Opinion

Qesh i pranishëm në një tryezë të rrumbullakët, ku dy mësimdhënës universitarë serbë të Kosovës në këmbimin e mendimeve të tyre shpaluan një botë të cilën kishte kohë që mendoja se qe braktisur. Njëri mësimdhënës pyeti tjetrin se a mund ta kritikonte eprorin e vet publikisht, dhe mori përgjigjen negative, me shpjegimin e shkurtër dhe pothuajse pa nevojë për të elaboruar më shumë, se frikësohej ta bënte. Në bisedë e sipër kuptova se frika nuk ishte vetëm ajo e humbjes së vendit të punës; kishte edhe më shumë përmbajtje në atë frikë.

Kosova dhe fqinjët, të mirëpajisur dhe efikasë në zbulimin e fatkeqëve të ngecur në rrënoja.

Tanët, përlotës, kurajozë, heroikë në përpjekjet e tyre përtej mundësive, por në një pikë, bëhen edhe vetë për oksigjen, njëjtë me viktimat.

Nuk kanë mjete të mjaftueshme, logjistikë, trajnime, organizim.

“Nuk ka fonde”…

Edhe hezitimi për të shpallur gjendjen e jashtëzakonshme lidhet me mungesën e fondeve.

Po pse?

Pse e ka arkën bosh një ekzekutiv që ka rritur taksat përditë?

E vërteta është e thjeshtë deri në fyerje.

Kur Franca kishte bllokuar vendimin qoftë edhe të kushtëzuar të Bashkimit Evropian për nisjen e negociatave të anëtarësimit të Republikës së Shqipërisë dhe të Maqedonisë së Veriut, si arsyetim kishte përdorur dëshirën që së pari të ndryshohej metodologjia e procesit të zgjerimit e më pas të merrej vendimi. 

Atëherë Franca nuk kishte dhënë vetë ndonjë propozim konkret, por vetëm kishte përmendur nevojën që Komisioni Evropian të dalë diku në pranverë me propozim se si të arrihet kjo reformë e metodologjisë. 

Sot, në përkujtimin e 17 nëntorit, ditës kur nën armët e “çlirimtarëve” humbën jetën disa dhjetëra qytetarë të pafajshëm të Tiranës, e çmova të nevojshme dhënien e disa përkufizimeve mbi Luftën e Dytë Botërore në trevat shqiptare.

Filozofia “zero mbeturina” është e shkëlqyer përsa kohë jemi gjallë, por çfarë duhet të bëjmë me veten pasi të vdesim? Në ditët e sotme, vdesin aq shumë njerëz sa nuk kemi hapësirë ​​për t’i varrosur. Revolucioni në shërbimet funerale duket i pashmangshëm, dhe tashmë është këtu me ne.

Në cilat kuzhina po zihen projektet e Unionit Doganor të shteteve të Ballkanit Perëndimor, të Tregut të Përbashkët të shteteve të Ballkanit Perëndimor dhe së fundmi të Mini-shengenit ndërmjet këtyre vendeve?!

Në shiqim të parë duken projekte atraktive, por në esencë qojnë në një Jugosllavi të re, me Shqipërinë e pa Kroacinë dhe Slloveninë. Janë ide që nuk i kemi përkrahur sa e kemi drejtuar qeverinë dhe nuk do ti përkrahim si Lidhje Demokratike e Kosovës, as në pozitë dhe as në opozitë. Ashtu siç nuk përkrahim ndryshimin e kufijve shtetëror të Kosovës.