Vehbiu analizon "Kaqin dhe Koqon" për të shpjeguar shibboleth-in si prirje sociale

Ardian Vehbiu niset nga një fjali e Mero Bazes në fund të një editoriali për çeljen e fushatës elektorale të PD-së në Tiranë, - ku pjesëmarrësit, sipas Bazes kishin brohoritur “Ka-qi, Ka-qi”, për të përshëndetur Kastriot Islamin – për të folur mbi atë lloj publicistike që përdor veçoritë krahinore në të folurën e një personazhi, për ta karakterizuar këtë si negativ.

“Në fakt, rrëshqitja e ç-së në q ndeshet në të folmet e Kosovës. Dhe nëse lexuesit e Bazes e kapin këtë aluzion, atëherë do ta interpretojnë thumbin e autorit edhe si vënie në dukje të një elementi jo tiranas, në thelb “mercenar”, në mbledhjen në fjalë; si edhe do të kujtohen për faktin e trishtuar që një pjesë e madhe e qytetarëve shqiptarë të Kosovës mbështetin politikisht Berishën. Për t’i identifikuar këta mysafirë (hipotetikë) në një veprimtari politike lokale të PD-së, Baze ka përdorur një shibboleth – shkruan Vehbiu duke shtuar se “prirja për të pikasur bindjet dhe besnikëritë politike të dikujt, sipas dialektit ose “defekteve” në shqiptim, tashmë ka zënë rrënjë në mendësinë kolektive”.

Vehbiu e ilustron këtë edhe me rastin e Koço Kokëdhimës dhe shkruan:

“Në një debat online të para ca ditëve, ku diskutohej katapultimi i botuesit Koço Kokëdhima në krye të listave elektorale të PS-së, pashë se disa pjesëmarrës Koços në fjalë ia shkruanin emrin Koqo. Meqë ca prej këtyre e di me siguri se nuk janë nga Kosova, atëherë mund të supozoj, me po aq siguri, se grafia Koqo është ironike, dhe i thotë lexuesit: shih, unë po e shkruaj ashtu siç do ta thoshte/shkruante një kosovar, që ti ta kesh parasysh se kosovarët kanë një qëndrim të tyrin shumë specifik për këtë punë…Natyrisht, edhe këtu përshoqërimi i Koqo me fjalën koqe luan rolin e vet në ndërtimin dhe përcjelljen e efektit ironik…” a.n.

http://xhaxhai.wordpress.com/2013/05/15/q/#more-12664

Kuptimi i shibboleth:

http://xhaxhai.wordpress.com/2013/02/24/shibboleth/