Sa vlerë ka hyrja e Celibashit në politikë, nëse e vetmja gjë që ka valencë është kryetari?

Alfred Lela shkruan sot te MAPO mbi një bisedë të trajtuar në mënyrë të lirë me Ilirian Celibashin.

Shkrimi zbërthen një pjesë të deputetit më të ri të PS, që nga zyra e tij tek harku pa triumf te Zogu i Zi, tek ateizmi i tij e tek lidhjet me politikën. Lela, duke qenë përballë një juristi politikan, e ngacmon për përplasjen e individit me kultin e individit. Rrëfen: Si do ia bëjë një jurist profesionist, një individ si Ilirian Celibashi me kultin e individit tashmë statik në të dyja partitë e mëdha PD e PS, mishëruar në emrat dhe personat e Ramës dhe Berishës? Nuk i bën dredha argumentit duke u munduar ta hollojë tretësirën dramatike të vertikalitetit në dy kampet kryesore. Pranon pa stërhollime se është e vërtetë që me sistemin e ri votohen siglat dhe kryetarët duke u zbehur kandidatët, individët, personalitetet në politikë. Por një përpjekje për zhdramatizim nga ana e tij, shton se edhe më parë ka qenë kështu: kryetarët kishin peshë. Në fakt, jo: më parë, pavarësisht karizmave dinosaurike të Berishës e Nanos, kishte edhe horizontalitet, edhe ekip. Qoftë edhe në përplasje e skizma. Fizarmonika politike hapej anë më anë.

k.c.

i plotë:

http://www.mapo.al/2013/03/09/ilirian-celibashi-formula-e-pagezimitsi-socialist/