Shënim: Veliaj në fushatë edhe me historinë e vet, dëshmi e “ëndrrës shqiptare”

Kandidati i PS-së për Tiranën, Erjon Veliaj, ka qenë sot në panairin e punës, ku në cilësinë e ministrit të Mirëqenies Sociale ka folur për sfidat dhe mundësitë e punësimit. Veliaj adopton një teknikë komunikimi që mund të thjeshtohet në një rregull: thuaj diçka, mjafton që të duket sikur e beson edhe vetë. Dhe me këtë rast ka rrëfyer diçka nga historia e jetës së vet, që përcillet si dëshmi se edhe “albanian dream” ekziston. “Unë punën e parë nuk e kam pasur ministër as drejtues. Punën e parë e kam pasur edhe kamarier, edhe shitës ambulant, edhe fadromist për të hequr borën kur isha student dhe më vjen mirë që në këtë panair ka të rinj që besojnë te fabula e njerëzve që bëhen vetë, sesa si ai drejtori i portokallisë, i cili në fakt është një parodi dhe jo një shembull suksesi që është në pritje që drejtorillëku t’i vijë nga qielli. Të rinjtë që nuk i bëjnë bisht punës, që punojnë në hoteleri turizëm, që punojnë në call center, fason, bankë edhe kombani sigurimesh, dua t’i them vetëm një fjalë; Respekt, Respekt!”, tha Veliaj, i cili e nisi detyrën e ministrit me një akt të ngjashëm me atë të një asistenti urgjence, teksa ndihmoi një fëmijë rom. Sesa mund të besohen këto fjalë që na thotë kandidati, ose ministri, kjo është çështje personale, çështje zgjedhjeje. Mundet që ministrit t’i ketë rënë bretku me punë si ato që përmend dhe askush nuk ka të drejtë ta gjykojë. Por për karrierën politike, si veprimtari me përgjegjësi dhe pasoja publike, kanë të gjithë të drejtë të gjykojnë. Në Shqipëri jetojmë, shohim, njohim, flasim me njerëz dhe mund të themi pa droje se karrierat politike janë akses i dhuruar, i katapultuar. Sidomos në PS. Të kujtojmë qeverinë “Meta” të vitit 2000-2001. Ministra që ishin shokë të Ilir Metës, djem të rinj, 30-vjeçarë, që u bënë politikanë se kështu donte Ilir Meta, apo se kishin dhuntinë që “dukeshin nga PS”. Më tej, vetë ish-kryeministri Pandeli Majko, do të deklaronte në fjalën e mbajtur në garën për kryetar partie përballë Fatos Nanos se: “shpresoj që të kem qenë edhe zgjedhje përveç se zgjidhje”. Po kështu me qeverinë “Nano2”, kandidatët për deputetë(jo të gjithë kuptohet) dhe më tej tani me Aleancën e Shqipërisë Europiane. Nëse hidhemi djathtas, për Lulzim Bashën nuk vlen të shkruhen as dy rreshta, pasi zotëria në fjalë nuk ka karrierë, por emërim. Të paktën deri më tani. Ndaj t’u drejtohesh të rinjve shqiptarë se ka një rrugë suksesi në Shqipëri, duke marrë për shembull veten, kjo mund të pranohet vetëm nga “morali” i militanit, që t’i fal të gjitha se udhëhiqet nga parimi: Ky është i Yni. Llogaria është më e thjeshtë: çfarë mbetet te z. Veliaj po të heqim karrierën politike? Po të pyesim p.sh për z. Rama, megjithë problemet, do pranojmë se kemi një pedagog universiteti, një njeri me angazhim të hershëm publik etj.. Njësoj për Berishën, njësoj për Nanon, apo edhe për rivalin e z. Veliaj, Halim Kosovën. Megjithatë nuk do paragjykuar askush, pasi ndoshta providenca mund të na rezervojë një surprizë të bukur në Bashki. Vërejtja është që fushata të jetë pak më e vërtetë. Fundja nuk po kërkon kush, të paktën deri më tani, që edhe Bashkia e Tiranës të Rilindë, por thjesht të futet “në drejtimin e duhur”.
s.zaimi