Arkiv-Opinion

Raporti zhgënjyes i komisionerëve të PE-së për politikën shqiptare nuk është ndonjë gjë e re për ne. Atë që konstatojnë të huajt në sjelljen politike shqiptare, ne e jetojmë çdo ditë dhe jemi familjarizuar aq shumë me të sa na është bërë mënyrë sjelljeje. Ajo që ne nuk arrijmë të bëjmë në gjithë këta vjet nuk është thjesht përmirësimi i klimës politike, por shumë më tepër se kaq, ne nuk po arrijmë të ndërtojmë institucionin e rrëfimit demokratik.

Pasi përmenda në emisionin Opinion të Blendi Fevziut se epërsia e votave të parvjetshme të partive të sotme të mazhorancëës ishte rreth 90 mijë në territorin e zgjeruar të bashkisë së Tiranës, shumë njerëz më kanë thënë se nuk ia vlen të diskutosh më për garën elektorale në Tiranë, sepse, falë vetë asaj epërsie, fitorja e Veliajt është e padiskutueshme.  Kjo gjë më bëri që t’i rikthehem të dhënave të një sondazhi që zhvillova para disa muajsh, në të cilin testova kandidime hipotetike të pavarura të Lubonjës, Shehit ose Bojaxhiut përballë kandidatëve të ndryshëm të PS-së dhe PD-së.

Ambasadori gjerman Hellmut Hoffman dhe kolegë të tjerë të disa vendeve të BE-së janë investuar disa herë gjatë muajve të fundit në apelin kundër fenomenit të emigrimit ekonomik. Të dhënat zyrtarë tregojnë se më shumë se 100 mijë persona janë larguar përgjatë një viti, shumica e grupuar në familje dhe me destinacion vendet kryesore të BE-së. Në zona të caktuara si Vlora, Kukësi, Orikumi, Rrogozhina etj, media ka raportuar organizime masive ikjesh.

Data 21 qershor 2015, shënon edhe dyvjetorin e datës 23 qershor 2015. Dyvjetorin e fitores dërmuese të së majtës, tronditjen mosbesuese të ish-mazhorancës, që u zgjua dy vite më pare nga një gjumë vetëkënaqësie, tek luante me emërimet dhe ç’emërimet e ministrave të kabinetit, me dehjen që japin duartrokitjet e shtirura të mitingjeve dhe buzëqeshjet servile të këshilltarëve që dëgjojnë këshilla dhe gradoheshin për të tundur kryet, me gjeste mahnitjeje dhe me kyçje goje me drynj të florinjtë.

Të shtunën e Pashkëve, kur të krishterët ortodoksë festonin ringjalljen e Krishtit në Katedralen e Tiranës, Ben Blushi shkruan te “Panorama” se “sa bukur do ishte sikur dikush të kishte fuqinë dhe provat e duhura për të bindur se vërtet kështu ka ndodhur”, pra të provonte se Krishti ka qenë ashtu si thuhet, çka “në thelb do ta shpëtonte njerëzimin nga dilema e tij më e madhe: nëse njeriu është krijesa e Zotit apo Zoti është krijesa e njeriut”.

Nga Ricardo Franco Levi E vendosur përballë reagimit plot mllef të Turqisë ndaj fjalëve të papa Françeskut lidhur me “genocidin e armenëve” – dhe në mënyrë të veçantë “paralajmërimit” të lëshuar nga Erdogani për Atin e Shenjtë – qeveria italiane zgjodhi rrugën e kujdesit ekstrem me ministrin e Jashtëm Gentiloni, që i cilësoi “të pajustifikuara” tonet e përdorura nga turqit. Nga lind kjo ndrojtje e jashtëzakonshme e qeverisë së Romës? Kjo është pyetja më interesante së cilës i duhet gjetur një përgjigje.

Një deklaratë e Kishës Katolike dje është ndjekur thuajse me ngut nga një tjetër e Partisë Demokratike. Duke qenë se apriori e kuptojmë angazhimin në këtë çështje të një partie politike që udhëheq aksionin opozitar në vend, na mbetet të kërkojmë përgjigje për pse-të e Kishës për t’u shpallur pjesëmarrëse në një debat të tillë.

Me ndarjen e re territoriale, 11 minibashkive të Tiranës u bashkohen edhe disa komuna përrreth. Territori i bashkisë së zgjeruar të Tiranës është sa shumëfishi i bashkisë origjinale. (Fillon prapa malit të Dajtit, zbret në jug deri në Qafën e Krrabës, dhe shtrihet në perëndim deri afër detit Adriatik). Sidoqoftë, nga pikpamja elektorale, ky zgjerim praktikisht nuk ndryshon gjë.

Nga lindja e tij në Greqinë e lashtë, termi barbar ka pasur pikërisht funksionin e ngritjes së linjës së demarkacionit me dy gjendjeve, Ne dhe Ata, duke u transformuar gradualisht në konceptin që njohim sot. Koncepti shfaqet dendur në prodhimtarinë letrare shqiptare, tashmë i rrënjosur rëndom në botëkuptimin e transmetuar nga institucionet e edukimit dhe komunikimit, sepse e inferiorizon në mënyrë sintetike imazhin e Tjetrit. Osmanët nuk kanë rivalë në identifikimin përmes termave hordhi e barbar në mendimin shqiptar të pas Luftës së Dytë Botërore.

Përse do të bëhet presidente Hillary Clinton? Në sfondin e spekulimeve të gjata mbi kandidaturën e mundshme të saj kjo pyetje ka mbetur në plan të dytë. Ndërsa tani, që ajo më në fund e deklaroi zyrtarisht këtë, papritur krijohet një zbrazëti. Sepse as nga videomesazhi i saj për nisjen e fushatës nuk del e qartë, se përse ish-first lady, senatorja dhe ministrja e jashtme, në moshën 67 vjeçare do të hyjë në luftën e ashpër elektorale për postin me të lartë.

Një ngjarje natyrore e dhënë nga Perëndia?