Keqardhjet e Kastriot Islamit dhe degradimi ynë moral

Biografët e Mafias Amerikane të shekullit të 20-të tregojnë një episod kur ish-kryegangsteri i viteve ’30, Al Kapone takoi pas shumë kohësh një anëtar të Mafias dhe iu shpreh i mahnitur: “Oh sa shumë paske ndryshuar mor djalë, mund të them se qenke bërë si unë…”.
M’u kujtua ky episod kur lexova Kastriot Islamin, i cili thoshte se “Keqardhja për PS-në bëhet më e madhe kur shikoj se sa shumë ka ndryshuar Berisha, i cili… ka reflektuar ndaj gabimeve të së kaluarës”.
Sociologët konkludojnë, dhe vetë jeta e ka provuar, se në përgjithësi njerëzit tërhiqen, joshen, pëlqejnë dhe mahniten nga ato cilësi estetike, parime morale, pikëpamje politike dhe sjellje praktike të të tjerëve, të cilat përputhen me formimin e tyre të përgjithshëm, me karakterin dhe personalitetin që kanë. Kështu, njeriu pëlqen tek tjetri diçka që e ka edhe vetë dhe, veçanërisht, diçka që nuk e ka por që do të dëshironte ta kishte.
Kastriot Islami thotë se ka parë shumë ndryshime tek Sali Berisha. Meqë Kastrioti nuk përmend asnjë nga ndryshimet dhe as kohën kur kanë ndodhur, na e ka lënë barrën neve t’i kërkojmë duke sjellë në ndihmë kujtesën.
Gjatë viteve 1992-1997, kur shqiptarët po provonin dhunën e shumanshme të pushteti policor të Berishës, admiruesi i sotëm i tij, Kastriot Islami u premtonte të dhunuarve thyerjen e kafkave “të demokratëve”, në krye të të cilëve ishte vetë Berisha.
Për këtë arsye, përjashtohet mundësia që ndryshimet e pikasura nga Islami të kenë ndodhur para vitit 1997. Mbetet që ajo periudhë të jetë e “kaluara me gabime” dhe ndryshimet të kenë ndodhur në vitin 1998 e në vazhdim. Por, le të kujtojmë disa nga ato që Saliu ka bërë haptazi, pra në sytë e shqiptarëve dhe të gjithë botës, prej vitit 1998 deri më sot:
Në shtator 1998 tentoi të merrte pushtetin me dhunë, dogji institucione shtetërore dhe, më pas, dogji edhe dy komisariate policie (në Shkodër dhe Lezhë); ka marrë në mbrojtje Kartelin e Drogës së Lazaratit kur bosët e drogës qëlluan me armë zjarri helikopterin e policisë; ka falsifikuar dhe dhunuar zgjedhjet (2009, 2011); ka miratuar ndërtimin e Fabrikës së Gërdecit në qendër të banuar, që solli pasoja tragjike; ka “humbur” 230 milion Euro për të ndërtuar 40 km rrugë nga Rrësheni në Kukës; ka nënshkruar një Marrëveshje antishqiptare për Detin me Greqinë; ka vrarë katër protestues të pafajshëm, plagosur dhjetëra të tjerë dhe ka fshehur provat e fajësisë, si dhe kërcënoi se do të vriste edhe më shumë po t’i afroheshin dritares së tij; ka futur në dorë dhe nënshtruar të gjitha pushtetet, politike, juridike, administrative dhe mediatike (shumicën) etj. etj.
Çdo njeri i arsyeshëm do pyeste: Cilat nga këto ndryshime kanë qenë aq përshtypjelënëse sa e kanë bërë Islamin të ndryshojë edhe vetë, duke e shndërruar nga kafkëthyerës të pasionuar në shërbëtor këmbëlëpirës të Berishës, nga një i arratisur dhe i fshehur për dy javë në një klinikë private të Tiranës nga frika e asgjësimit prej Bandës së Berishës, në një propagandues të vlerave demokratike të kësaj bande ? Tek cila nga këto bëma e gjëma të Berishës e shikon Islami “reflektimin ndaj gabimeve të së kaluarës” së tij, domethënë të gabimeve para vitit 1997?
Askush nuk pret që Islami t’u përgjigjet pyetjeve të tilla, por ai edhe mund t’i bindte disa naivë po të përmendte një a dy nga “mirësitë” e Saliut, si argumente që e bënë atë të reflektonte personalisht për t’u bërë pjesë e makinerisë së Berishës që, bashkërisht, t’i shumëfishojnë këto arritje. Në të kundërt edhe kjo kategori do mendojë se Kastrioti adhuron aftësinë e Saliut për të qenë mujshar, aftësi që nuk e ka vetë, por që ka dëshiruar ta ketë.
Vallë për këto bëma e gjëma të Saliut e ka fjalën Islami kur shpreh keqardhjen që PS nuk ka mundur t’i realizojë asnjë nga ato vepra në shërbim të kombit dhe të sistemit demokratik?
Argumenti i vetëm që Islami jepte për punët e gabuara të PS është ai i mosvlerësimit të diplomave të tij në fushën e fizikës. Meqë këtë çështjen e diplomave e ka përsëritur disa herë, vlen të theksohen dy momente: E para, parlamenti supozohet se është Laborator i ligjeve juridike dhe jo i ligjeve të fizikës dhe, e dyta, dhe më e rëndësishmja, popullit i nevojiten njerëz, i nevojitet njeriu të cilin Diogjeni i lashtë e kërkonte me qiri në dorë, ditën me diell, në rrugët e Athinës. Nuk po aludohet për të kërkuar Islamë, se të tillë gjenden me shumicë me dhe pa diploma, madje edhe natën, pa kurrfarë drite me vete.
E vërteta, sa e madhe aq edhe e dhimbshme, është se Kastriot Islami shfaqet si personifikimi i njeriut të sotëm shqiptar, pa ide, pa ideologji, pa parime, pa din e pa iman. Thjesht një individ që i përket interesit të vet të ngushtë, për të cilin Shqipëria shtrihet në një metër katror, ku ky individ vë të ndenjurat e tij. Kur kjo “Shqipëri” është mirë, atëherë janë mirë edhe tre milion shqiptarë, madje dhjetë milion shqiptarë që jetojnë në këtë glob. Islamët janë pasqyrë e degradimit tonë moral, të përditshëm, të pandalshëm që po na çon drejtë theqafjes.
E ardhmja jonë do të varet nga fakti nëse, në muajin e ardhshëm, do të votojmë për Shqipërinë një metër katror, apo për Shqipërinë 28 mijë kilometër katror. Këtu është gjithë puna.

/Dita/