Opinion
Një president "pa dhëmbë" që po çon Perëndimin drejt dështimit
Pushtimi gjithnjë e më i mundshëm rus i Ukrainës është një thirrje zgjimi për Perëndimin, një shkatërrim i iluzionit se fantazmat e luftës mund të dëbohen nga Evropa moderne. Me dhjetëra mijëra njerëz mund të vdesin në altarin e ambicieve të kota perandorake të një regjimi të egër në Moskë, në krye të të cilit qëndron një tiran brutal. Kievi, një nga qytetet më të mëdha në Evropë, mund të pushtohet nga trupat ruse në atë që mund të jetë beteja më e madhe urbane që ka parë kontinenti evropian që nga Lufta e Dytë Botërore.
Kur paraja dhe makinat e shpejta kanë më shumë rëndësi se njerëzit që vdesin në rrugë
Poeti i madh grek, Hesiodi, thoshte se t’i bësh gjërat me masë është gjëja më e mirë. Një këshillë e mençur që e has në të gjitha moshat, fazat dhe aspektet e jetës. Edhe të pish ujë është gjë e mirë, por nëse e kalon masën bëhet e rrezikshme. Një gotë vodka nuk të vret por më shumë se një shishe edhe mundet. Të punosh shumë është mirë, por të bëhesh copash jo. Pra, çdo gjë me masë.
Po ku qëndron kufiri i artë i masës? Është e vështirë të përcaktohet dhe shembulli më i mirë për këtë është prona dhe pasuria.
A ka të drejtë Putin?
Në shtator 1993, presidenti rus, Boris Jelcin, i shkroi një letër të gjatë homologut amerikan, Bill Klinton. Letra që niste me "I dashur Bill", kërkonte "shkëmbim të sinqertë të mendimeve" të dy liderëve.
Ukraina, basti i një akrobati si Putin
Nëse Uinston Çurçill do të kishte qenë dëshmitar i asaj që po ndodh sot në Ukrainë, ai ndoshta do ta kishte ndryshuar thënien e tij të famshme "Rusia është një enigmë e mbështjellë në një mister brenda një enigme". Rusia e Vladimir Putinit, në realitet, i ngjan më tepër lëvizjeve të një akrobati, me synimet finale sigurisht të fshehura, por strategjinë dhe mjetet për t’i kënaqur ato më shumë se të dukshme.
Disa pyetje me përgjigje për "shkëmbimxhinjtë" e territoreve
Ata shqiptarë që deklarohen për shkëmbim territoresh ndërmjet Kosovës e Serbisë, duhet të dinë të japin përgjigje në disa pyetje të thjeshta:
1. Nëse Serbia merr Leposaviqin, Zveçanin, Zubin Potokun, po edhe Mitrovicën e Veriut, a heq dorë nga pretendimet e saj mbi trashëgiminë fetare, historike e kulturore në Graçanicë, në Deçan, në Pejë, Prizren, Gazimestan, apo vazhdon t’i trajtojë si “djep të kulturës serbe?” Unë mendoj se nuk ka shans të heqë dorë prej pretendimit ndaj këtyre qendrave të kulturës mesjetare serbe dhe territorit të tyre.
Transparencë europiane me disa përjashtime
Mesazhet që kanë shkëmbyer Presidentja e Komisionit Evropian, Ursula von der Leyen, dhe CEO i Pfizer, Albert Bourla, kanë hapur një debat të madh, megjithatë gazetarëve dhe ligjvënësve u është mohuar aksesi në to.
Shkolla nuk ka pse të jetë fabrikë produktesh standarde
Si ta kuptojmë dhe si të përballemi me Rusinë?
Mënyra sesi presidenti rus Vladimir Putin dhe propaganda e Kremlinit flasin për vendet të cilat Rusia i kërcënon – me Ukrainën përballë dhe në qendër – t’i sulmojë, pushtojë, shtrëngojë dhe kontrollojë, në tregon historinë e familjes ndoshta më të palumtur në botë.
Fundi i njerëzimit është i pashmangshëm
Dy nga shqetësimet më të mëdha që lidhen me fatin e botës në vitet ’60 ishin asgjësimi bërthamor dhe mbipopullimi. Në vitin 1968, norma e rritjes së popullsisë ishte mbi 2%, më e larta në histori.
Në kurthin e luksit
Ushtria romake ishte ndër forcat ushtarakisht më efektive dhe më të suksesshme që ka njohur ndonjëherë bota. Në tokë, legjionet romake ishin të pamposhtura. Por Perandoria Romake nuk u ndërtua vetëm mbi gjeninë ushtarake dhe forcën e shpatave. Legjionet mund ta mundnin një popull, por nuk mund ta nënshtronin. Por dashuria për luksin dhe jetesën e lehtë e bëri pa shumë vështirësi.