Shkenca

Kërpudhat e gjinisë Mycena, të njohura ndryshe si kërpudhat bonnet, është zbuluar se jetojnë jo vetëm në pemët dhe bimët e kalbura, por edhe nga pemët dhe bimët e reja, të shëndetshme. Kjo do të thotë se ato kanë bërë një hap evolucionar që sfidon mënyrën si e kemi kuptuar deri tani rolin ekologjik të kërpudhave.

Një "ligj i munguar" që ka potencialin të na ndryshojë mënyrën si e kuptojmë universin.

Një grup shkencëtarësh dhe filozofësh nga disa prej institucioneve më elitare të Amerikës besojnë se teoria e "mbijetesës së më të fortit" e Çarls Darvinit mund të na ndihmojë të kuptojmë edhe se si funksionojnë dukuritë që nuk lidhen me gjallesat.

Konkluzioni i studimit të publikuar në PNAS është se evolucioni dhe seleksionimi natyror zbatohen edhe për fenomene komplekse.

Hipoteza e universit artificial, apo ndryshe e realitetit të simuluar në një lloj kompjuteri brenda të cilit ne jemi konstrukte, ka së fundmi edhe mbështetës që po kërkojnë shpjegimin shkencor final. Termi tingëllon paradoksal meqenëse sipas një shkencëtari, Melvin Vopson, hipoteza në fjalë justifikohet me ligjet e termodinamikës shpjeguar për ato që ai i quan sisteme informatike, ndërkohë që mbetet e paqartë sesi ne mund të hulumtojmë, në statusin e subjektit të simulimit, ligjësi të tilla. Apo nëse edhe parimet e fizikës janë vetë instrumente rregullimi të simulimit. 

Reaksione kimike falë të cilave jeta bëhet e mundur mund të ekzistojnë në planetë të ndryshëm, por në forma të tjera nga ato që njohim sot. Karboni, si element mbi të cilin bazohet jeta në Tokë, mund të mos jetë një prej tyre.

Në Tokë, jeta bazohet në përbërjet organike. Këto molekula janë të përbëra nga karboni dhe shpesh përfshijnë elementë të tjerë si hidrogjeni, oksigjeni, azoti, fosfori dhe squfuri.

Studiuesit kanë spekuluar prej kohësh se në një ekuacion të ngjashëm në një planet tjetër, rolin e karbonit mund ta luajë silikoni.

Tre shkencëtarë do të ndajnë Nobelin e Fizikës për vitin 2023. Pierre Agostini, Ferenc Krausz dhe Anne L'Huillier janë vlerësuar për “eksperimentet me të cilat gjeneruan pulse drite aq të shkurtra që mund të maten në sekonda, duke demonstruar se këto pulse mund të përdoren për të parë atë që ndodh brenda atomeve dhe molekulave".

Agostini, shkencëtar francez, pasi mori doktoraturën në Universitetin Aix-Marseille në vitin 1968, ka mbajtur poste të shumta, por nga viti 2005 punon në Universitetin Shtetëror të Ohajos si profesor i fizikës.

Për shumë astronomë, pyetja e ka jetë diku tjetër në univers e ka tashmë përgjigjen. Pyetja është kur do të gjendet.

Një pjesë e madhe e astronomëve janë optimistë për zbulimin e shenjave të jetës në një botë të largët brenda disa viteve.

Një shkencëtar i cili drejton një mision në Jupiter, shkon aq larg sa thotë se do të ishte "e habitshme" nëse nuk do të kishte jetë në një nga hënat e akullta të këtij planeti.

ADN-ja mitokondriale - kodi gjenetik i veçantë që gjendet në organele, që shërben si gjeneratori i çdo qelize në trup - transmetohet ekskluzivisht nga nëna. Një studimi i botuar në Nature Genetics dhe i kryer nga shkencëtarë të Universitetit të Shëndetit dhe Shkencës në Oregon se kjo ADN mungon te sperma, por është e pranishme te veza.

Parathënie nga Jonathan Tennenbaum:

Teoria e Big Bengut pohon (ndër të tjera) se universi ynë lindi në një shpërthim gjigant 13.8 miliardë vjet më parë. Big Bang është një nga dogmat më kokëforta në shkencë sot. Mijëra punime shkencore, tekste shkollore, libra dhe artikuj popullorë e kanë trajtuar teorinë e Big Bengut sikur të ishte në thelb një fakt i provuar.

Shkencëtarët kanë zhvilluar struktura të ngjashme me embrionin njerëzor pa përdorur spermë, vezë ose fekondim, një hap i ri që ndez shpresat për kërkime mbi abortin spontan dhe defektet e lindjes, por njëkohësisht hap një debat të madh etik.

Zhvillimi i këtyre strukturave është paralajmëruar që në fillim të këtij viti, por mbi to nuk ishte kryer ende hulumtimi që zakonisht bëhet nga shkencëtarë të tjerë.

Paraardhësit e njeriut e gjetën veten në prag të zhdukjes rreth 900 000 vjet më parë. Shkak mendohet të kenë qenë ndryshimet drastike klimatike dhe mjedisore. Popullsia u ul me rreth 98.7%, duke arritur vetëm në 1 280 individë pjellorë, një numër i krahasueshëm me speciet e sotme në rrezik zhdukjeje si pandat.

Këta individë ia dolën të mbanin një popullsi për rreth 117 000 vjet, por të dhënat tregojnë një rënie me 65% të diversitetit gjenetik.