teatri kombetar

Kryetari i Bashkisë së Tiranës Erion Veliaj po bind tashmë shumëkënd se ka një problem shumë serioz me të vërtetën dhe me respektin ndaj qytetarëve. Ose atyre që e dëgjojnë. Kjo nuk është një kritikë në vetvete për zotërinë, pasi zoti Veliaj shfaqet psikologjikisht si njeri që e përjeton botën si polare: ose je me progresin siç e kupton ai, ose je një pakicë e zhurmshme, një shpellar etj..

Çfarë do të ndodhte nëse ndërtesat e arkitekturës fashiste bareze do të fillonim t’i shembnim? Nëse pallatet në lungomaren monumentale do t’i hidhnim përtokë ose nëse këtë fund do ta kishin ndërtesa e njohur si Casa del Portuale (Shtëpia e Portit) apo Casa del  Mutilato? Me shumë gjasa, asgjë. Ndërtesat fashiste të qytetit tonë, njësoj si ato të Asmaras (sot në listën e trashëgimive të njerëzimit), Tripolit, Rodit, Adis Abebës, Tiranës, janë ngritur në të njëjtën periudhë koloniale, gjatë të cilës Bari ishte një prej pararojave të imperializmit italik.

Para disa javëve kritikun dhe popullarizuesin e njohur të artit dhe sidomos pikturës, Vittorio Zgarbi të vinte në Tiranë. Të takohej me kryeministrin Edi Rama që vdes të përmendet si artist në rrethe të tilla dhe më vonë një status të Zgarbit që shkruante se Shqipëria është një vend më i mirë përderisa drejtohet nga një artist.

Tha kryebashkiaku Erjon Veliaj në takimin e datës 14 qershor 2018 me një përfaqësi të aktorëve të Teatrit Kombëtar:

Qeveria e Edi Ramës përballet aktualisht me dy protesta aktive në Tiranë. E para është protesta disa mujore për mbrojtjen e Teatrit Kombëtar dhe e dyta është protesta e banorëve në zonën e Astirit.

Aleanca për Mbrojtjen e Teatrit njofton në faqen e vet në Facebook për një takim të zhvilluar dje mes përfaqësuesve të saj dhe ambasadorit të BE-së në Tiranë, Luigi Soreca. Përmes deklaratës së saj, Aleanca bën me dije për faktin se ambasadori është sjellë ftohtë dhe nuk ka dalë nga kostumi I diplomatit, duke aplikuar parimin e mosndërhyrjes në çështje të brendshme të vendit.

Ndër njoftimet që na vijnë nëpërmjet internetit në mënyrë automatike e që na bëjnë të shkëputemi për disa minuta nga puna për të bredhur nëpër lajme të ndryshme, më erdhi edhe artikulli on-line i Stefano Giantin-it i botuar në “Il Piccolo” e Triestes, ku flitej për mbrojtje të Teatrit Kombëtar në Tiranë.

Lajmi më bëri kurioz, sepse pashë se njerëzit kishin protestuar përpara Parlamentit kundër shembjes.

Disa media kanë publikuar sot letrën që shefja e Njësisë Shefes së Njësisë për Shqipërinë dhe Bosnje-Hercegovinën në Drejtorinë e Përgjithshme për Politikat Evropiane të Fqinjësisë dhe Negociatat e Zgjerimit, Michela Matuella, i ka dërguar sekretarit të Përgjithshëm të Kryeministrisë, Engjëll Agaçi lidhur me projektin e Teatrit Kombëtar.

Top-Channel, shqiptarja.com dhe Gazeta Shqiptare luajnë me titullin se ligji nuk bie dnesh me Marrëveshjen e Stabilizim Asociimit, ndërkohë që vetëm shqiptarja.com publikon letrën e të plotë.

Në debatin e madh mbi fatin e godinës historike të Teatrit Kombëtar, ka munguar zëri i atyre që njihen si autoritete morale të shoqërisë, të papërfshirë në interesa të ngushta politike dhe lidhje oportuniste me pushtetin e radhës.  Me disa përjashtime të çmuara, pjesa më e madhe e atyre që mëtojnë të jenë elita iluministe e vendit, ka heshtur. Nuk kanë folur akademikë, mbrojtës të trashëgimisë kulturore, profesorë, filozofë apo artistë me renome edhe ndërkombëtare.

Ky është ndoshta rasti i parë në histori ku aktorë të ndryshëm marrin kazmën dhe i bien godinës që u dha emër dhe i mbajti gjallë me lëndën e artit skenik. Një grup prej 54 aktorësh, pasi për artistë nuk bëhet fjalë, në krye të të cilëve qëndron Robert Ndrenika, i kërkojnë presidentit të Republikës, Ilir Meta që të dekretojë ligjin për ndërtimin e një teatri të ri, duke firmosur kështu aktin e tyre për shkatërrimin e godinës 80 vjeçare. Është legjitim çdo qëndrim, secili ka arsyet e veta, por artistët në përgjithësi janë njerëz që asociohen me emocionin dhe jo me llogarinë.