robert thomanikaj

Dhënia e shtetësisë shqiptare nga ana e presidentit tonë një futbollisti afrikan, që ka vetëm rreth dy vjet në vendin tonë, nuk bëri ndonjë bujë të madhe në ato pak media, ku u transmetua si lajm, biles më bëri çudi se gazeta DITA, e cila raportoi brenda dy ditësh dy herë mbi këtë gjë, sot (11 tetor) e hoqi mjaft shpejt këtë lajm nga faqja e saj online.

Mbrëmë ishte një diskutim në TV mbi lëvizjen e re ambientaliste të nxënësve në shtete të ndryshme të Europës. Ndërsa nesër të dy fëmijët e mi, njëri klasa e nëntë e tjetra klasa e shtatë, do të marrin pjesë për herë të parë në këtë lëvizje, duke demostruar.

Unë Sorosi, Edi, ligjet shqiptare dhe turma e hajnave kemi një lidhje mjaft të veçantë. Dhe ja, se si! Filantropin më të madh çifut unë e njoha disa vjet më pas se ai të ish ish njohur me Edin dhe ky me ‘të. Si emër kisha nisur ta njoh aty në fillim të viteve ’90 nga televizori gjerman, i cili njoftonte herë-herë për fitimet e tij marramendëse në bursë përmjet spekullimeve në blerje-shitjen e akcieve të ndryshme, për ndihmat e mëdha në para që jipte në disa vende të Lindjes, si në Hungari, Ukrahinë, Rumani, etj.. Hëm kapitalisti më spekullues, hëm folantropi më altruist!

Para dy-tre javësh mua më vdiq plaka.

Miri - më fal që nuk jam mësuar akoma të të thërras me emrin e ri, At Johani, se u bënë dy dekada e kusur që s’jemi parë e takuar, si shumica e shqiptarëve përgjatë tranzicionit të tejzgjatur, e kështu nuk kam patur mundësi ta përdor emrin tënd kishtar.

Nëse do të ketë një njeri të vetëm në historinë e njerëzimit, i cili –megjithse mund të jetë urrejtur nga fakti i lidhjes së emrit të tij me diktaturat e shekullit 20, apo nga fakti i ateizmit të tij të hapur– me tu lexuar të bën për vete, -ky njeri është Karl Marksi. Nëse ka një njeri që ua mori filozofinë elitave dhe individëve të veçantë, për ta bërë atë një fushë aq të dashur për të gjithë masën e popullsisë ky është po Karl Marksi; (duhet ta lexoni për tu bindur për këtë).

Prej dy-tre vjetësh Herodoti na flet edhe shqip, përmes përkthyesit Aleko Minga. Ndonëse nuk ka njeri që mos ta njohë babain e historisë, ai erdhi në gjuhën tonë pa bujë e zhurmë, a thua se i vinte turp që ishte vonuar. Ndonjë njoftim i rallë në shtyp, (e ndoshta edhe në ndonjë TV, -çfarë nuk e di), mbi botimin e Historive të tij, fleksoi vetëtimthi pa lënë gjurmë, gati po kështu edhe ndonjë shkrim aty-këtu tek ndonjë gazetë dhe faqe interneti. Për të ardhur keq!