Një traktat mospërhapjeje për inteligjencën artificiale

Onnor Leahy është njëri prej zërave që kanë kërkuar prej kohësh rregullimin e inteligjencës artificiale. Ai është CEO i Conjecture, një kompani e sigurisë së AI.

Njeriu që ka paralajmëruar disa herë se AI ka hyrë në një trajektore që mund t’i japë kontrollin e njerëzimit, ai foli në takimin vjetor të Forumit Ekonomik Botëror në Davos, Zvicër, ku elita e globit mblidhet çdo fillim viti për të diskutuar mbi rreziqet me të cilat përballet planeti.

Pjesa më e madhe e vëmendjes në Davos këtë vit ka qenë në konfliktin spirale në Lindjen e Mesme dhe përkeqësimin e efekteve të ndryshimeve klimatike, por Leahy argumenton se rreziku nga avancimi i inteligjencës artificiale duhet të dalë në krye të axhendës.

Unë do të thoja se jam më optimist për diçka që po ndodh në të vërtetë për sa i përket rregullores. Mendoj se jam befasuar pozitivisht nga fakti se ka shumë njerëz të cilët, pasi të mësojnë për problemin, mund të arsyetojnë për të dhe të marrin vendime të arsyeshme. Por vetëm kjo nuk mjafton. Unë jam mjaft i shqetësuar për miratimin e ligjeve që kanë vlerë simbolike, por në fakt nuk bëjnë asgjë. Po ndodhin shumë gjëra të tilla.

Por unë jam më pesimist për gjendjen e botës. Ajo që më bën vërtet më pesimist është shkalla e përparimit teknik dhe sasia e mospërfilljes për jetën dhe vuajtjet njerëzore që kemi parë nga njerëzit teknokratë të AI. Ne kemi parë megakorporata të thonë se thjesht nuk kujdesen për sigurinë e AI, nuk është problem, mos u shqetësoni për këtë, në të njëjtën mënyrë siç kompanitë e naftës mohojnë ndryshimin e klimës. Dhe unë pres që kjo të bëhet më intensive. Njerëzit që mbrojnë kauza të vështira dhe jopopullore e kanë parasysh shumë mirë këtë lloj mekanizmi. Nuk është asgjë e re. Është aplikuar vetëm për një problem të ri. Dhe është ajo ku ne kemi pak kohë të çmuar. AI është në një shkallë eksponenciale. Është e paqartë se sa kohë na ka mbetur derisa të mos ketë më kthim. Mund të kemi një vit, dy vjet, pesë vjet. Nuk mendoj se kemi 10 vjet.

Leahy thotë se kufizimi i kësaj teknologjie është jetik për ekzistencën e shoqërisë njerëzore.

Pra, nëse duam të kemi një të ardhme si specie, nuk mund të lejojmë thjesht të përhapet një teknologji që është aq e fuqishme sa që - ekspertët dhe të tjerët bien dakord - mund të na tejkalojë neve si specie. Nëse ti bën diçka që është më e zgjuar se njerëzit, më e mirë në politikë, shkencë, manipulim, më e mirë në biznes, dhe nuk di si ta kontrollosh - gjë që ne nuk e bëjmë - dhe e prodhon në masë, çfarë mendon se do të ndodhë?

Ai propozon një traktat mospërhapjeje, një hap që kërkon mbështetje ligjore dhe përbën vetëm hapin e parë.

Unë jam duke lobuar për një moratorium për inteligjencën artificiale, të zbatuar përmes asaj që quhet një tavani kompjuterik. Pra, çfarë do të thotë kjo është, një marrëveshje ndërkombëtare detyruese, si një marrëveshje mospërhapjeje, ku ne biem dakord, të paktën për një periudhë kohore, të mos ndërtojmë kompjuterë më të mëdhenj mbi një madhësi të caktuar dhe të mos kryejmë eksperimente të AI që kërkojnë më shumë se një sasi e caktuar e fuqisë kompjuterike. Kjo ka përfitimin se kjo është shumë objektivisht e matshme. Zinxhiri i furnizimit është mjaft i ngushtë, ka nevojë për punë dhe aftësi shumë specifike për të ndërtuar këto sisteme, dhe ka vetëm një numër shumë të vogël kompanish që mund t’i bëjnë disa eksperimente. Dhe ata janë të gjithë në vendet perëndimore që i binden ligjit. Pra, nëse vendosni një ligj që Microsoft duhet të raportojë çdo eksperiment dhe të mos i bëjë ato mbi një madhësi të caktuar, ata do të respektojnë. Pra, kjo është absolutisht një gjë që mund të bëhet dhe që do të na blinte të gjithëve më shumë kohë për të ndërtuar realisht zgjidhjet afatgjata teknike dhe socio-politike. Ky nuk është një zgjidhje afatgjatë. Është hapi i parë.