liria

Eksperti i çështjeve të Ballkanit, Janusz Bugajski, flet në një intervistë për "Zërin e Amerikës", për trashëgiminë e komunizimit në Shqipëri. Për lidhjet e trashëguara, për nostalgjinë dhe krahasimet me bilanc pozitiv në favor të regjimit komunist me kohën e sotme. Bugajski sjell edhe një konstatim  interesant në këtë drejtim: sipas tij, në këtë rast “Në një farë mënyre do të thosha se kemi të bëjmë me një frikë nga liria e aktivitetit të sotëm ekonomik”. Është një pikë që është harruar pas arsyetimeve banale politike.

Më poshtë intervista: 

Perestrojka  e Mikhail Gorbachev dhe reformat e Boris Yeltsin duken po aq të largëta sa edhe Revolucioni i 1917-ës.
Dekada e viteve ’90 është mitologjizuar, qëllimisht stigmatizuar nga regjimimi Putinit dhe përfaqësuar në mënyrë sipërfaqësore në mediat ndërkombëtare. Dekada  e parë postsovjetike ka reputacionin e përcaktuar si “90-a e egër”, sunduar nga mafia dhe oligarkët, kohë kaosi dhe shkatërrimi në të gjitha sferat e shoqërisë. 

Në vitin 1974 hoqa dorë nga ëndrra për t’u bërë piktor dhe arkitekt dhe vendosa të bëhem shkrimtar. Vizatoja qëkurse kisha mësuar të lexoja dhe të shkruaja. Familja më nxiste: në shtëpi donin që të ndiqja karrierën e Le Corbusier, arkitekt dhe piktor. Po pse atëherë, ndërkohë që studioja në univeristet dhe pasi I isha dedikuar për 15 vite pikturës, vendosa të bëhem shkrimtar?

E keni parë filmin e ri Assassin's Creed? Nëse jo, nuk është keq t’i hidhni një sy. Nisesh të shlodhesh për të parë një film aksion, që pavarësisht ekzagjerimeve dhe fluturimeve në skena dhe dimensione jashtë realitetit nuk të angazhon, por përfundon duke gëlltitur mesazhe politike. Të tharta goxha madje.

Skenari është i thjeshtë: e mira përballë të keqes.  E mira e maskuar nën petkun e të këqinjve “që punojnë në errësirë për dritën” dhe e keqja, që është establishmenti, ai i vërteti, që tërheq fijet e i cili kërkon themelimin e një rendi të ri.

Këto ditë Hillary Clinton dhe shumë aktorë në SHBA po flasin për rrezikun e mediave sociale, për lajmet false, për ndikim nga Rusia etj.. Ndaj edhe është paralajmëruar ndërhyrja me masa legjislative, duke sugjeruar se rezultati i zgjedhjeve presidenciale është kryesisht pasojë platformave të reja informative.

Por a ka qenë përherë ky mendimi i Clinton dhe të tjerëve që shohin se po humbasin ndikim? Natyrisht që jo dhe mendimi i parë që të vjen në mendje është Pranvera Arabe, sheshi “Tahrir” në Kairo të Egjiptit ku doli edhe parrulla: “I Love Facebook”.

Këtu:

Presidenti Nishani dekoroi me Urdhërin Flamurit 38 martirët e Kishës Katolike të lumturuar nga Papa Françesku. Në fjalën që shoqëroi ceremoninë e dekorimit Nishani i kërkoi ndjesë Kishës Katolike në emër të shtetit shqiptar për krimet e kryera ndaj klerikëve të saj, por edhe familjeve të viktimave të regjimit komunist.

Shqipëria ka pësuar rënie në treguesin e lirisë së shtypit krahasuar me një vit më parë. Në raportin e “Reporterët pa kufijë”, vendi ynë është ulur me 1.5 pikë, çka përbën një zhvillim jo pozitiv. Një tjetër problem është vënë re në moszbatimin e ligjit për të drejtën e informimit, i cili u miratua nga qeveria e tanishme me të ardhur në pushtet.

Gazeta “Mapo”, nëpërmjet një shkrimi me autor Leonard Bakillarin, punuar në kuadër të projektit “Udha e shkronjave”, kishte sjellë para pak ditësh në vëmendje të opinionit publik një fakt, i cili, sipas vlerësimit tim, duhet marrë shumë seriozisht. Në një periudhë prej dy vitesh e gjysmë në pushtet, shumica e majtë qeverisëse është rrëzuar 12 herë nga Gjykata Kushtetuese. Në të vërtetë, aty nuk thuhej asgjë e panjohur për opinionin publik. Rast pas rasti është njoftuar gjithmonë, si për ankimimin, ashtu edhe për vendimin e marrë nga Gjykata Kushtetuese.