Opinion

Vjet në Thesarin e Shtetit shqiptar, të ardhurat ishin sa 26% e vlerës së Prodhimit të Brendshëm Bruto (Gjatë çerekshekullit të fundit kjo përqindje është luahatur në intervalin 24%-26.5%). Pak më në veri, në Thesarin e Shtetit malazez u futën të ardhura sa 34% e vlerës së Prodhimit të Brendshëm Bruto (PBB). Në qoftë se edhe ne do të kishim rendimentin malazez në vjeljen e të ardhurave buxhetore, në Thesarin e Shtetit tonë do të ishin futur vjet 1 miliard dollarë më shumë seç u futën faktikisht.

Janari i pestë kaloi. Një pjesë e mediave e pasqyroi gjerësisht, një pjesë tjetër dhe katër kryetarë shoqatash të tyre, u morën me “mbrojtjen e gazetarit” mistrec që ngacmoi “Tri motrat” e Hervin Çulit. Iku pra dhe ky 21 janar për t’ia lënë vendin halleve të tjera të përditshme. Reforma në drejtësi, ekonomia, Shengeni, të gjitha të rrezikuara. Të gjitha në buzë të greminës. (“Po. Na falni se harruam. Është edhe Teatri Kombëtar në rrezik të madh!”) Por le të kthehemi tek një shkrim, ndoshta më i guximshmi dhe më seriozi që u botua këtë pesë vjetor lidhur me atë ngjarje të tmerrshme.  

Një pyetje 450 milion dollarëshe

Edhe pse inspektimet tatimore janë shtuar muajt e fundit në dyqanet e vogla, shitësit herë ta japin kuponin e herë jo. Pra, jo e gjithë xhiroja e tregtisë me pakicë raportohet tek autoriteti tatimor.

Dhe kush përfiton më shumë nga mosraportimi i plotë i xhiros? Jo bizneset e vogla, por ato të mëdha. Sa më shumë xhiro nuk raportohet nga bizneset e vogla, aq më shumë tunele të vogla kanë në dispozicion bizneset e mëdha për të kanalizuar lumin e tyre të mallrave që i kanë shpëtuar sitës së TVSH-së.

Gjithmonë kam qenë i bindur se pas çdo bukurie skërmitet një kafkë e shëmtuar, e cila i kujton asaj përkohshmërinë, pas çdo tufe me lule gjendet kryqi i një varri, pas çdo burbuqeje dhe sythi peme rrinë kërcënues dhëmbët e një vemjeje. Kjo është jeta dhe njeriu bën ç’është e mundur ta zbrazë gotën e zezë të pikëllimit dhe ta mbushë atë me sadopak shkumë të bardhë hareje.

Më 14 mars 2009 Komisioni i Demokracisë Nëpërmjet Ligjit i Këshillit të Evropës, i quajtur Komisioni i Venecias, shpalli një Opinion jo-Detyrues, të quajtur Amicus Curiae, në përgjigje të kërkesës së Gjykatës Kushtetuese shqiptare për çështjen e referendumit sipas Nenit 150, që ndodhet para saj për gjykim.

Qeveria e Edi Ramës dhe koalicioni PS-LSI është vënë me shpatulla për muri prej opinionit publik, sepse qeverisja e tyre ka dështuar në mënyrë spektakolare.

Shkolla e Institucionalistëve të rinj që e shtrin analizën ekonomike përtej asaj neoklasike, duke rizbuluar tezat e klasikëve të hershëm të ekonomisë politike, lidhet me emrin e Roland Coase, dhe më vonë të Oliver Williamson, të dy nobelistë të ekonomisë, respektivisht nga Shkolla e Çikagos dhe Universiteti Berkey i Kalifornisë.

Sipas të dhënave të Institutit të Sigurimeve Shoqërore, numri i personave kontribues në skemën e detyrueshme të sigurimeve shoqërore në vitin 2014 ishte 655 mijë, ose 94 mijë më shumë se në vitin 2013. Kjo rritje prej 17% e kontribuesve të skemës së detyrueshme lë të kuptohet se ka patur një ulje domethënëse të punës “në të zezë”.

Por a janë të sakta shifrat që ka publikuar Instituti i Sigurimeve Shoqërore?

Me të njëjtën lehtësi që thyejnë ligjet e shtetit, me të njëjtën lehtësi shqiptarët e këtij tranzicioni nuk pranojnë edhe ligjësitë e natyrës. E cila, kur bëhet fjalë për bukurinë, nuk kujdeset aspak për një shpërndarje të drejtë të saj.

21 Janari erdhi përsëri dhe përsëri, për të pestën herë, po kujtohet ngjarja që ndodhi në bulevardin “Dëshmorët e Kombit”. Po kujtohet përsëri ajo pasdite kur u vranë ata të katërt. Ata protestues, që ashtu me çadrat nën sqetull dhe me duart në xhepa, meqenëse shiu kishte pushuar, në ato momente kur krisën armët po silleshin si kureshtarë. Atë 21 janar, si edhe shumë të tjerëve, atyre të katërve nuk ua mori mendja se plumbat që dilnin nga Kryeministria e Berishës drejtoheshin tek ata dhe mund t’u binin edhe mu në kokë.