Obama e ka bërë Amerikën të duket e dobët

A duhet që për pushtimin e Rusisë dhe aneksimin e pritshëm prej saj të Krimesë t’i hidhet faji Presidentit Obama?Natyrisht që Obama nuk është fajtor, ashtu siç nuk duhet të fajësohet për këtë as zgjerimi i NATO-s, lufta në Irak ose intervenimet perëndimore për ndaljen e mizorive masive në Ballkan dhe Libi.

Fajtor është vetëm Vladimir Putin, një imperialist rus i pareformuar dhe aparatçik i KGB-së.
Por, në kuptimin më të gjerë, Krimeja ka zbuluar mungesën shqetësuese të realizmit që ka karakterizuar politikën tonë të jashtme nën presidentin Obama. Është pikëpamja e tij mbi botën, ose mungesa e saj, që duhet të ndryshojë.
Për pesë vite amerikanëve u është thënë se “batica e luftës është duke u tërhequr”, se ne mund të tërhiqemi prapa nga bota me çmim të vogël për interesat dhe vlerat tona. Kjo i ka ushqyer perceptimet se Shtetet e Bashkuara janë të dobëta dhe për njerëzit si Vladimir Putini, kjo dobësi është provokuese.
Kjo është se si z. Putin e ka parë politikën e “rifillimit”.
Planet për mbrojtjen raketore u zmbrapsën disi. Aleatët në Europën Lindore dhe Gjeorgjia u lanë anash. Zgjerimi i NATO-s u vu në diskutim. Marrëveshja e re e reduktimit të armatimit strategjik kishte kërkuar shkurtime të rëndësishme nga Amerika, por jo nga Rusia. Putini dha pak, z. Obama premtoi “më tepër fleksibilitet”.
Putin, po ashtu, e ka parë mungesën e vendosmërisë së aksioneve të presidentit Obama jashtë Europës: në Afganistan dhe Irak, vendimet ushtarake duket se ishin të udhëhequra më tepër nga dëshira për tërheqje se sa për sukses.
Buxhetet e mbrojtjes janë zvogëluar duke u bazuar në dëshirë, e jo në strategji. Irani dhe Kina i kanë ngacmuar aleatët e Amerikës në mënyrë të dukshme. Me gjasë, më e keqja prej të gjithave ishte kur Bashar al-Assadi, e kaloi “linjën e kuqe” të Barack Obamës, duke përdorë armatim kimik në Siri, dhe asgjë nuk i ndodhi.
Për zotin Putin, pavendosmëria e fton agresionin. Bota e tij është vend brutal dhe cinik, ku fuqia është çmuar, dobësia është përçmuar, dhe të gjitha rivalitetet arrijnë në shumën zero. Ai e sheh rënien e Bashkimit Sovjetik si “katastrofën më të madhe gjeopolitike të shekullit”.
Ai nuk e pranon se fqinjët e Rusisë, para se gjithash Ukraina, janë vende të pavarura. Për të ato janë “e afërt e jashtme” e Rusisë dhe duhet të sillen prapa nën dominimin e Moskës, me të gjitha mjetet e domosdoshme.
Ajo që është më problematike për agresionin e zotit Putin në Krime, është reflektimi i mospërfilljes për kredibilitetin e Amerikës në botë. Kjo i ka trimëruar aktorët e tjerë agresivë, duke filluar nga nacionalistët kinezë e deri te terroristët e al-Kaedës dhe teokratët e Iranit.
Krimeja duhet të jetë vendi ku presidenti Obama e njeh këtë realitet dhe fillon ta ripërtërijë kredibilitetin e Shteteve të Bashkuara si lidere botërore.  Kjo do të kërkojë dy lloje të ndryshme reagimi: e para, dhe më urgjentja, është menaxhimi i krizës.
Ne duhet të punojmë me aleatët tanë për ta mbështetur Ukrainën, për t’i siguruar miqtë e lëkundur në Europën Lindore dhe shtetet baltike, për t’i treguar z. Putin një front të fuqishëm dhe të bashkuar dhe për ta parandaluar përkeqësimin e krizës.
Kjo nuk do t thotë ndërmarrje aksionesh ushtarake kundër Rusisë. Por, kjo duhet të nënkuptojë sanksione për zyrtarët rusë, izolimin ndërkombëtar të Rusisë, dhe rritjen e pranisë ushtarake dhe të ushtrimeve të NATO-s në kufirin lindor.
Kjo do të thotë, po ashtu, përpjekje maksimale për mbështetje të Ukrainës dhe për ri-furnizimin e patriotëve ukrainas, atyre ushtarakë dhe civilë, që gjenden në terren në kapacitetet qeveritare në gjithë Krimenë.
Ata refuzojnë ta pranojnë copëtimin e vendit të tyre. Këtë duhet ta bëjmë edhe ne.

Versioni shqip marrë nga Mapo