Opinion

Sërish kemi një pozicion të vijës së parë, siç e preferojnë shumë media: Nga njëra anë, shkencëtarët paralajmërojnë gjithnjë e më me këmbëngulje për efektet e ndryshimit të klimës, qindra mijëra të rinj në të gjithë botën dalin në rrugë dhe kërkojnë që më në fund të ndodhë diçka. Dhe nga ana tjetër janë drejtues injorantë shtetesh si Presidenti i SHBA, të cilët mbrojnë botën e vjetër, të fosilizuar dhe fitimet e tyre.

Prej disa kohësh, Parlamenti i Shqipërisë, institucioni më i lartë i pushtetit shtetnor, i konceptuar për të qenë kuvendi i elitës politike dhe intelektuale, përmes një procesi të mirëfilltë zgjedhor, është shndërruar në një “domen nderi”, ku synojnë me u vetofrue për rekrutim, kushdo që në sojin formativ, as do ta kishte guxu me e mendue këtë opsion karriere 100 vite ma parë, në kohën kur u themelue.

Sot shkrimtarët kanë humbur të gjithë ndikimin që kanë pasur dhe gazetat reflektojnë vetëm opinionin. Ndërsa sa u përket shtetarëve, larg drejtimit të turmës, ata përpiqen ta ndjekin. 

Ndërsa analistët e inteligjencës amerikane shqytojnë dokumentet elektronike dhe letrat e kapura fundjavën e kaluar në vendin ku strehohej Abu Bakr al-Bagdadi, pyetja më e rëndësishme që ngrihet në mendjet e tyre është: Si ia doli lideri i Shtetit Islamik të gjente strehim në një provincë siriane të siguruar nga ushtria turke dhe forcat e tyre?

Hyrja e bllokuar për shtetet që vazhdojnë të luftojnë me reformat do të dërgojë një mesazh të braktisjes pikërisht në një kohë kur ata kanë nevojë për inkurajim dhe përfshirje më të fortë në BE. Aderimi në Bashkimin Evropian mbetet një ambicie thelbësore në të gjithë Evropën Juglindore.

Pas pak ditësh do të përkujtojmë 30-vjetorin e rënies së Murit të Berlinit, më 9 nëntor 1989. Një ngjarje e jashtëzakonshme, jo vetëm për historinë e Gjermanisë, pa dyshim shprehja më mbresëlënëse e ndryshimeve historike që ndodhën asokohe kudo në Europën Qendrore dhe Lindore, pjesë e të cilave ishin dhe u bënë edhe zhvillimet e ndodhura në Shqipëri.

Emmanuel Macron mund ta ketë fituar presidencën franceze duke premtuar se do të mposhtë populizmin, por ditët e fundit në Ballkan, atij po i referohen si "Trumpi europian". Arsyeja për këtë krahasim të pamundur është kundërshtimi i fortë i presidentit francez për zgjerimin e Bashkimit Evropian.