Humani nihil a me alienum puto

Dje në ‘Dita’ ish një shkrim i Viktor Malajt mbi pornografinë. I referohej një anketimi të bërë para ca kohësh, nga i cili rezultonte se gati gjysma e adoleshentëve shqiptarë shihnin materiale porno në internet. Dhe ish i tronditur nga kjo shifër, e nuk kuptonte pse ca të tjerë nuk janë po njësoj të tronditur. Mes ‘ca të tjerëve’ jam dhe unë që, me atë rast, bëra një shënim në rubrikën ‘Zulu’, ku thoja se “ka diçka të frikshme tek fëmijët që shohin porno çdo ditë, pasi kjo të jep idenë e një sjelljeje maniakale, e një makthi që, ashtu si të gjitha makthet, nuk premton një rritje e edukim të shëndetshëm”. Por po në të njëjtin shkrim, merresha dhe me gjysmën e adoleshentëve që pretendojnë se nuk kanë parë asnjëherë një material porno, dhe ngrija pyetjen: a është e shëndetshme kjo mungesë kërshërie dhe kjo drojë psiko-etike nga ana e këtyre fëmijëve në rrethanat, ku distanca që i ndan nga video porno është vetëm një ‘click’ larg?

Viktori është i sigurtë në ato që thotë, gjë që duket nga frazat që i ka të prera, të qarta, e që nuk pranojnë diskutim. Ndoshta ka ndonjë formim akademik (psikolog a sociolog, fjala vjen) që e bën të jetë më i informuar e më i ndriçuar lidhur me këtë argument, ndoshta është thelluar në këtë lëmë më shumë se të tjerët, e për këtë arsye i duhet vënë veshi. Ndërsa unë kam qenë shumë i pasigurtë në shënimin tim. Pyesja, nëse “është apo jo e shëndetshme mungesa e kërshërisë nga ana e fëmijëve që nuk kanë patur as tundimin më të vogël për të parë porno”, dhe nuk është se jepja një përgjigje. Përkundrazi, e kërkoja një përgjigje, e kërkoja nga ata që mund t’ma jepnin një përgjigje. Dhe Malaj e ka parë këtë si një ftesë për të. Dhe e ka thënë të vetën. Por më la të pakënaqur, ngaqë ka folur me vetësigurinë e atij që sapo ka dalë nga një audiencë me Atë, që është atje sipër. Nuk më duket se gjërat janë aq të qarta sa i bën ai.

Përveç kësaj, ndoshta nuk ka kuptuar thelbin e asaj që unë thoja; dhe këtë thelb të atij shënimi po ua risjell lexuesve sërish në formë pyetjeje: Duhet të shqetësohemi më shumë kur fëmijëve tanë u mungon kërshëria cognitive, apo kur ata bëjnë ndonjë harbim jo etik në jetën e tyre? Në përgjigje të kësaj pyetjeje, unë sillja një përvojë personale, duke lënë të nënkuptohej se isha i pasigurtë, nëse vërsnikëve të mij, dhe mua sigurisht, na ka bërë mirë a keq në pikëpamje etike e psikologjike fakti që nuk ishim të lejuar të shihnim seks apo trupa të lakuriqtë në TV apo në revista. Për një gjë jam i sigurtyë, amá: ne kishim kërshëri që të shihnim gjëra të tilla, dhe kur qëllonte që na binin në dorë, nuk e humbisnim rastin. Dhe i shijonim.

Me që ra fjala, s’e kam fare për gjë të them se mua edhe sot e kësaj dite më qëllon të shoh, në ndonjë prej momenteve të mija “të shthurura e rrugaçe”, ndonjë film porno. Dhe e di, pas kësaj do ketë disa njerëz që do më thonë se nuk do duhej ta thoja këtë gjë, se nuk është edukative ta thuash, por unë nuk jetoj me këtë shqetësim të tyrin. Unë nuk jam manual didaskalik. Homo sum, humani nihil a me alienum puto.

Dita