Shqipëria mund të jetë sërish viktimë e “ideologjisë” së anti zgjerimit të BE-së

Zvicra, vendi që “qeveriset” nëpërmjet referendumeve, sapo ka mbyllur një tjetër, të fundit në radhë. Ishte një referendum, ku për të vendosur u deshën vetëm disa mijra vota më shumë (rezultati ishte 50,5% kundër 49,5%). Ishte një referendum mbi emigrantët. Dhe nuk është fjala për emigrantët që vinë nga larg, apo nga vende të ish lindjes komuniste. Jo, është fjala për emigrantë që vijnë nga vendet e BE-së. Dhe e bukura është se edhe për këta të fundit, pas referendumit të djeshëm, do të ketë kuota të caktuara. Qeveria zvicerane është detyruar që të rinegociojë, në harkun e një kohe të caktuar, të gjitha marrëveshjet me Brukselin e me vende të tjera të BE-së për këtë çështje, dhe pasi kjo të ndodhë, jo çdo francez, italian apo gjerman (për t’u ndalur veç te emigrantët me ato kombësi, që Zvicra i ka “të vetat”) do ketë të drejtën të punësohet në Zvicër.

Qeveria dhe partitë kryesore të Zvicrës ishin kundër idesë së kufizimit të numrit të emigrantëve që vijnë nga BE-ja, por votuesit bënë një zgjedhje të tyren, që mbrohej e përfaqësohej nga parti të vogla, të parëndësishme, ekstremiste. Ky fakt më kujton pretendimin e kryeministrit Rama pas refuzimit që Brukseli i bëri kërkesës sonë për statusin e kandidatit për në BE. “Partitë e mëdha e serioze të Europës nuk janë raciste e ksenofobe, por ka parti të tjera që, në një mënyrë a në një tjetër, ia dalin mbanë t’u imponohen parlamenteve e politikave nacionale të këtyre vendeve”, tha Rama në thelb pas atij vendimi kundër Shqipërisë. Ka gjasa që të mos e ketë gabim. Dhe në këtë mes del në shesh një hendek midis establishmentit politik dhe zgjedhësve të tyre. Këta të fundit u japin votat partive tradicionale e serioze gjatë zgjedhjeve politike, por kur vjen puna tek qëndrimi ndaj çështjeve të natyrës identitare, si feja, emigracioni, etj, zgjedhësit janë me shpirt me partitë e vogla dhe radikale.

Zvicra nuk është pjesë e BE-së, por një situatë e tillë verifikohet kudo nëpër Europë. Kjo intolerancë në rritje ndaj “të huajve” mund të marrë – madje e ka marrë tanimë – formën e një rezistence ndaj procesit të mëtejshëm të zgjerimit. Nuk është se jashtë BE-së ka mbetur kushedi se çfarë në terma numerikë, por nuk duhet harruar se jashtë është pjesa e Europës me naming më të keq (serbët, malazezët, maqedonasit e shqiptarët), dhe janë të shumtë europianët që nuk do donin t’i kishin këta ballkanas si pjesë të BE-së.

Të gjithë zërat  me peshë të Europës janë duke thënë se “në qershor Shqipëria do ta marrë statusin e kandidatit”, por ka shumë gjasa që në momentin final të rikomplikohet situata edhe njëherë. Dhe shkak ka për të qenë kjo qasje kundër “të huajve që do të sjellin veç kokëçarje e shqetësime”. Kjo qasje nuk nis me referendumin e djeshëm zviceran; përkundrazi, ky referendum vec sa e ilustron këtë qasje.

Dita