë e Komunitetit Bektashi me kërkesë të disa klerikëve të tarikatit halveti. 

Ka një përpjekje mjerane për të mbrojtur politikisht Hashim Thaçin nga vendimet e një gjykate të ngritur nga shteti i Kosovës. Urtësia popullore na mëson se “me shqiptarin të gjen belaja” dhe aq e thellë është kjo urtësi, saqë ka dalë për të vënë para vetes një pasqyrë kaq të domososhme.

Materiali i mëposhtëm është një punim i Andrey Edemskiy, i Institutit për Studime Sllave në Akademinë Ruse të Shkencave.

Në historinë tonë të shkurtër (të bërë lëmsh nga një mungesë e plotë e respektit për të vërtetën dhe nga një polarizim i skajshëm politik që nuk lejon tregime dhe analiza realiste të ngjarjeve), në shkurt kujtojmë dy krime të bëra nga shqiptarët ndaj shqiptarëve, të interpretuara në mënyra krejt të ndryshme nga pole të kundërta ideologjike. 

Auron Tare sjell te gazeta “Dita” kujtimet e Kadri Cakranit, ish-drejtues ushtarak i Ballit Kombëtar. Nuk është hera e parë. Tare, i diplomuar në histori, rend pas sensacionit dhe pak më herët ka premtuar botimin e kujtimeve të Cakranit të cilat i konsideron kontribut të çmuar në leximin e së vërtetës së luftës në Shqipëri.