Dy njerëz njeh historia e Shqipërisë që janë arratisur: Ahmet Zogu dhe Fatos Nano - thotë Dritëro Agolli

Në një intervistë në të përditshmen DITA me gazetarin Xhevdet Shehu, Dritëro Agolli pyetet ndër të tjera për rishikimin e teksteve të historisë dhe përgjigjet: “Rishikimi i historisë... Dakord, duhet bërë, por jo të ndryshojë duke e redaktuar. Nuk redaktohet dokumenti historik. Nuk redaktohen dot ngjarjet që kanë ndodhur. Për shembull, rinia është si një libër që njeriu e shkruan vetëm një herë. Nuk e shkruan dot rininë për së dyti. Iku, u arratis Ahmet Zogu. Si të themi ne sot, që nuk u arratis Zogu? Po ky është fakt dhe këtë fakt e dinë të gjithë. Ka dokumente për këtë. Këto dokumente e këto fakte nuk i redakton dot… Iku dhe Fatos Nanua shumë vite më vonë, në 98-ën. Unë e kam thënë në një mbledhje në Partinë Socialiste, në prani të Fatosit: Dy njerëz njeh historia e Shqipërisë që janë arratisur: Ahmet Zogu dhe Fatos Nano. U vjen mirë apo nuk u vjen mirë disave nga këto fakte, kjo është tjetër punë… »

Kur pyetet për situatën e sotme politike, Agolli i thotë intervistuesit: «Ju doni të dini mendimin tim për politikën e ditës, për ngjarjet, por mendoj se ka të tjerë që i dinë më mirë ato. Unë jam tërhequr tani. Por, mund të merrni e të botoni fabulën “Kali dhe gomari…” Dhe gazeta risjell fabulën në fjalë, të shkruar në 1984:

Kalonin në një shteg të ngushtë mali,

gomari para, pas gomarit kali.

Të dy ngarkuar me thasë mirë,

nga vapa të munduar e djersirë.

 Fshatari donte shpejt në fshat të arrinte,

 ndaj kalit vitheve me shkop i binte.

 Por kali më në fund durimin humbi,

 e ngriti bishtin dhe samarin tundi.

 Hej, mbaj dorën se pastaj ta hedh përdhe samarin,

 ti para meje pse ma nxirr gomarin?

 E nga të vete s'di fare unë i ngrati,

 kur rrugën ma ka zënë veshgjati.

 Përpara nxirrmë mua të mos vuash,

 dhe rrih pastaj gomarin sa të duash

 Kështu e ka kjo botë e mjerë e marrë,

 Përpara nxjerrin veç gomarë.