Billboard

U bënë javë tashmë që opozita proteston, kurse pushteti po përpiqet të adaptohet. Vetëm këtë javë të fundit, kryeministri i vendit vendosi të ndryshojë taktikë për të kaluar nga kërcënimet për zbatim ligji që nuk e zbatoi kurrë, te ftesa për dialog. 

Socialistët, dhe jo vetëm ata, duan thjesht vendin e punës në shtet; nuk kanë ndonjë merak specifik për demokracinë. Është një llogari e vogël pragmatiste që ka në thelb edukatën politike me të cilën kjo parti ka ruajtur trashëgiminë e saj puniste dhe materiale.

Vëllezër shqiptarë! Ilir Meta, presidenti i vendit, po shkel rëndë Kushtetutën, atë libërthin e vogël me kopertinë të kuqe që shkruan e flet në emërin e të gjithëve. Ai ka deklaruar se është i gatshëm të dekretojë një datëbtë re zgjedhjesh dhe të dorëzojë mandatin e tij. 
Shpresa jonë janë gazetarët, analistët, gardianët e arsyes politike dhe shoqërore, të kthyer së fundmi në vajtues profesionistë të stabilitetit që iku e vate. 

Prej disa ditësh kryeministri Edi Rama ka nisur publikimin e disa letrave adresuar kreut të PD-së, Lulzim Basha përmes të cilave njofton shqiptarët se ai është gati për dialog pa kushte. 
Ky është thelbi që nuk duhet të na ngatërrohet me ornamentet leksikore të kryeministrit që e përmbyt çdo propozim me këneta fjalësh pa ndonjë vlerë. 

Në mediat greke janë publikuar foto të një sulmi me bojë që anëtarë të një organizate anarkiste “Rubikon” kanë kryer ndaj godinës së parlamentit. Aktorët politikë i kanë bërë interpretime të ndryshme këtij episodi duke ngritur pikëpyetje mbi butësinë e policisë, e cila sipas opozitës nuk ka bërë sa duhet për të ndaluar sulmin me bojë ndaj institucioneve dhepër të  kapur autorët.

Revista gjermane “Spiegel” i ka lënë hapësirë një profili të kreut të partisë më të madhe opozitare greke, Kyriakos Mitsotakis, të cilin e quan favorit potencial për të qenë lideri i ardhshëm i Greqisë. 

Shumë vëzhgues besojnë se Mitsotakis është serioz në qëllimet e tij, por ata ngrenë dyshime nëse ai do të bëjë diçka më shumë se Tsipras në planin e reformave

thuhet në shkrim.

Dikush duhet t’i gjejë mënyrën kryeministrit të Shqipërisë e ta këshillojë. Të afërmit, analistët që i vijnë vërdallë, deputetët, ish-kryeministrat, apo edhe ambasadorët që jetojnë në Tiranë. Ta kujtojnë zotërinë se është kryeministër dhe se kur je i tillë ca gjëra duhet t’i bësh në vetë të parë. Duhet t’i marrësh përsipër. Një kryeministër, sidomos si ky z. Rama që e ka marrë votën me pashë nga shqiptarët që të bëjë shtet, duhet të mos i tutet askujt që kërcënon stabilitetin dhe ligjin.

Politika është kthyer në një fatkeësi argëtuese në këtë vend. Përfaqësues të pushtetit, aksidente të tranzicionit që shfaqen në paradën e statistëve të vetëshpallur dalin përditë për të thënë gjëra pa kuptim dhe që është e qartë se nuk iu përmbahen dot. Një ndër figurat më komike, kurioze madje për nga lehtësia e shfaqjes dhe manipulimit të vetes me ide madhështore, është ministri i Brendshëm, Sandër Lleshaj. Sot ministri ka bërë një paralajmërim që duket serioz.

Gjatë periudhës së fundit të qeverisjes së Fatos Nanos doli në skenë “problemi i partive të vogla”. Ky “problem” në fakt ishte krijuar nga vetë Fatos Nano, i cili ndonëse fitoi zgjedhjet në vitin 1997, për demagogji vendosi se duhet tq qeveriste me një koalicion. Kështu që koalicioni i së majtës shpejt u shndërrua në një lloj kënete poshtë së cilës gëlonte rivaliteti administrativ dhe elektoral, ku partitë e vogla fitonin terren apo projektonin fuqizimin e tyre përmes përfitimit të mundësive për punësim në administratë.

Do të ishte diçka kurioze nëse ndonjë psikiatër do të diagnostikonte sjelljen publike të Erion Veliajt dhe peshën që zë kjo sjellje në jetën e tij të përditshme. Sepse është të paktën neurotike invencioni i përditshëm i një roli për veten, sidomos kur e shkëput atë nga detyra që ke përsipër. Zotit Veliaj nuk i del detyra e kryetarit të Bashkisë, të ciln me shumë gjasë do ta luajë edhe për një mandat. Ai do diçka më shumë, diçka sipër punëve të tjera. Dhe këtë diçka nuk e thotë dot me gojë, por e nënkupton.