eleana zhako

Në dhjetor të vitit të kaluar, u zhvillua në Muzeun Benaki në Athinë, Konferenca e 12-të ndërkombëtare CoMuseum me titull “Civilizim, Përkujdesje dhe Terapi”, ku u diskutua mbi terapinë përmes rrugëve kulturore e krijuese. Për këtë arsye folëm me Brenda Cowan, pedagoge për zhvillimet e vlerësimin e ekspozitave dhe për objektet muzeore në Universitetin shtetëror të New York-ut në USA dhe autore e librit “The Relationship between Exhibitions and Wellness”.

Nga Stela Pajsanidhi

Nëse shprehja “Pasha në Janinë” ka sot kuptimin e jetesës së mirë dhe të moskokëçarjes, në fund të shekullit të XVIII, fillim i shek. XIX, kjo referencë mund t’u kallte datën shumë njerëzve. Sepse Ali Pasha i Janinës, i ashtuquajturi “Luan i Epirit”, nuk ishte as si njerëzit e tjerë dhe as si hegjemonët e tjerë. Gjysma e hapësirës greke, tronditej në themel, kur ai tërbohej. Armiqtë e tij nuk gjenin dot mëshirë, por as miqtë. Madje edhe Porta e Lartë në Stamboll ia kishte frikën, ndërkohë që në Europë po lindte legjenda e tij. 

Sot, dua të flas për mashtrimin në lidhje me vetitë e kolagjenit, që dinakërisht ka bërë të pasur shumë njerëz; duke abuzuar gjithmonë me paditurinë e miletit. Vitet e fundit, shumë kompani suplementesh ushqimore promovojnë kolagjenin, që të shtojnë sasinë e kolagjenit në trup. Por, ama shumë studime shkencore vënë në dyshim kontributin e kolagjenit si suplement ushqimor. Kolagjeni gjendet vetëm në ushqimet shtazore (mishi ka 6% kolagjen). Për më tepër, vetë kolagjeni është një proteinë e madhe dhe nuk përthithet nga trupi, nëse nuk shpërbëhet më parë. 

Emrin e Christopher C. King, e kam dëgjuar për herë të parë, kur u botua libri i tij në greqisht “Lament from Epirus” (“Vajtimet e Epirit” ose “Këngë vaji të Epirit”) nga Botimet “Dhoma” (2018). Libri në gjuhën origjinale është shkruar në anglisht, pasi King është një amerikan i apasionuar pas Epirit dhe Ballkanit Jugor, që e zbuloi këtë rajon para 13 vjetësh gjatë vizitës së tij në Stamboll, ku përmes disa disqeve të vjetra ndeshi për herë të parë muzikën e këtij rajoni.

Ideja e intervistës me Ilir Çukon, regjisor, fotograf - dokumentarësh dhe producent – radioje, mori shkas nga ekspozita e tij e fundit në Athinë, me titullin “Life in Limbo”, kushtuar refugjatëve afganë, që u vendosën në Shëngjin, pas marrjes së pushtetit nga talibanët. Me Ilirin, nuk arritëm dot të takoheshim në Athinë, por rastësia e solli, që të ndeshemi në prezantimin e romanit të një bashkëmoshatari të tij në Tiranë, që porsi Iliri kishte emigruar në moshë të vogël dhe ndodhej për pak ditë në Tiranë.